ژرژ مالبرونو، روزنامه نگار فیگارو چند روز پیش به کاخ بشار اسد رفت و مصاحبه‌ای حضوری با رئیس‌جمهور سوریه انجام داد. ترجمۀ آن را می خوانید:
به گزارش خبرآنلاین به نقل از روزنامه فیگارو، گفتگو دقیقا سر وقت انجام شد. دوشنبه ساعت 10صبح . در خانه‌ای واقع در یک جنگل و بر روی تپه‌‌ای خارج از کاخ ریاست جمهوری. فقط یک گیت را پشت سر گذاشتیم که داخل قصر شویم. گارد امنیتی بسیار محدود و اندک به نظر می‌رسید. من را بازرسی نکردند فقط تلفن همراه و ریکوردرم (دستگاه ضبط کننده صوت) را گرفتند. بشار اسد به استقبال من تا دم در آمد. با هم به دفتری رفتیم که با تابلوهای مختلفی تزئین شده بود. چند جمله‌ای دربارۀ سکونت من در دمشق در 20 سال گذشته تبادل کردیم و بعد گفتگو که توسط وزیر فرهنگ ترجمه می‌شد، آغاز شد.
اطرافیان بشار در حدود 30 تا 40 دقیقه به من زمان دادند اما در نهایت مصاحبه 45 دقیقه طول کشید. سوالاتی را که دوست داشتم بپرسم، مطرح کردم. جاهایی که پاسخ را مناسب و کافی می دانستم حرف او را قطع می کردم. شب قبل از مصاحبه اطرافیانش از من خواسته بودند که 5 سوال را به صورت کتبی برای آنها ارسال کنم، من هم پاسخ دادم که این تعداد کم است، از این رو سوالاتم را براساس موضوع دسته بندی کردم، آنها در جواب به من گفتند که 19سوال از موضوعات را فرستادید! در نهایت بدون هیچ مشکلی 32 سوال فرستادم.
بشار اسد در تمام مدت مصاحبه بسیار آرام بود. در پایان من را تا راه پله ها همراهی کرد و از من پرسید مصاحبه چه زمانی منتشر میشود. او هیچ نشانه ای از نگرانی نشان نداد، اما در عین حال به نظر می رسید موضع آمریکا برایش بسیار جالب است. در اطراف بشار اسد گارد امنیتی وجود نداشت و می خواست اینگونه وانمود کند که پنهان نشده است.
می‌توانید برای ما ثابت کنید که ارتش شما در 21 اوت در حومۀ دمشق از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است؟
آنهایی که این اتهام را وارد میکنند باید مدرک ارائه دهند. ما از ایالات متحده آمریکا و فرانسه خواستیم که یک مدرک را نشان دهد. آقایان اوباما و اولاند حتی در مقابل مردم‌شان نیز نمی‌توانند مدرکی دال بر این ادعا ارائه دهند.
دوم اینکه بیائید از منطق این اتهام صحبت کنیم. چه سودی می‌تواند در استفاده از سلاح شیمیایی وجود داشته باشد وقتی امروز در عرصۀ میدانی در مقایسه با سال گذشته در بهترین موقعیت قرار داریم؟ چگونه یک ارتش- در هر کشوری- می‌تواند از سلاح کشتار جمعی استفاده کند در زمانی که با استفاده از سلاح‌های متعارف در حال پیشرفت است؟ من هرگز نمی‌گویم که ارتش سوریه سلاح شیمیایی دارد یا نه. اما تصور کنید ارتش ما از این سلاح‌ها استفاده کرده باشد: آیا منطقی است در منطقه‌ای که خودش حضور دارد این کار را بکند آنهم در حالیکه نیروهای ما با همین سلاح‌ها زخمی شده‌اند و بازرسان سازمان ملل نیز در بیمارستان با آنها ملاقات کرده‌اند؟ منطق این اقدام کجاست؟ چه کسی می‌تواند از سلاح‌های کشتار جمعی در حومۀ دمشق بدون کشته شدن هزاران نفر استفاده کند، آنهم در حالیکه مواد تشکیل دهندۀ آن توسط باد پراکنده میشود؟ تمام این اتهامات بر پایۀ اظهارات تروریستها و تصاویر ویدئویی است که در اینترنت منتشر شده است.
ایالات متحده آمریکا اظهار داشته است که تماسی تلفنی را شنود کرده که در آن یک مقام سوری، استفاده از سلاح شیمیایی را تأئید می‌کند؟
اگر آمریکایی‌ها، فرانسوی‌ها و یا انگلیسی‌ها تنها یک مدرک دارند از همان روز اول باید آن را نشان می‌دادند.
آیا این احتمال وجود دارد که برخی از مقامات ارتش بدون اجازۀ شما دست به این کار زده باشند؟
ما هرگز نگفتیم که سلاح شیمیایی در اختیار داریم. سوال شما به مواردی اشاره می‌کند که من آن را نگفته ام. ما به عنوان یک دولت نه آن را تأئید میکنیم و نه تکذیب میکنیم. اما در هر حال در کشورهایی که چنین سلاح‌هایی دارند تصمیم گیری به صورت مرکزی صورت می‌گیرد.
باراک اوباما حمله به سوریه را عقب انداخته است. این تصمیم را چگونه ارزیابی میکنید؟
برخی اوباما را رییس بزرگترین قدرت دنیا می‌دانند، چون سوریه را به راه انداختن جنگ تهدید کرد. اما بر این اعتقادیم که مرد قدرتمند کسی است که مانع جنگ شود و نه کسی که می‌خواهد جنگ افروزی کند. "اگر اوباما قدرتمند است می‌توانست آشکارا اعلام کند که سندی دال بر استفاده از سلاح شیمیایی از سوی دولت بشار اسد پیدا نکرده است و یا تنها راه ثابت کردن این مسئله تحقیق بازرسان است. در نتیجه مسئله باید به شورای امنیت واگذار شود. اما اوباما ضعیف است برای اینکه تحت فشارهای زیادی در داخل کشورش قرار دارد.
چه چیزی برای گفتن به اعضای کنگره آمریکا دارید که قرار است دربارۀ حمله نظامی تصمیم گیری کنند؟
هر کسی که می‌خواهد دربارۀ این مسئله تصمیم گیری کند اول باید این پرسش را مطرح کند که جنگ‌های اخیر چه دستاوردی را برای امریکا و اروپا داشته است؟ چه چیزی در لیبی پیروز شد؟ چه کسی در جنگ عراق و یا جنگ‌های دیگر برنده شد؟ چه چیزی از تقویت تروریسم در سوریه بدست می‌آید؟
تلاش همۀ اعضای کنگره قطعاً براساس منفعت کشورشان خواهد بود. اما منفعت آمریکا در افزایش بی ثباتی و افراط در خاورمیانه چیست؟ نفع اعضای نمایندگان آمریکا از دنبال کردن سیاست‌های بوش چیست؟ سودشان از گسترش جنگ در همۀ دنیا چیست؟
پاسخ سوریه چه خواهد بود؟
خاورمیانه انبار باروت است و آتش گرفتن آن نیز نزدیک است. نمی‌توان فقط از پاسخ سوریه سخن به میان آورد. بلکه باید سایر عوامل پس از اولین حمله را نیز در نظر گرفت. هیچکس نمی‌داند چه اتفاقی خواهد افتاد. وقتی انبار باروت منفجر شود، کنترل امور از دست همگان خارج خواهد شد. هرج و مرج و افراط و ترویسم گسترش پیدا می‌کند و ریسک جنگ منطقه‌ای افزایش می‌یابد.
آیا اسراییل نیز در معرض حملات سوریه خواهد بود؟
منتظر نباشید که ابعاد بیشتری از پاسخ سوریه را برایتان فاش کنم.
چه پیامی برای اردن دارید؟
اردن پیشتر اعلام کرده بود که خاکش را برای حمله به سوریه در اختیار کسی قرار نمی‌دهد. اما در صورتی که موفق نشویم تروریسم را در خاک خودمان از بین ببریم، بدون شک این مسئله به سایر کشورها نیز سرایت خواهد کرد.
بنابراین شما دارید به اردن و ترکیه هشدار می‌دهید؟
ما بارها گفته ایم و چندین بار برایشان پیام مستقیم و غیرمستقیم فرستادیم. اردن به رغم آنکه فشارهای زیادی برای تبدیل شدن به محل عبور و مرور تروریستها متحمل شده، به خوبی از این مسئله آگاه است.
و اما دربارۀ اردوغان فکر نمیکنم که او اصلاً متوجه کارهایی که می‌کند، باشد.
واکنش متحدان شما ایران و حزب الله چه خواهد بود؟
نمی‌خواهم به جای آنها صحبت کنم. با این حال اظهارات و واکنش‌های آنها واضح است. بدون شک هیچکس نمی‌تواند منافع سوریه، ایران و حزب الله را نادیده بگیرد. امروز ثبات سوریه به ثبات منطقه گره خورده است.
برای توقف حمام خون در سوریه چه پیشنهادی دارید؟
در مرحله اول بحران باید با گفتگو و یافتن راهکار سیاسی حل و فصل شود. امروز وضعیت متفاوت است. ما با تروریستها در حال جنگ هستیم. 80 تا 90% آنهایی که در حال مبارزه با ما هستند، متصل به القاعده هستند. افرادی که نه به اصلاحات و نه به سیاست اعتقاد دارند. تنها راهکار مقابله با آنها، از بین بردن آنهاست.
راهکار امروز اینست که از ورود تروریستها به سوریه جلوگیری کنیم، مانع رسیدن اسلحه به آنها و یا حمایت مالی آنها شویم، سیاستی که عربستان سعودی، اردن، ترکیه، فرانسه، انگلستان و آمریکا در برخورد با آنها در پیش گرفته اند.
آیا آماده اید که سران اپوزیسیون را با تضمین امنیت آنها به سوریه دعوت کنید و به آنها بگویید که با مذاکره به دنبال راه حل سیاسی هستید؟
در ماه ژانویه همین ابتکاری که شما از آن صحبت میکنید را انجام دادیم و حتی چیزی بیشتر از آن. اما این اپوزیسیونی که شما از آن سخن می‌گویید در خارج از کشور ساخته شده اند و هیچ پایگاه مردمی ندارند. آنها ساخته شده در فرانسه، انگلستان و قطر هستند و نه ساخته شده در سوریه و دستورات آنهایی را دنبال میکنند که سازندۀ آنها بودند. به اعضای اپوزیسیون اجازه ندادند که نظرات و راهکارهای ما را برای برون رفت از بحران بشنوند و بدان پاسخ دهند.
فرانسه در اواخر سال 2000 متحد شما بود و امروز در کنار آمریکا قصد حمله به سوریه را دارد، این تغییر را چگونه تفسیر میکنید؟
رابطه ای که پیشتر با فرانسه داشتم رابطه دوستی نبود. در واقع فرانسه تلاش می کرد تا جهت گیری سوریه را به درخواست آمریکا تغییر دهد. این مسئله برای ما روشن بود و از سال 2008 نیز این تلاش توسط قطر پیگیری شد. واضح باشیم، سیاست فرانسه در قبال سوریه به طور کامل به قطر و ایالات متحده آمریکا وابسته است.
نمایندگان مجلس فرانسه روز چهارشنبه درباره حمله به سوریه تصمیم گیری میکنند. پیام شما برای آنها چیست؟
پس از حملۀ آمریکا به عراق در سال 2003 فرانسه تصمیم گرفت که از استقلال خود صرفنظر کند و به تابعی از سیاست های آمریکا تبدیل شود. این مسئله در مورد شیراک و همچنین سارکوزی صدق می‌کرد و امروز دربارۀ اولاند.
پرسش اینجاست که آیا رأی گیری اعضای پارلمان فرانسه به این معنا خواهد بود که آنها سیاست مستقل خود را در تصمیم گیری در پیش خواهند گرفت یا نه. امیدواریم که اینگونه باشد و نمایندگان براساس منافع فرانسه تصمیم گیری کنند. من می توانم این پرسش را از آنها داشته باشم: آیا شما می‌خواهید از تروریسم و افراط حمایت کنید؟ آیا می‌توانید از افرادی حمایت کنید که در کنار همان محمد مراح قرار دارند که تعداد قابل توجهی از شهروندان را کشت؟ فرانسه چگونه می‌تواند علیه تروریسم در مالی بجگند در حالیکه آنها را در سوریه تقویت می‌کند؟ آیا فرانسه نمونۀ آشکار سیاست استاندارد دوگانه ای است که آمریکا آن را کوک می‌کند؟ آیا فرانسه می‌تواند مدعی باشد که دولتی لائیک است و در عین حال بر مذهب گرایی تأکید می‌کند؟ دولتی که بر دمکراسی تأکید می‌کند متحدان اصلی‌اش دولتهایی هستند که به دورۀ قرون وسطی مثل عربستان سعودی تعلق دارند.
آیا فرانسه به دشمن سوریه تبدیل شده است؟
هر کشوری که در تقویت مالی و نظامی تروریست ها مشارکت داشته باشد دشمن مردم سوریه است. و هر کشوری که علیه منافع سوریه وارد عمل شود؛ دشمن ماست. مردم فرانسه دشمن ما نیستند، اما سیاست های دولتش دشمن مردم سوریه است. مادامی که سیاست دولت فرانسه دشمن مردم سوریه است، دولت فرانسه نیز دشمن ماست. این دشمنی زمانی که فرانسه سیاست دشمنی‌اش را تغییر دهد پایان خواهد یافت.
تا چه زمانی آمادۀ مبارزه هستید؟
ما دو گزینه داریم: مبارزه و دفاع از کشورمان در مقابل تروریسم و یا تسلیم شدن. زمانی که موضوع میهن و کشور مطرح است، همه مبارزه میکنند و همه خود را قربانی میهن خواهند کرد و هیچ تفاوتی میان مردم و رییس جمهور نیست.
شما بر بخش قابل توجهی از کشور تسلط ندارید چگونه می‌خواهید آنها را پیش بگیرید؟
مشکل ما این نیست که بر بخش‌هایی از کشور کنترل نداریم. مشکل اصلی ما ورود تروریستها به سوریه از طریق مرزهاست.
شمار قابل توجهی از روزنامه نگاران فرانسوی در سوریه زندانی هستند؟ آیا خبری از آنها دارید؟
اگر در دست تروریست ها باشند، باید سراغشان را از آنها بگیرید. و اگر دولت آنها را به هر دلیلی دستگیر کرده، قضیه از طریق قضایی پیگیری خواهد شد.
ترجمه: زهرا خدایی
5252
نظر شما