در این میان سه قانون آقای پارکینسون گویای واقعیتی ملموس در سازمان های بزرگ و کوچک کشور ماست و این مسایل البته در وزارتخانه ها و اداره های دولتی بیشتر به چشم می آید.
1- "هزینه همیشه تا سطح درآمد بالا می رود". تعیین سطح بودجه، کارمندان را وادار می کند تا میزان درآمد، "هزینه" کنند بی آنکه به کارایی و اثر بخشی توجه نمایند.
2- "هیچ همبستگی کاری بین تعداد کارکنان و کاری که انجام می شود وجود ندارد". در حقیقت استاندارد لازم برای میزان کاری که باید توسط کارمندان انجام شود ترسیم نشده است. و این می تواند با" ارتباط" و قدرت اقناع مدیر کم و زیاد شود.
3- "همیشه" کار به اندازه ای گسترش می یابد که "زمان" در دسترس برای انجامش را پر کند. به این معنی که در "جلسات" بین زمان صرف شده برای امور "مهم" و "جزئی" ملاک مشخصی وجود ندارد حتی گاه زمانی که صرف امور "غیر مهم" می شود بیشتر از امور اساسی است.
نظر شما