گفتند چرا جشن پیروزی در شمال شهر برگزار شد و نه جنوب شهر. و نگفتند کدام جشن بوده که تا امروز در جنوب شهر برگزار شده است. و از یاد بردند که جشن پیروزی رئیس جمهور محبوبشان در میدان ولی عصر برگزار شد. آن هم جشن زودهنگام. گفتند چرا پوشش آن ها که به پایکوبی برخاستند موجه نبوده. و نگفتند همین چند روز پیش سایت ها و خبرگزاری ها پر بود از کسانی که به قول آن ها بدحجابند و در راهپیمایی روز قدس شرکت کرده بودند. و نگفتند چرا همین به قول بدحجاب ها در روزهای انتخابات و راهپیمایی های ملی و مذهبی می شوند مردم همیشه در صحنه اما نوبت به روحانی و ظریف و عراقچی که رسید آسمان تپید. گفتند چرا زدند و رقصیدند. و نگفتند آن ها همه مردم نبودند و گناه عده ای را به حساب همگان نباید نوشت. و نگفتند مگر دیگران حساب اسیدپاشان و لنگه کفش پرتاب کنندگان به سوی رئیس جمهور و عربده کشان و دشنام دهندگان را به حساب همه آن ها گذاشته اند که شما جلف بازی عده محدودی را به حساب همه کسانی می گذارید که از شنیدن توافق خوشحال شدند. گفتند چرا مرفهان خوشحال شدند و ای کاش کارگران و محرومان نیز خوشحال می شدند. و از یاد بردند که تا همین دوسال پیش مدعی بودند فاصله فقیر و غنی از بین رفته است و معجزه هزاره سوم چنان کرده است که دیگر کمتر فقیری در این سرزمین یافت می شود. گفتند و بسیار گفتند اما در سخنشان نه ذره ای دلسوزی دیده می شد و نه اندکی صداقت و نه سر سوذنی عقلانیت. چه باید گفت؟ هیچ. باید به سلامی اکتفا کرد و گذشت و این چند خط هم فقط برای خالی نبودن عریضه نوشته شد و نه چیز دیگر. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
نظر شما