چند روز قبل با چند نفر از همکاران درباره سبک نگارش در ورقه های امتحانی دانشجویان صحبت می کردیم. همه اشتراک نظر داشتیم که هر سال وضع نگارش عجیب تر می شود. از معلمان دبیرستان هم این موضوع را شنیده بودم . اینکه در سال های اخیر، زبانِ نوشتن؛ محاوره ای، و غلط های املایی هم بسیار زیاد شده است.
نکته جالب آنکه یکی از معلمان دبیرستان هم برایم تعریف می کرد که وقتی به دانش آموز می گویم به جای " اصلا" یا " اصلن" ننویس " اسن"، پاسخ او آن بود که همه جا اینطور می نویسند. وقتی می پرسم منظورت از همه جا کجاست؟ می گوید: تلگرام!
دوست دیگری تعریف می کرد که چون عمل نوشتن در این روزها فقط به تلگرام محدود شده است چند روز قبل در یک نامه اداری دچار تردید شده بود که بین " لطفا"، " لتفن" و "لودفن " کدام یک درست است؟ واقعیت آن است اگر همینطور پیش برویم در چند سال آینده زبان فارسی نابود خواهد شد.
به این کلمات توجه کنید: "عحسن"(احسنت)، "کصافط"، "جک"، "این ب اون در"، "مصلا"، "عمانت" . می بینید که هیچ قاعده مشخصی در بکارگیری این کلمات وجود ندارد. مثلا "خواهش" به " خاهش" تبدیل می شود و " جوک" به " جک"! بعضی ها " لطفا" را "لطفن" و بعضی ها هم" لدفن" می نویسند.
مسأله آن است که می توان نوشتن " اینقد" به جای اینقدر یا "فک کنم" به جای فکر کنم را درک کرد ولی فهم "عحسن" به جای احسنت بسیار دشوار است. یک مطالعه نشان می دهد که برخی از اعضاء شبکه های اجتماعی سعی می کنند لوندی، شیطنت، بامزه گی، شوخ طبعی و طنازی خود را با دست بردن در نحوه نگارش کلمات نشان دهند. کاش بتوانیم دقت کنیم و این کار را نکنیم. مسأله؛ بکار بردن کلمات بیگانه یا غیر بیگانه، یا نگارش فارسی یا فینگلیش نیست. با این عمل، مسأله رشته رشته کردن شاهنامه فردوسی و آتش زدن آن و پریدن از روی آن است!
نظر شما