برای یک ورزشکار مدال المپیک یک دارایی بی قیمت است اما برای پیتور مالاخوفسکی، پرتابگر کشور لهستان بدست آوردن مدال المپیک می تواند فرصتی برای دستیابی به چیزی بزرگتر باشد. او در مسابقات پرتاب دیسک المپیک ریو به مدال نقره دست پیدا کرد، اما این مدال را برای مدت زیادی کنار خودش نگه نداشت. او در هفته ای که گذشت مدال خود را به مزایده گذاشت تا درآمد بدست آمده از آن را صرف هزینه درمان سرطان پسر سه ساله ای کند که پس از المپیک با وی آشنا شده بود. تمامی عواید این مزایده به درمان"اولک" سه ساله که از سرطان چشم رنج می برد، اختصاص پیدا خواهد کرد.
آشنایی پیوتر و اولک
مالاخوفسکی در توصیف این کار انسان دوستانه اش می گوید"برای یک ورزشکار بدست آوردن مدال المپیک مانند رویایی هست که به واقعیت تبدیل می شود. اگرچه سرنوشت این شانس را به من داد تا ارزش مدال نقره ام را بالاتر ببرم. در لهستان هچ شانسی برای حفظ کردن چشمان اولک وجود ندارد و او باید برای درمان به نیویورک برود. در ریو من برای رسیدن به مدال طلا جنگیدم. حالا از همه می خواهم تا در کنار یکدیگر برای چیزهای که ارزش بیشتری دارند، بجنگیم. اگر شما به اولک کمک کنید، ممکن است مدال نقره من بیشتر از مدال طلا برایش ارزش پیدا کند". درست پس از پایان مسابقات پرتاب دیسک بود که مادر اولک از مالاخوفسکی پرسیده بود که آیا وی می تواند به پسرش کمک کند؟ پسری که برای دو سال درگیر رتینوبلاستما، نوع نادری از سرطان چشم است که بیشتر روی کودکان اثر می گذارد. پس از این ارتباط مالاخوفسکی هوادارانش را به انتشار خبر مزایده مدالش تشویق کرد و کمپین "حفظ چشمان اولک" را راه اندازی کرد. پست صمیمانه این ورزشکار در تمام رسانه های اجتماعی دست به دست چرخید و هزاران نفر آن را تماشا کردند. درست چند روز پس از به اشتراک گذاشتن داستان اولک، مالاخوفسکی از به فروش مدالش خبر داد و نوشت"امروز ارزش مدال نقره ام بسیار بیشتر از یک هفته قبل است".
فروشندگان مدال
ورزشکاران المپیک مدت زمان زیادی را صرف تمرینات روانی و فیزیکی می کنند تا برای مهمترین مسابقات ورزش جهان آماده شوند. چه آنهایی که در این مسابقات تازه وارد هستند و چه آنهایی که نامش را در دوره های پیشین در تاریخ المپیک ثبت کرده اند، همگی تمام تمرکزشان روی داشتن بهترین عملکرد خود می گذارند تا مدال طلا را برای کشورشان بدست آورند. با وجود این فرضیه، این سوال پیش می آید که چرا یک ورزشکار پس از دستیابی به مدال المپیک، می خواهد آن را که به سختی هم بدست آورده، بفروشد؟ بعضی از آنها به دلیل نیازهای مالی این کار را انجام می دهند اما برخی دیگر هستند که مانند مالاخوفسکی مدال هایش را می فروشند تا به کارهای خیریه اختصاص دهند. برای این دسته از ورزشکاران مهم نیست که رنگ مدال طلایی باشد یا حتی سبز!
ولادیمیرکلیشکو-بوکسور اوکراین
در جریان مسابقات المپیک تابستانی 1996 در آتلانتا، ولادیمیر کلیشکو موفق شد مدال طلای بوکس سنگین وزن را برای اوکراین بدست بیاورد. این مدال برای اوکراینی ها ارزش زیادی داشت چراکه این مسابقات اولین دوره ای بود که اوکراین به عنوان کشوری مستقل در آن حضور پیدا می کرد. با این حال 16 سال بعد این مدال در یک حراجی به مزایده گذاشته شد و به قیمت یک میلیون دلار به فروش رفت. همه این پول در اختیار بنیاد خیریه برادران کلیشکو قرار گرفت تا به کمپ ها و امکانات ورزشی کودکان این بنیاد کمک شود. ولادیمیر درباره فروش مدال ارزشمند خود می گوید"در ماه مارس سال 2012 مدالم را فروختم و همه مبلغ آن که یک میلیون دلار بود را در اختیار موسسه قرار دادم. ما مراقب آموزش و ورزش کودکان هستیم که هر یک از آنها در زندگی شان نقش کلیدی دارند".
اوتیلیا یدرژکچاک-شناگر لهستان
در المپیک 2004 آتن اوتیلیا به اولین شناگر زن لهستانی تبدیل شد که توانسته قهرمان المپیک شود. پس از یک نمایش استثنایی در رشته 200 متر پروانه به مدال طلا رسید اما پیش از آنکه جواز حضور در مسابقات را بدست آورد، گفته بود که هر مدال طلایی که تصاحب کند فروخته و مستقیما برای امور خیریه و کمک به کودکان مبتلا به سرطان خون هزینه خواهد شد.او می گوید" من برای به یاد آورده شدن نیاز به مدال ندارم. خودم می دانم که قهرمان المپیک هستم. این در قلبم جاریست".
هلگا هاسه-اسکیت سوار آلمان
در المپیک 1960 برای اولین بار زنان فرصت یافتند در رقابت های اسکیت سرعت شرکت کنند که از خوش اقبالی مدال طلای این رشته به هلگا هاسه آلمانی رسید. در آن زمان تنها 27 رویداد در المپیک زمستانی به انجام می رسید از همین رو داشتن مدال مسابقات عجیب و تاریخی بود. اما همین چند سال قبل بود که او مدالش را به حراج گذاشت و آن را به قیمت 50 هزار پوند به فروش رساند تا همه آن را صرف کودکان سرطانی کند.
41257
نظر شما