سال‌هاست دغدغه من بازسازی خانه میرزاکوچک‌خان شده است. از زمانی که با عده‌ای از دوستان، بنیاد پژوهش میرزاکوچک‌خان را پایه‌گذاری کردیم، تصمیم گرفتیم‌خانه میرزا مرکز فرهنگی پیدا کند. در ابتدای کار سراغ خانه میرزا(جایی که متولد شده بود) را گرفتیم. این خانه در محله «استادسرای رشت» یک مخروبه بود.
خانه‌ای بود گلی از چوب و آجر سوخته و مخروبه. در بعضی اتاق‌هایش عده‌ای مردم فقیر و بی‌چیز زندگی می‌کردند و خانه تقریبا در حال فروریختن بود. اولین باری که این وضعیت را دیدم، چشمانم پر از اشک شد و از خودم خجالت کشیدم که این ایرانیت و اسلامیت ماست؟ همه ما در این قضیه مقصر هستیم؛ از صدر تا ذیل ارگان‌های دولتی و غیردولتی؛ ساکنان رشت، گیلان و ایران؛ همه ما مقصر هستیم.
اینها نمادهای ایرانی‌بودن و اسلامی‌بودن ما هستند. من معتقدم احترامی که به گذشتگان و مبارزان آزادی می‌گذاریم، درسی است که به جوان‌هایمان می‌دهیم. این قدردانی از اسلامیت و ایرانیت ماست که خانه شخصی که در راه مردم ایران با کمال صداقت جانفشانی کرده، این‌گونه مخروبه بماند؟
این مخروبه را با هدف ساخت آن مثل روز اول،خریدیم. خانه میرزا را یک برج‌ساز خریده بود تا تخریب کند و برج بسازد. آقای مهندس شگفت - شهردار اسبق رشت - که مرد بسیار وطن‌پرستی است، زمانی که از این موضوع مطلع شد، شبانه به آنجا آمد و جلو تخریب ساختمان را گرفت. بعد من پیش دکتر بهشتی ـ رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی کشور ـ رفتم، موضوع را به ایشان توضیح دادم و آقای بهشتی به میراث فرهنگی رشت دستور داد که جلو تخریب ساختمان را بگیرند و بالاخره با پیگیری‌ها به مالکی که زمین را خریده بود، زمین دیگری دادند و خانه میرزا به شهرداری رشت تعلق گرفت؛ خانه‌ای که بیش از 80درصد آن تخریب شده بود و حتی سقف نداشت.
هیچ‌کس از بازماندگان میرزا، خانه را مرمت نکرده بود. ما در حال جست‌وجوی بازماندگان میرزا هستیم. از مدت‌ها پیش در برنامه‌ها اعلام می‌کنیم که از نسل‌های بعدی فعالان نهضت هر کس وجود دارد با ما تماس بگیرد. نهضت جنگل ناشناخته‌های زیادی دارد. ما در حال جست‌وجو هستیم. همچنین به شهرداری رشت ضمانت شخصی دادیم که این مخروبه به ما واگذار شود تا حتی با فروش فرش زیرپایمان آن را مرمت کنیم.
نظر شما