مسئولان کشور و صدای مردم

در روزهای اخیر هم به دنبال افزایش نرخ بنزین ، التهاب و اعتراضی مشابه بر اساس همان دغدغه ها در کشور به شکل گرفت  که نشان می دهد بر خلاف انتظار، مسئولین هنوز صدای برخاسته از دی ماه ۹۶ را نشنیده اند یا لااقل برای رفع ریشه های مشکل فکری نکرده اند.

در همان مقطع و بعد از آن اعتراضات ، موسسه ایسپا نظر سنجی را منتشر کرد که مشکلات کشور و مطالبات جامعه را به روشنی نشان می داد و صورت مسئله و مشکلی را که باعث می شود علاوه بر نارضایتی مردم ، دشمنان کشور هم دندان طمع خود را  تیز کنند در برابر مسئولان و تحلیلگران دولتی قرار می داد.

در آن نظر سنجی ۶۹ درصد از پرسش شوندگان بهبود شرایط اقتصادی و ۳۰ درصد نیز رفع فساد مالی و اداری را به عنوان خواسته اصلی خود معرفی کرده بودند. ۲۱ درصد ،از بی عدالتی شکایت داشتند و ۶۴ درصد خواهان اصلاحات جدی در روند اداره کشور بودند.جالب اینجا بود که تنها ۱۱ درصد از شرایط کنونی رضایت داشتند و بیش از ۸۰ درصد ، گرانی ، بیکاری ، و برطرف شدن گرفتاری های اقتصادی را به عنوان مطالبه اصلی خود بیان  کرده بودند.

اما این روزها و با نگاهی به وضعیت کشور و شرایط زندگی مردم و همچنین دلایل شکل گیری اعتراض های اخیر ،گویا نه فقط صدای مردم شنیده نشده بلکه با اصرار بر تداوم روند های گذشته ، ظاهرا مشکلات مردم هم به رسمیت شناخته نشده یا حداقل جدی بودن آن برای مسئولان و مدیران فوریتی ندارد.

واقعیت تلخی که در ذهن ها شکل می گیرد این  سوالات را طرح می کند که آیا مردم گرفتار ، پدران بیکار ، جوانان بی پناه و مشکلات ،امید ها و نگرانی هایشان  که برطرف کردن آن از اهداف اصلی انقلاب بوده و هست و در کلام و سیره امام خمینی ( ره ) ولی نعمتان انقلاب معرفی شدند از ذهن و نگاه مسئولین حذف شده است ؟یا اگر در کلام آنان از مردم سخنی به میان می آید ،نمادین و سمبلیک و برای خالی نبودن عریضه است ؟ آنجایی که در تریبون ها از شکاف طبقاتی ، نابرابری و بی عدالتی سخن می گویند آنرا فقط در دنیای عدد و رقم می فهمند یا با پوست و استخوان خود درد مردم را درک کرده اند و برای مشکلات و بحران هایی که مردم را پریشان کرده است چاره ای اندیشیده اند ؟

واقعیت این است که شکاف و فاصله مردم و مسئولین به حدی رسیده که مردم خود را بی پناه تر از آن تصور می کنند که برای مشکلات آنان ، فارغ از دعواها و رقابت های سیاسی و گروهی چاره ای اندیشیده شود و با توجه به رفتار فعلی مدیران و مسئولان نمی توانند شعار دعوت به تحمل مشکلات را ناشی از صداقت و همدردی و همدلی مدیران بدانند.گویی مسئولان حرف مردم را نمی فهمند و صدای مظلومیت محرومین و صدای شکستن استخوان هایشان زیر بار گرانی و نابرابری را نمی شنوند.به تعبیر قرآن کریم 《 لَهُم آذانّ لَّایَسمَعُونَ بِهَا ،سوره اعراف آیه ۱۷۹》 ، گوش هایی دارند که با آن نمی شنوند.حال این سوال اساسی را باید مسئولین پاسخ دهند که قرار نیست صدای مستضعفان و محرومین شنیده شود ؟

1717