از«شب ذخیره‌های طلایی» تا «کنار کشیدن جهانگیری در اوج»!

گویا دو کاندیدی که در مناظره قبلی روی نیمکت نشسته بودند آنها هم این بار خواسته بودند خودی نشان دهند و ثابت کنند که کاندیداها 6 نفرند و اگر هم تا حالا ذخیره بودند ذخیره طلایی بودند. این بود که شد حکایت: «نخود نخود هر که رفت به جلد خود» یعنی «میرسلیم» شد همان وزیر ارشادی که فقط ارشاد می کرد و انصافا در این مناظره هم با حرکات سرحساب شده درنقش یک «بازی خراب کن» خشن و بی اعصاب ظاهر شد و در «وقت اضافه ای» که داشت مدام زیر توپ می زد. (توضیح: اصولا تجربه نشان داده آنها که کاپشن های خاص می پوشند معمولا رو اعصاب هم هستند!)

«هاشمی طبا» هم شد همان رئیس سازمان تربیت بدنی که باید پاس گل می داد. بگذریم از اینکه بعضا مثل «استاد اسدی» گل به خودی هم زد و به همین خاطر ترجیح داد که در ادامه مناظره بیشتر شعر بخواند! پس آرایش تیمی شد سه به سه!

«محمد قالیباف» هم معلوم بود این یکهفته را حسابی با «سید ابراهیم رئیسی» تمرین کرده تا با «مصطفی میرسلیم» خط حمله ویرانگرMSM را تشکیل بدهند. در ضمن قالیباف سعی کرد این بار فقط شیرین کاری های خودش را نشان بدهد و به قول «سندی» کاپی (همان کپی خودمان) نکند. یعنی بعنوان کسی که ناسلامتی می خواهد رئیس جمهور شود لااقل چند تا اتود مناظراتی هم از خودش بزند اما هر کسی را بهر کاری ساختند - مثلا او باید لاله بکارد- چون باز هم نتوانست چیز تازه ای رو کند و این بود که بالاخره به علاقه قلبی و قبلی خودش به محمود اعتراف کرد! اصلا چه اشکال دارد یکی پایه گذار سبکی باشد و دیگران هم از او تقلید کنند؟ مثل عادل فردوسی پور خودمان که هر کسی می خواهد گزارشگر شود اولش می گوید: «چه می کنه این محمود» خب پس با این اوصاف وقتی هم که رئیسی «جزوه رمز خوشبختی ایران» را رو به دوربین نشان داد - باز هم به سبک محمود- اصلا و ابدا کار بدی نبود فقط اگر من جای روحانی بودم همان شب مناظره یکی را می فرستادم خانه اش تا این جزوه را از زیر بالشش بیرون بکشد و ایران را با آن جزوه سحر آمیز آباد بکند. - چپ چپ نگاه نکنید این جور کارها در سیاست رایج است چون پدر و مادر ندارد که سر آدم غر بزنند.-

در ضمن شفاف سازی مالی قالیباف هم از آن حرفهاست و خیلی باید مهیج باشد چون مطمئنا از راه قالی بافی زندگی نمی کند.

جهانگیری هم که هر چقدر به وقت کنار کشیدنش نزدیک تر می شود، کم سو تر می شود اما باید بداند که بهتر است در اوج خداحافظی بکند مخصوصا که تا حد درجه سوپرمنی هم بالا رفته. یادمان باشد در اوج ماندن سخت تر از به اوج رسیدن است! اگر هم یه کاری برای دختر وزیرش جور کند بد نیست.

صدا و سیما هم با لبخندهای ژوکوند وار حیدری - که به کاندیداها هم سرایت کرده بود و آنها هم بعضا بیخود و بی جهت می خندیدند - و با کارهای عجیب و غریبش بعنوان یار چهارم یکی از آن دو گروه سه نفره ظاهر شد. کدامشان؟ نمی گویم تا این نوشته من هم مثل فیلم های های فرهادی معلق تمام شود. البته «معلق ماندن» با «در خماری ماندن» یکی نیست.