سلیمی‌نمین: پای نظام در میان باشد، دولت‌وسپاه هم‌صدا هستند

امید کرمانی‌ها: نگاهی به وضعیت منطقه نشان می دهد که برای مصون ماندن از بحران ها و حفظ امنیت و ثبات کشور حفظ وحدت و انسجام داخلی در مقابل تهدیدها و فشارهای خارجی ضرورتی انکارناپذیر است. ایران لنگرگاه ثبات در منطقه محسوب می شود و سرمایه گذاران خارجی نیز بعد از اجرای برجام این خصیصه را مشاهده کردند که بلافاصله وارد مذاکره برای بستن قراردادهای همکاری با ایران شدند.

با این وجود بعد از انتخابات ریاست جمهوری برخی با رویکرد منفعت طلبی سعی داشتند تا فضای انتخاباتی را حفظ کنند و بین ارکان نظام به ویژه دولت و سپاه اختلاف افکنی کنند، قطعا این رویکرد منفعت طلبانه اختلاف افکنان آسیب رسان به منافع و مصالح ملی بود. به همین دلیل دولت از مدت ها پیش سیاست خود را داشتن ارتباط نزدیک با سپاه اعلام کرد و اخیرا نیز رئیس جمهور و فرماندهان عالی رتبه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دیدار صمیمانه ای با هم داشتند.

در همین رابطه عباس سلیمی نمین می گوید: «تنها راهی که می تواند جلوی اختلافات را بگیرد علاوه برجلساتی که در شورای عالی امنیت ملی برگزار می شود و رئیس جمهور و فرمانده کل سپاه مرتب با هم ملاقات می کنند؛ برگزاری دیدارهای حضوری می تواند بسیار بسیار مفید باشد و به برخی تلاش های اختلاف افکنانه برخی جریانات که ضد منافع ملی است پایان دهد.»

مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید.

***

رئیس جمهور و فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روز گذشته با هم دیدار کردند، به نظر شما دیدارهایی از این نوع چه آثار مثبتی برای کلیت نظام و کشور دارد؟

قطعا انتظار این را داشتم که برخی سیاسیون به جای طرح برخی مسائل در علن، در مسیر اصلاح و بیان نقطه نظرات شان در محافل محدودتر قرار بگیرند و در آنجا به طرح بحث بپردازند. طبعا جامعه انتظار دارد در شرایطی که بدخواهان ملت هرروز بر تحریم ها و فشارها می افزایند، همه کسانی که جایگاهی در اداره کشور دارند و می توانند منشأ خدمتی در عرصه های دفاعی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی باشند، نیروهایشان را با هم جمع بزنند و با اتکا به توان، امکانات و ظرفیت های داخلی، فشار خارجی را خنثی کنند.

شاهد بودیم برخی در دو جناح سیاسی سعی می کردند بین دولت و سپاه اختلاف افکنی کنند تا نفعی ببرند، آیا این دیدار رئیس جمهور و فرماندهان ارشد سپاه آب پاکی را روی دست اختلاف افکنان ریخت؟

معتقدم دو جریان در داخل کشور به شدت دنبال ایجاد اختلاف بین دولت و سپاه هستند. یکی از آن دو جریان به شدت دلش برای بیگانه می تپد و نمی خواهد ایران براساس اندیشه و توانمندی ملی اداره شود بلکه می خواهد ایران زیرمجموعه نظام سیاسی غرب باشد و از خودش هویتی نداشته باشد. اینها عمدتا کسانی هستند که به لحاظ تفکری با اندیشه حاکم با غرب پیوند عمیقی دارند.

دومین جریانی که در زمینه اختلاف افکنی نقش آفرینی می کند عناصر تندرو سیاسی هستند که حیات شان بستگی به اختلافات دارد چون دارای وجهه علمی و اعتبار سیاسی نیستند و وزن لازم را در این عرصه ها ندارند بنابراین از طریق ایجاد بلوا خودشان را بازسازی و مطرح می کنند چون فقط در این زمینه ها توانمندی و هنر چشمگیری دارند که با ایجاد جنگ روانی، جوسازی و موج درگیری خود را مطرح کنند بنابراین سعی می کنند جامعه را در این وادی حرکت بدهند تا برای خودشان موقعیت بسازند.

طبیعی است در اداره هر جامعه ای اختلاف دیدگاه هایی وجود دارد. جامعه ما، استبدادی نیست که یک دیدگاه مطرح شود و همه از ترس در برابر آن دیدگاه ولو اینکه قبول نداشته باشند تابع و مطیع باشند. هم قدرت در جامعه ما تقسیم شده است و هم امکان بیان نقطه نظرات مختلف در آن وجود دارد.

اما جامعه در مورد اختلاف دیدگاه های مسئولان عالی رتبه کشور همان نگاه را ندارد که درباره اختلاف دیدگاه افراد میانی و قاعده قدرت دارد. وقتی نیروهای میانی و تشکیل دهنده قاعده قدرت نظرات شان را هر چند در تضاد با هم باشد بیان کنند، هیچ مشکلی برای جامعه ایجاد نمی کند. اساتید دانشگاه، حوزه و مراکز مختلف پژوهشی دیدگاه های خود را مطرح می کنند که گاهی در تعارض جدی با هم است اما این مسئله ایجاد التهاب در جامعه نمی کند. در عوض اختلافات میان رأس نظام به هیچ وجه قابل پذیرش برای جامعه نیست.

مردم انتظار دارند اگر اختلافی در آن سطح است، در جلساتی که به منظور ایجاد هماهنگی برگزاری می شود، مسئولان اختلافات شان را حل کنند. مسئولان کشور در جلسات متعددی مثل تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی امنیت ملی و غیره حضور دارند و اصلا این جلسات برای طرح نظرات و دیدگاه های مختلف و در نهایت اتخاذ به یک روش واحد و تبعیت همه از آن روش واحد برگزار می شود. متأسفانه برخی شخصیت ها علی رغم آنکه در این جلسات تصمیم گرفته می شد، بعد از جلسات نظرات متفاوتی را مطرح می کردند مثلا در بحث حمایت از نظام سوریه در شورای عالی امنیت ملی جلساتی گذاشته شد اما آقای احمدی نژاد بعد از جلسات نظرات کاملا متفاوتی را ارائه می داد.

این مسائل باعث شد که آقای احمدی نژاد از نگاه ها افتاد. یعنی جامعه انتظار داشت وقتی همه مسئولان به یک جمع بندی رسیدند آقای احمدی نژاد هم از این جمع بندی تبعیت کند. البته بعدها تاریخ ثابت کرد احمدی نژاد در خطای فاحش به سر می برد و اگر نظر آقای احمدی نژاد مورد قبول قرار می گرفت چه تبعات شومی برای کشور رقم می خورد بنابراین وجود اختلافات بین مسئولان امری طبیعی است اما کشیدنش به فضای جامعه امر طبیعی نیست چراکه آنها بسترهای لازم را برای طرح دیدگاه های خودشان در اختیار دارند و جامعه انتظار دارد که آن بسترها مورد توجه قرار بگیرد و در آن قالب ها دیدگاه ها مطرح شود. بعد هم رأی گیری می شود هر موضوعی که تعداد آرا حول آن بیشتر باشد باید آن دیدگاه را پذیرفت و عمل کرد.

پس شما معتقدید که دیداری که بین رئیس جمهور و فرماندهان سپاه انجام شد فرصت را از اختلاف افکنان گرفت و طرح دیدگاه ها را در مسیر کارشناسی قرار می دهد؟

بله، من دیدم در برخی رسانه ها یک اهتمام و برنامه ای برای اختلاف بین دولت و سپاه وجود دارد بنابراین چند هفته پیش مقاله ای نوشتم و یادآور شدم «تنها راهی که می تواند جلوی اختلافات را بگیرد علاوه برجلساتی که در شورای عالی امنیت ملی برگزار می شود و رئیس جمهور و فرمانده کل سپاه مرتب با هم ملاقات می کنند؛ برگزاری دیدارهای حضوری می تواند بسیار بسیار مفید باشد و به برخی تلاش هایی که ضد منافع ملی است پایان می دهد.»

آیا می توان گفت با وجود اختلاف نظر بین دولت و سپاه اما وقتی پای نظام در میان باشد همه هم‌صدا می شوند؟

قطعا همین طور است. البته بحث ما آن نیست که به آن نقطه برسیم بلکه قبل از رسیدن به آن نقطه هم باید دیدگاه های متفاوت را به صورت منطقی به یک جمع بندی واحد رساند یعنی جامعه ما با یک جمع بندی واحد باید اداره شود نه با اختلاف دیدگاه. در مقام اجرا نیز باید بتوانیم حول یک روش عمل کنیم، آنجا دیگر نمی توان تفاوت دیدگاه های مختلف را پی بگیریم چون دیگر تضعیف امکانات می شود و ما در برابر بدخواهان ضربه پذیر می شویم.

در جلساتی که عرض کردم حتی اگر اختلاف باشد وقتی رأی گیری می شود همان رأیی که اکثریت است باید ملاک عمل قرار بگیرد و کسی ساز مخالف ننوازد. متأُسفانه در انتخابات مسائلی دنبال شد که کار را برای برخی جریانات سیاسی سهل کرد احساس کردند این سهل طلبی را می توانند در اداره کشور هم دنبال کنند، این بسیار بسیار فکر خطایی بود. در انتخابات بعضی سهل طلبی ها، بعضی مسائل نسبت دادن ها، برخی شیوه های غلط ممکن است برای مدت کوتاهی قابل اغماض باشد اما در تداوم این روش ها برای اینکه ما کار را برای خودمان سهل کنیم به شدت به منافع ملی کشور لطمه می زند. دولت مستقر برای اینکه چهره جامعه را از برخی مسائل روزمره دور کند یکسری نسبت ها را به رقبا داد که بسیار غیرواقعی و غیرمنطقی بود اما اگر خواسته باشد همین روش را بعد از انتخابات برای تسهیل کار خودش دنبال کند کشور را بسیار ضربه پذیر می کند. قطعا دولت باید این مسیر را اصلاح می کرد که امیدوارم انشاءالله اصلاح کرده باشد و در مسیر اصلاح قرار گرفته باشد.

یعنی این دیدار شما را به این امیدواری رساند که در این مسیر قرار داریم؟

امیدوارم. نه اینکه رسیده باشند ولی خوشبین هستم.

29214