عضو حزب موتلفه اسلامی گفت:در حال حاضر ما حزبی نداریم که بخواهد حاکم شود؛ همیشه در کشور ما این اشخاص هستند که رای می آورند و مردم به افراد اقبال نشان می‎دهند نه به احزاب.

فائزه عباسی: یکی از انتقاداتی که همواره به دولت ها وارد بوده حول محور استفاده از جوانان در سطوح مدیترتی است؛ مسئله ای که همه دولت ها بر لزوم آن تاکید دارند اما در عمل چندان پایبندی به آن مشاهده نمی شود. دلیل‎شان هم تا حدودي منطقي است، آنها بر تجربه و تسلط بر امور تاکيد مي‎کنند که جوانان بهره‎ چنداني از آن ندارند.

اما این نقیصه از کجا نشات می گیرد و چرا جوانان به بازی گرفته نمی شوند؟ یا به عبارت دیگر چرا احزاب برای گردش نخبگان دست به کادرسازی نمی زنند؟! این سوالی بود که آن را با عبدالرضا مصری نماینده مردم کرمانشاه و از اعضای حزب موتلفه اسلامي در میان گذاشتیم و او در پاسخ گفت: ریشه بسیاری از مشکلات ما ناشی از نداشتن حزب است. او معتقد است رای مردم در کشور ما به اشخاص است و نه احزاب.


آن‌چه در ادامه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگو است:

سال‌هاست که دم از گردش نخبگان و سپردن اداره کشور به دست تازه نفس ها و جوانان به میان می آید اما عملا اقدامی صورت نمی گیرد؛ آیا این کادر سازی نباید از سوی احزاب رقم بخورد؟

ما حزبی در کشور نداریم که بخواهیم کادر سازی کنیم؛ چیزی که در کشور ما وجود دارد، تفکر است نه حزب.

یعنی حتي موتلفه اسلامي و يا اتحاد ملت و ... حزب نیستند؟

ببینید این جمعیتی که احزاب ما دارند؛ آن جمعیتی نیست که بتواند تاثیر گذار باشد.حزبی که ما از آن صحبت می کنیم وقتی حاکم شد از کادر جوانی که پیش از این، تربیت کرده، استفاده مي‎کند. در حال حاضر ما حزبی نداریم که بخواهد حاکم شود. همیشه در کشور ما این اشخاص هستند که رای می آورند و مردم به افراد اقبال نشان مي‎دهند نه به احزاب؛ چه در مورد مقام معظم رهبری چه درمورد آقايان هاشمی رفسنجانی، خاتمی، احمدی نژاد و روحانی این اشخاص بودند که رای آوردند نه احزاب.

اما احزاب و جریانات سياسي در معرفی اشخاص برای به دست گرفتن رياست قوه مجریه يا کرسي‎هاي نمايندگي در قوه مقننه، اقداماتي داشته اند که در جلب نظر مردم موثر بوده است. اين را که منکر نمي‎شويد؟!

مسئله همین‎جاست؛ وقتی ما حزبی نداریم، نمی توانیم درمورد چند و جونش صحبت کنیم؛ ما می گوییم ماهی در آب زنده است و بعد کلی در مورد ماهی صحبت می کنیم و به نظریه پردازی می نشینیم دریغ از اینکه آبی وجود داشته باشد! ما حزب نداریم که اگر داشتیم این حزب با برنامه مشخص، خود را به جامعه معرفی می کرد و با برنامه به میدان رقابت های انتخاباتی پا می گذاشت و کادر خود را معرفی می کرد. یعنی قبل از اینکه کاندیدای حزب رای بیاورد، اعضای کابینه با رزومه و برنامه، مشخص هستند و عنوان می‎شود اگر این فرد رای بیاورد، شاکله دولتش به این صورت خواهد بود. در حال حاضر نه آن شاکله اول یعنی حزب به مردم معرفی می شود و نه شاکله دوم یعنی کابینه.

نهایتا خدا پدر صدا و سیما را بیامرزد که ميان نامزدهاي رياست جمهوري مناظره برگزار می کند و قالب مردم هم در آن مدت تصمیم می گیرند که به چه فردی رای بدهد و به کدام رای ندهند.

اگر ما حزب داشتیم و حزب رای می آورد، این حزب می توانست چرخش نخبگان را به عهده بگیرد. به اين ترتيب افرادی روی کار می آیند که قبلا در آن حوزه پا به پای دولت فعالیت کرده اند.

منظور شما همان شکل گرفتن دولت سایه است؟

بله؛ وقتی  یک حزبی حاکم می شود، حزب رقیب معادل افراد کابینه، از اعضایی که خود پرورش داده است، دولت در سايه تشکيل مي‎دهد. به اين ترتيب در طول یک دوره، تمام امور مربوط به هر حوزه زیر نظر دولت در سايه قرار می گیرد و همانند یک وزیر در حزب کار می کند. چهار سال بعد وقتی آن حزب رای آورد؛ همان فردی که در طول این مدت وزیر سایه بوده است کار وزارت را به عهده می گیرد. اما ما این روند را در کشور نداریم؛ لذا وقتی اشخاص رای می آورند، نمی توانند ریسک کنند و تلاش می کنند تا از افرادی استفاده کنند که پیش از این مسوولیت به عهده داشته اند. بنابراین می بینیم چرخش نخبگان یا صورت نمی گیرد یا به ندرت این اتفاق رخ می دهد. در برخی دولت ها مانند دولت آقای روحانی قدرت ریسک بسیار کاهش پیدا می کند و در دولتي مانند دولت آقاي احمدی نژاد استفاده از چهره های جدید بیشتر می شود.

با شرایط امروز راهکار چیست؟

احزاب را باید تقویت کنیم تا احزاب توانمندسازی جوانان را به عهده بگیرند؛ در شرایط امروز بدون حضور احزاب حتی اگر جوانی را به عنوان معاون وزیر قرار دهیم، هرچقدر هم فرد موفقي باشد، با تغيير دولت چون او را وابسته به دولت قبل می دانند؛ محکوم به حذف شدن است. اما چنانچه احزاب محور فعالیت‎ها باشند وضعیت متفاوت خواهد بود.

چرا همه از لزوم وجود حزب می گویند اما اقدام اجرايي در این راستا نمی شود؟

در کشور ما تحزب پا نخواهد گرفت مگر آنکه دولت و مجلس یعنی حاکمیت بودجه ای را برای احزاب تعیین کنند و دو یا سه حزب که بیشترین عضو، حامی و سمپاد را در کشور دارند را تقويت کنند تا این احزاب بال و پر بگيرند و در سایه این کمک‎ها بتوانند قدرت نمایی کنند.

آیا قرار نیست در این رابطه اتاق فکری شکل بگیرد؟

همه گروه ها و احزاب اتاق فکر دارند و نیازی به تشکيل اتاق فکر نیست. بلکه نیاز به یک عزم راسخ است. اگر سیاست ها و دولت های ما برخاسته از احزاب بودند، بسیاری از مشکلات امروز یا بوجود نمی آمد یا در این حجم نبود، چراکه احزاب به معنای واقعی امور را با کارشناسی و برنامه ریزی دنبال می کنند و مردم نیز برنامه های گروه ها را نگاه می کنند و اگر بخواهند رای بدهند به برنامه رای می دهند. بنابراین مادامی که در کشور ما به اشخاص راي داده مي شود نه احزاب، این وعده ها هستند که نقش آفرینی می کنند و نه برنامه ها. بنابراین اگر می خواهیم اصلاحی در امور صورت بگیرد، اول باید حزب را تقویت کنیم. 

27216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 703553

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 0 =