سید ابراهیم علیزاده :
در حالی که با اعزام نمایندگان هر دو گروه نمایندگان کارفرمایی کشور به اجلاس امسال سازمان بین المللی کار و اظهار امیدواری مقامات دولتی از حل شدن مشکل این دو گروه به نظر می رسید بالاخره پس از گذشت چند سال چالش نماینده های کارفرمایی کشور به پایان رسیده، اما سخنان مقامات کارفرمایی نشان می دهد وضعیت به گونه ای دیگر است.
خرداد ماه امسال زمانی که اسامی نمایندگان کارفرمایان کشور برای اعزام به اجلاس سازمان بین المللی کار منتشر شده بود، نام محمد عطاردیان، دبیر کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی به چشم می خورد که نشان می داد رویکرد وزارت کار در مقابل این کانون عالی تغییر کرده است. وزارت کاری که در دولت نهم به دلیل اختلاف با این گروه حتی در اجلاس سازمان بین المللی کار مورد سوال قرار گرفته بود و هرگز از موضع خود کوتاه نیامده و حتی مقدمات تشکیل یک کانون جدید کارفرمایی را نیز فراهم کرده بود تا کانون عالی کارفرمایان کشور به جای آن کانون شکل بگیرد، این بار در دولت دهم خیلی راحت مشروعیت کانون قبلی را پذیرفت که در نوع خودش قابل توجه بود.
در این مورد از سوی مقامات وزارت کار، قائم مقام وزیر کار در امور بین الملل این گونه توضیح می دهد: «به هرحال با تدبیری که اندیشه شد تعاملی سازنده بین دو تشکلی که به ظاهر با هم مشکلاتی داشتند، ایجاد شد و این تعامل نتایج مثبتی داشت.» از قرار معلوم نتیجه مثبت این تعامل خروج پرونده ایران از پاراگراف ویژه سازمان بین المللی کار بوده که این را عطاردیان نیز تایید می کند اما نکته قابل توجه در سخن قائم مقام وزیر کار در امور بین الملل، جدی نگرفتن این مشکل است که البته اگر سخنان مقامات دو گروه کارفرمایی شنیده نشود این سخنان خیلی امیدبخش خواهد بود!
در حالی که توکل حبیب زاده عنوان می کند که «دو گروه کارفرمایی برای مذاکرات بیشتر جهت تشکیل یک کانون عالی واحد اعلام آمادگی کردند تا در انتخاباتی که خودشان برگزار خواهند کرد، این وحدت نظر به منصه ظهور برسد و ما شاهد شکل گیری کانون عالی واحد کارفرمایی باشیم» اما واکنش دبیر کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی نشان می دهد کانونی که آن ها دنبالش هستند باید همان کانون عالی انجمن های صنفی باشد.
محمد عطاردیان، دبیر کانون عالی انجمن های صنفی کار فرمایی در این مورد با صراحت می گوید:« کانون جدید همان کانون ما یعنی کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی ایران خواهد بود و اعلام کرده ایم که 29 تیر ماه این انتخابات برگزار شود که برای جامع برگزار شدن این انتخابات، این تاریخ را تمدید خواهیم کرد. در این انتخابات از آن کانون عالی کارفرمایان و همه تشکلات و کارفرمایان دیگر هم می توانند شرکت کنند و ما کسی را بخواهد به کانون ما بپیوندد اخراج نمی کنیم.»
وی که مدعی است کانون عالی کارفرمایان کشور دیگر منحل و شماره ثبت آن باطل شده، تصریح می کند:« فقط ما هستیم و آن کانون از بین رفت.»
در مقابل این موضع، موضع گیری دبیر کانون عالی کارفرمایان کشور هم قابل توجه است که می گوید: «اکنون ما در بیش از 15 استان کشور کانون عالی استانی تشکیل داده ایم و کانون های سراسری و انجمن های سراسری داریم.» مرتضی رجبی که با این سخنانش می خواهد نشان دهد کانون عالی کارفرمایان هنوز حذف نشده است، در این مورد صراحتا سخنی را بیان نمی کند. وی در این مورد ادامه می دهد: «ما اعتقاد داریم باید کانون عالی کارفرمایانی که دارای مجمعی است، داشته باشیم. علاوه بر داشتن این مجمع، وزن آراء در مجامع هم مهم است. یک کانون استانی که با یک انجمن استانی دارای رای یکسانی نیست. این برای آن است که ما می خواهیم کانونی را تشکیل دهیم که در برگیرنده همه آراء باشد.»
او در مورد عنوان کانون جدید هم بیان می کند: «عنوان کانون، طبق قانون کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایان سراسر کشور است.» وی تایید می کند که این عنوان ترکیبی از دو کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی و کانون عالی کارفرمایان است.
*داستان بلندچالش کارفرمایان
داستان چالش کارفرمایان ایران به دولت نهم برمی گردد که هرچند وزارت کار مدعی بود کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی کشور طبق اساسنامه خودش منحل شده است اما هیات مدیره این کانون همچنان بر قانونی بودن این کانون اصرار داشت و حتی نماینده سازمان بین المللی کارفرمایی را نیز برای انجام مذاکراتی با وزارت کار به ایران آوردند که این هم نتیجه ای نداشت. به همین دلیل هم بود که از سوی این سازمان بین المللی در این مورد به سازمان بین المللی کار گزارشاتی ارائه شد و ایران هم در چند سال اخیر در این مورد در سازمان بین المللی کار چند مرتبه مورد سوال قرار گرفت و حتی در پاراگراف ویژه قرار گرفتن پرونده ایران نیز تاثیر داشت.
در این شرایط یک کانون عالی کارفرمایی دیگر با عنوان کانون عالی کارفرمایان کشور نیز شکل گرفت که مورد اتهام حمایت وزارت کار بود که به همین دلیل در اجلاس دو سال گذشته سازمان بین المللی کار در صدور کارت نمایندگان آن ها برای حضور در اجلاس سازمان بین المللی کار مشکلاتی به وجود آمد که البته حل شد.
با وجود این وضعیت، امسال وزارت کاری که پیش از این کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی را به رسمیت نمی شناخت پذیرفت که این کانون نماینده ای در گروه کارفرمایی ایران داشته باشد. علت این تغییر موضع را دبیر انجمن های صنفی کارفرمایی این گونه بیان می کند: « هم مجامع بین المللی و هم دادگاه های حقوقی و دیوان عدالت اداری همه به نفع ما رای دادند. به همین دلیل بود که رویکرد دولت عوض شد و آقای وزیر کار از ما خواست که کمک کنیم ایران از پاراگراف ویژه خارج شود و ما هم زمانی که به آنجا رفتیم به قول دولت اعتماد کردیم و ما از پاراگراف ویژه خارج شان کردیم.»
با این روند و نگاهی که نماینده کانون انجمن های صنفی کارفرمایی به این وضعیت دارند، کوتاه آمدن از این موضع که کانون جدید باید همان کانون آن ها باشد کمی بعید به نظر می رسد و به همین دلیل انگار باید هنوز هم چالش نماینده های کارفرمایی کشور را ناتمام دانست.
نظر شما