سیگناﻝﻫﺎﻱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻨﺴﻮﺭﻫﺎﻱ ﻟﺮﺯﻩسنج ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1971 ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻀﺎﻧﻮﺭﺩﺍﻥ «ﺁﭘﻮﻟﻮ» ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻣﺎﻩ ﻛﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻪﺍﻱ ﻣﺎﻳﻊ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻋﻠﻤﻲ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻱ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺍﻳﺴﻨﺎ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﺎﺳﺎ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎﻱ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯﻱ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻨﺴﻮﺭﻫﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻫﺴﺘﻪ ﺩﺍﺧﻠﻲ ﺟﺎﻣﺪ ﻭ ﻏﻨﻲ ﺍﺯ ﺁﻫﻦ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﻉ ﺗﻘﺮﻳﺒﻲ 240 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﻳﻚ ﻫﺴﺘﻪ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺭﻭﺍﻥ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺁﻫﻦ ﻣﺎﻳﻊ که تا ﺷﻌﺎﻉ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ 330 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮی گسترده شده، ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﻣﺮﺯﻱ ﻣﺬﺍﺏ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ تا ﺷﻌﺎﻋ ﺣﺪﻭﺩ 485 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮی از مرکز ماه ادامه پیدا کرده است.
ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ، ﺳﻴﺮ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﻣﻮﻟﺪ ﻗﻤﺮﻱ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻣﻮﻟﺪ ﻗﻤﺮﻱ ﻳﻚ ﺭﻭﻧﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺎﻩ، ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺴﻲ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺵ ﺭﺍ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻛﺸﻒ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺴﺘﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻣﺪﻝﻫﺎﻱ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﺎﻩ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ.
ﻫﺴﺘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﺭﺻﺪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺒﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪگوگرد است ﻛﻪ نتایج ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺯﻟﺰﻟﻪﺷﻨﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ را ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺒﻚی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺴﻴﮋﻥ ﻭ گوگرد ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﺴﺘﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺩهﺩ، ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻲﻛﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺁﭘﻮﻟﻮ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻟﺮﺯﻩﻧﮕﺎﺭﻱ ﺍﻧﻔﻌﺎﻟﻲ ﺁﭘﻮﻟﻮ ﺍﺯ 4 ﻟﺮﺯﻩﻧﮕﺎﺭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ 1969 ﻭ 1972 ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻧﺼﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻱ ﻟﺮﺯﻩﻳﻲ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ 1977 ﺛﺒﺖ ﻛﺮﺩ.
50
نظر شما