در چند روز اخیر و در راستای حرف و حدیث‌هایی که در مورد معرفی کابینه دهم از سوی رئیس این دولت مطرح می‌شود، مهمترین بحثی که مطرح شده این است که ممکن است آقای احمدی‌نژاد حداقل از یک زن در کابینه‌اش استفاده کندو مهمترین نکته‌ای که در این مورد به ذهن می‌رسد این است که چه اتفاقی افتاده که رئیس دولت نهم که در چهارسال گذشته انتقادات زیادی را در حوزه زنان به خود واداشته است، اینگونه تغییر نظر داده است.
به نظر می‌رسد مهمترین دلیلی که می‌توان در این مورد ذکر کرد این است که در سال‌های اخیر با تمام قابلیت‌هایی که زنان در تمامی عرصه‌های مدیریتی و خدماتی از خود نشان داده‌اند، مسئولان را به این فکر واداشته است که از نیمی از جمعیت کشور بیشتر از این که هست استفاده کنند چرا که در حال حاضر ما زنانی داریم که توانمندی‌های زیادی دارند و با کمال اقتدار و قدرت قادرند نه تنها تعداد معدودی از وزارتخانه‌ها را بلکه تقریباً تمامی وزارتخانه‌ها را اداره کنند.
از طرف دیگر باید گفت که کم لطفی‌هایی که در این مورد و در سال‌های اخیر اتفاق افتاده است قابل چشم پوشی نیست و اگرآقای احمدی‌نژاد واقعاً این اقدام را انجام دهند باید از ایشان تشکر کرد.
اما باید بگوییم بیشترین دلیلی که باعث شده است در سال‌های اخیر این اتفاق نیفتد این است که ما شاهدیم در تمامی عرصه‌ها و با تمام توانایی‌هایی که زنان مملکت ما دارند، همیشه با آن‌ها و فعالیت‌هایشان جنسیتی برخورد شده است و نمونه‌اش هم در همین مجلس خودمان است.
در مجلس شورای اسلامی ما شاهد این قضیه هستیم که نمایندگان مرد خیلی کم حاضرند زنان عضو هیأت رئیسه مجلس باشند و انگار خیلی هایشان با حضور زنان در مجلس هم مخالفند.
شبیه این اتفاق در دولت هم می‌افتد، همیشه آقایان دوست دارند در سمت‌های وزیر و معاونت‌ها باشند و این قضیه از طریق مشاوران رئیس‌جمهور هم به او منتقل می‌شود، بنابراین با این روندی که مخصوصاً بر جو مجلس حاکم است بعید به نظر می‌رسد اگر رئیس دولت هم بخواهد، نمایندگان مجلس چندان روی خوشی به انتخاب وزیران زن نشان نمی‌دهند.
اما به هرحال من فکر می‌کنم رجل سیاسی معنی وسیع‌تری دارد نه اینکه فقط مرد یا زن مطرح باشد، اما مسئله این است که ما در عرصه مدیریتی جامعه جای مدیر توانمند، متخصص و کارآمد را خالی می‌بینیم و برای اینکه این مسئله حل شود مقدماتی لازم است و زنان نه تنها می‌توانند از عهده وزارت نهادها و معاونت‌ها بربیایندبلکه جایشان درقوه قضاییه هم خالی است.
چه الان و چه در دولت آینده و کلاً سیستم تصمیم‌گیری نظام باید به جایگاه مدیریتی زنان بها داده شود. وقتی برای این جایگاه ارزش گذاشته شود طبیعی است که آن موقع به دنبال تحقق این مسئله باشیم که آیا رجل سیاسی مرد است یا زن؟
از نظر نگارنده رجل سیاسی تنها مرد نیست و مطمئناً بزرگوارانی که در شورای نگهبان حضور دارند معنی وسیع‌تری برای رجل سیاسی در نظر می‌گیرند. اما باید مقدمات این کار فراهم شود.
اگر در دولت آینده، حداقل چند وزیر زن حضور داشته باشند و معاون رئیس‌جمهور زن داشته باشیم خود به خود زمینه برای محقق شدن آن معنی واقعی و گسترده رجل سیاسی فراهم خواهد شد و اگر یک چنین کاری انجام بدهند به چرخه مدیریتی کشور کمک کرده‌اند.
همان طور که می‌دانید 50 درصد جامعه زنان هستند و میزان تحصیلات در این قشر بسیار بالاست.
اگر نگاهی به آمار دانشگاهها در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا بیندازید متوجه می‌شوید که زنان ما بسیار توانمند، دانشمند و متخصص و متعهد هستند. بنابراین در دولت آینده از هر جناح سیاسی که باشد حضور زنان شرط موفقیت است اگر بخواهد در جذب مطالبات اساسی مردم گامی بردارد. به نظر من چندین وزیر زن در دولت آینده باید وجود داشته باشد و بنابراین باید پله پله شروع کنیم.
دولت آینده که می‌خواهد تشکیل کابینه دهد حتماً باید در سلایق سیاسی مختلف در نظر بگیرد زنان توانمند وجود دارند. دولت باید با این کار این را ثابت کند که به 50 درصد جامعه توجه می‌کند. این توجه به جمعیت 50 درصدی جامعه، زمینه را برای رشد و توسعه در ابعاد مختلف فراهم می‌کند.
در هر عرصه‌ای چه مدیریت کلان و چه مدیریت میانی و. . . اگر حضور 50 درصد زنان نادیده گرفته شود طبیعی است که بار این 50 درصد جامعه به دوش مابقی افراد جامعه که آقایان هستند خواهد افتاد، و اگر به این شکل باشد آیا می‌توانند حق مطلب را ادا کنند؟ آیا نادیده گرفتن نیمی از جمعیت کار درستی است؟
عضو فراکسیون زنان مجلس
نظر شما