اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ
العارفین
..........................................................
بار الها
در این روز مرا به برکات سحرهای رمضان آگاه نما
و به انوار درخشان این سحرها قلبم را نورانی کن
و پیروی از آثار زیبای آن را بر من همراه نما
به تجلی نورانیتت
ای روشنی بخش دلهای عارفان
.....................................
سّر سحررا شاید پایان تاریکی و حرکت به سوی نور بدانند
زمانی که غفلت غافلین موجب از دست دادن بهره های وافی شود.بهره از نور و سرور, بهره از همدلی و هم رازی,
بهره از خضوع و خشوع و دل دادن و جان گرفتن.
لذا فرمود
وبالاسحار هم یستغفرون
زمان, زمان بازگشت و پناه گزینی
زمان الحاح
لحظات اصرار
ساعات اعتراف
دقائق انس
ودوری از کبر
وگناه
لجاج و عناد
راستی و دوستی و
معاشقه وخلاصه سحر یعنی
معبود مهربان تنها توئی که از درون من آگاهی وبه سّر من دانا,
آبرویم مریز
گناهم بریز
دستم رهانکن
پایم هدایت کن
دلم نورانی نما
جانم سیراب کن
توبه ام بپذیر
آمین
نظر شما