حرف‌ها و سکوت‌های هزینه‌بر

 و آن سو تر  جماعتی نیز فعلا هیچ نگفته اند. این نوشتار قصد امتیاز دهی به دو طرف و یا نفی و انکار آنها را ندارد. مهم این است که آینده ی سینمای ایران با این دیالوگ ها و یا سکوت ها بیمه نخواهد شد.

ظاهرا آمدن یک رییس و رفتن دیگری نباید این همه با اما و اگر ها و خوف و رجا به ویژه برای اهالی آنجا همراه باشد . .اما این مرگ و شیون ها حداقل روندی 20 ساله دارد . دست کم از دولت ششم به این طرف که با اتمام جنگ بودجه بیشتری در اختیار سینما قرار می گرفت ،  این نوع گمانه زنی ها و این اظهار نظرها حال بسته به بعضی شرایط ، همواره وجود داشته و هر وقت که رییس سینمای ایران معرفی شده و حتی قبل از انتخاب و انتصابش ، این بسته های کلی ارایه می شد و به تبع آن در این سالها اهالی سینما - درست یا غلط - از هر طیفی به نحوی نگران آینده خود می بودند در حالی که اگر تعاریف و زیرساخت ها در حوزه سینما درست پرداخت شده بود همگان می توانستند فقط نگران فرهنگ و سینما ی ایران باشند.

اما جماعت اول که آمدن شمقدری، کارگردان سینمای ایران را با ترمز بریده در گفتار، درجا تنها انتخاب و بهترین انتخاب عنوان کرده اند کسانی هستند که یا واقعا در تیم او به کار گرفته شده اند و با این اظهار نظرهای کلی و بسته مانند اوضاع و احوال را می خواهند سرند و رصد کنند و یا اینکه دلسوزان شیفته ی کار و آرزومند خدمتی هستند که قصد دارند با این گفتار ها سیگنال های این آرزومندی را به دوستان و یا خود مشاور هنری دولت نهم و رییس امروز سینمای ایران ارسال کنند.

این جماعت مشعوف و ذوق زده از خدمت زمین و زمان را در این چند روزه به هم می دوختند تا ثابت کنند رییس جدید آدم سیاسی نیست و مدام هم بر این اشتباه فاحش می افزودند . عده ای دیگر که وزن شان را نمی توان حتی با رمل و اسطرلاب اندازه گرفت نیز ؛ خرسندی مقامات از این انتصاب را به عناوین مختلف تکرار می کردند و مدام از این بزرگواران به اشتباه خرج می کردند بی آنکه از خود رییس جدید و از داشته هایش بگویند.

جماعت سکوت کرده نیز اگر چه همه شان در سکوت شان مشترکند اما چند تفاوت اساسی با هم دارند . تعدادی از آنها اگرچه اظهار نظری ندارند اما بشدت و حتی بسیار بیشتر از جماعت اول ، اوضاع و احوال را می پایند و به رصد مشغولند . فکر و ذکر آنها در این ایام پیدا کردن رگ خواب هاست . کاری که  همیشه کرده اند، نان به نرخ روز خورهایی که به هر قیمتی که شده به جرگه اهالی شریف و بزرگ سینما پیوسته اند و اصلا به تنها چیزی که فکر نمی کنند رسالت کاری شان است. چراکه تکیه به رسالت هرگز برای این جماعت نان و آبی و قدر و مقداری نداشته و ندارد.

سکوت کرده های محض که اهل سرند کردن هم نیستند اما 2 گروهند: یا از خود راضی ها و سهل والوصول هایی می باشند که از شرایط کاری و آینده حرفه ای خود مطمئن هستند به توسط رانت های همیشه موجودشان و یا جماعت نا امید ی هستند که به حق یا نا حق اگرچه عضو این اهالی شریف سینما به حساب می آیند اما اجازه کار کردن و فیلم ساختن (کم یا زیاد) نداشته اند و یا اینکه علیرغم داشتن این اجازه دیگر هم دل و دماغی برایشان نمانده است.

اما یک دسته دیگر هم می تواند وجود داشته باشد که تیمی یک نفره است  و آنهم خود جواد شمقدری است . که بیاید و دست بر قضا کلان ترین و پرهزینه ترین گفتار های دوستانش را خود سرند کند. هر چه باشد او با یک سابقه 15 ساله کارگردان سینمای ایران است و در موقعیت کنونی رییس آن و به جای این گفتار های کلان و هزینه بر، بدنه سینمای ایران و ساختار های آن را مطالعه نماید. او یک آدم سیاسی است. بحثی در این وجود ندارد.

اگرچه سابق بر این چیزی حدود 20سال پیش، هر کس که در دولت در مناصب به ظاهر غیر سیاسی از وزیر و معاون و مشاور او قرار داشت عنوان می کرد که آدم سیاسی نیست چراکه مثلا در وزارت ارشاد یا کشاورزی و یا حتی بازرگانی مشغول خدمت است؟! و دست بر قضا خلق الله هم می پذیرفتند اما حالا نگاه ها عوض شده است و صحیح هم همین است . کسی که در دولت به خدمت مشغول است آنهم در سطح وزیر و معاون و مشاور و یا به عنوان مشاور ریاست جمهوری به بدنه کابینه مساعدت می کند، در هر جایی و وزارت خانه ای که باشد، باید آدم سیاسی باشد و گرنه که می رفت میشد کارشناس.

مهم این است که همین ابتدای کارخود رییس این شائبه ها را که با کار عملی نیکو و گفتار نیکو و بی واسطه جواب دهد. این اطمینان را به همه اهالی سینما بدهد که برای اعتلای خود این اهالی شریف و سینمای ایران است که آمده و اگر سلایق سیاسی  هم دارد ( که قدر مسلم کلان هم دارد ) آن را به جا و در جهت تکریم اهالی واقعی سینما و شکوفایی سینمای ایران خرج خواهد کرد و علایق سیاسی اش را می گذارد برای جایی دیگر و شاید وقتی دیگر!

این روش حداقل این حسن را دارد که او هزینه های اضافی را نیامده از گردن خود رها کرده و فکر و نیرو ی خویش را در جا و سر ضرب مصروف انجام تعهد و دینش به سینمای ایران خواهد کرد.