در نمازجمعه روز بیست و ششم تیرماه که رئیس مجمع تشخیص مصلحت امامت آن را بر عهده داشت یک اتفاق تاریخی و منحصر بفرد روی داد که در هر دهه امکان دارد یکبار هم جلوه گری نکند .
در هنگام قرائت خطبه دوم نماز جمعه و هنگامیکه ایشان خطاب به مسئولان دولتی و نخبگان وبزرگان مشغول ارایه پیشنهاداتی و راهکارهایی برای تلطیف فضای جامعه و بازگرداندن اعتماد مردم و هچنین توصیه به تمکین همگان از قانون بود در بندی از همین پیشنهادات به موضوع زندانیان و دستگیر شدگان حوادث اخیر و هم چنین آسیب دیدگان و دلجویی از خانواده های آنها در حوادث پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری رسید .
گفتن این جملات با حال و هوای خاص آن روزها و صدای لرزان و چشمان اشکبار وی هم زمان با شعارهای میلیونی سبز ها "هاشمی هاشمی حمایت حمایت " همراه شد. جمعیت سخنان او را با گوش جان شنیدند و این سخنان مرهمی برایشان بود.طرفه اینکه اصلا هم گفتن چنین سخنانی از جانب وی چیزی نبود که کسی از قبل انتظار داشته باشد.
اشک های تلخ آیت الله در روز 26 تیرماه البته بی پاسخ از جانب مخالفان او نماند. و سیل بی سابقه حمله و هجمه به سمت او روانه شد. ماه ها گذشت و همه سراغ او را می گرفتند . اگر مردم خبری از رجال سیاسی شان بگیرند این مهم یا به معنی مقبولیت و یا به نشان تاثیرگذاری وی است. به هر روی اگر هم او در جایی محدود و غیر رسمی شرکت می کرد ، دیگر از صورت خندانش خبری نبود تا اینکه دیروز تیتر یک بسیاری از سایت های خبری و خبری گزاری ها از خنده دوباره هاشمی خبر دادند. سفر او به مشهد و دیدار با تولیت آستان و همچنین افتتاح مرکز نمایشگاه‌ها و همایش‌های آستان قدس رضوی فرصتی بوده تا هاشمی دوباره به تایپیکال سابق برگردد. به هر روی فاصله ی آن اشک تلخ تا این لبخند سبزطولانی مدت بود.و اینکه او این خنده را حفظ می کند و با این چهره در مراسم ها شرکت می کند چیزی است که باید منتظرش بمانیم.
نظر شما