یک زوج کانادایی، 14 سال است خانه 250 مترمربعی خودرا با هزینه 20 دلار در سال گرم نگه میدارند. شاید بتوان یک کلبه کوچک را با 20 دلار گرم کرد، اما کم و لیسا کلیور چطور توانسته‌اند زیربنای250 مترمربع را که مسلما از خانه من و شما بسیار بزرگ‌تر است، با این هزینه اندک گرم کنند.
خانه خانواده کلیور زیر زمین است. خانه آنها یکی از دو خانه‌ای است که در ایالت مانیتوبای کانادا به این شکل در داخل زمین ساخته شده. این خانه درون یک تپه و روی دیواره شیبدار آن قرار دارد.
اما چطور چنین چیزی ممکن است؟
اول این‌که این خانه را از سه طرف خاک در برگرفته، یعنی به جز ضلع جنوبی آن که آفتاب‌گیر است، بقیه ضلعهای خانه حدود 1.5 متر داخل زمین قرار دارند و به همین جهت، دمای معمولی خانه بین 10 تا 12 درجه سانتی‌گراد است. دانشمندان سالیان درازی است فهمیده‌اند که متوسط دمای زمین در عمق چند متری در طول سال ثابت است. بنابراین خانواده کلیور باید خانهشان را حدود 8 تا 10 درجه گرمتر کنند تا قابل زیست باشد. بقیه خانهها باید دمای هوای داخل منزل را نسبت به هوای سرد بیرون بالا ببرند که در کانادای سردسیر، هزینه بالایی میبرد.
دلیل دوم، این است که منطقه‌ای که آنها در آن زندگی میکنند، جنگلی است. کلیور و فرزندانش در فصل پاییز، وانت و اره را برمیدارند و چوبهای خشک را از جنگل جمع‌آوری میکنند تا سوخت آبگرمکنشان باشد. این 20 دلار هم پول بنزین وانت است!
با این آبگرمکن نه تنها خانه گرم میشود، که گرمای کارگاه آقای کلیور هم که از خانه جدا است، تامین میشود. خانواده کلیور اگر میخواست برای تامین سوخت خانه و کارگاه هیزم تهیه کند، باید چیزی حدود 400 دلار خرج میکرد. البته با در نظر گرفتن انواع و اقسام هیزمها و مرغوبیتشان، این قیمت هم میتواند تغییر کند.
خانه آنها همان‌طور که در دمای 40 درجه زیر صفر زمستان، گرم و دلنشین است؛ در تابستانها هم خنک و دلپذیر است و نیاز به دستگاه خنک‌کننده ندارد. دمای کف سالن آنها به‌وسیله لولههای آب گرم، بالا میرود و با این‌که میتوانند برای گرمایش از برق هم استفاده کنند، اما مسلما مقرون به صرفه نیست.
کم میگوید که این خانه را 15 سال پیش ساخته است. اول زمینش را به نیت شکار و ایام تعطیل خریده بود، اما بعدها تصمیمش را تغییر داد. او روزها بعد از کار روزانه‌اش به این تپه میآمد و به ساخت‌وساز مشغول میشد. مردمی که از کنار او میگذشتند، سر تکان میدادند و میگفتند که شاید از تیمارستان فرار کرده است.
لیزا، همسر او هم در کنارش بوده و حاضر شده که از زندگی شهری دست بکشد و همسایه موش‌کورها شود. کم میگوید که ایده ساختن این خانه وقتی به ذهنش رسیده که برای دیدن اقوامش به ویچیتای کانزاس رفته بود. آنجا برای آن‌که خانه را در تابستان خنک نگه دارند، دورش را با گِل میپوشاندند.
کف، سقف و دیوارهای این خانه از بتون ساخته شده است. کم کلیور، کار با بتون را به خوبی میداند؛ چون در گذشته در شرکتی کار میکرد که مخازن فاضلاب بتونی برای مزارع میساختند. وی، جداره داخلی دیوارها را با نوع خاصی از منسوجات پوشانده که نمایی مانند گچ‌کاری داشته باشد.
وی برای سقف، از حدود 500 میله داربست استفاده کرد تا صفحه بزرگ تخته چندلایی را نگه دارد. بعد از آن بتون ریختند و پس‌از سفت‌شدن بتون، داربست را برداشتند. اما کار با بتون هم مشکلاتی دارد . پیش از بتون‌ریزی باید به دقت برنامه‌ریزی کرد، چون بعد از آن که بتون خودش را گرفت و سفت شد، دیگر نمیتوان سوراخی در آن ایجاد کرد و نقشه خانه را تغییر داد.
اما این مشکل برای کم کلیور پیش آمد. وقتی بتونها را میریختند، کم ناگهان به‌خاطر آورد که موقع طراحی، دریچه تهویه هوا را فراموش کرده است. سریع به ماشین بتون‌ریزی علامت داد که کار را متوقف کنند و پس‌از اصلاحات، عملیات را دوباره از سر گرفت.
خانه بتونی آنها با طول30 متر و عرض 8 متر، به قول خودشان شبیه یک تریلی بزرگ است. البته شاید با این ابعاد، مقایسه درستی نباشد، اما خودشان میگویند که شبیه سالن یک مدرسه یک طبقه یا حتی یک بازار دراز است.
اتاق خوابها، اتاق نشیمن و غذاخوری رو به جنوب است تا نورگیر باشد و دست‌شویی و حمام هم بدون پنجره در جهت دیگر قرار دارد. لیزا میگوید که زندگی در این خانه فرق زیادی با زندگی در یک آپارتمان ندارد و مشکل خاصی نیست.
این خانه به همان اندازه که گرم است، امن هم هست. در منطقه‌ای که در تابستان گذشته دو گرباد خانهها را لرزاند، این خانه بتونی زیرزمینی جای امنی به نظر می‌آید. بچهها هم خانهشان را دوست دارند و البته بیشتر از همه حیاط 22 جریبی با تپههای جنگلی خوششان می‌آید که میتوانند ساعتها در آن بازی کنند.
کم کلیور به آدمهایی که میخواهند از او تقلید کنند، توصیه می‌کند که بانک‌ها برای ساخت چنین خانههایی وامهای کلان نمیدهند و اگر پولی در بساط ندارید، فقط میتوانید به اندازه قیمت خرید یک ماشین از بانک وام بگیرید. البته باید حواستان باشد که بهره گزافی هم باید بپردازید تا صددرصد صاحب خانه شوید!
وینیپگ فری پرس- 26 ژانویه - ترجمه: آزاده پارساپور
نظر شما