ژان-پییر دیگار رییس موسسه مطالعات ملی فرانسه و از برجستهترین ایرانشناسان اروپا که به زبان فارسی نیز تسلط دارد،طی مصاحبهای با خبرنگار خاورمیانه فیگارو به تشریح اوضاع داخلی ایران پرداخته است. نوشتار ذیل خلاصهای از مصاحبه دیگار با فیگاروست.
آیا شباهتی با حرکتهای اعتراضی پس ازانتخابات ریاستجمهوری با تظاهرات انقلاب 57 میبینید؟
بیش از همه اختلافات بسیاری زیادی را میان این دو مقوله مشاهده میکنم.در حال حاضر مردم ایران برخلاف زمان انقلاب خواهان تغییر رژیم در ایران نیستند.موضوع رهبری حرکتها و جنبشها نیز مسئله دیگری است که باید به آن توجه کرد.در حال حاضر جنبش سبز از طریق اینترنت فعالیت میکند،در حالیکه در زمان انقلاب،سخنرانیهای خمینی از طریق نوار کاست توزیع میشد.
با توجه به رادیکالیزه شدن جریانات در هر دو جناح مخالف و دولتی،سناریوهایی که شما پیشبینی میکنید،چیست؟
برخی از مخالفان از این بیم دارند که رژیم ،حرکت به سوی نظامی شدن را در پیش گیرد.به خصوص آنکه اختلافات موجود میان دو جناح یعنی جناح حجتیه و طرفداران خمینی در خور توجه بوده و نباید آن را از نظر دور داشت.این اختلافات در صورت تداوم میتواند رژیم را با چالشهایی به مراتب جدیتری از حال روبرو کند.
عزم مخالفان را علیرغم سرکوب چگونه ارزیابی می کنید؟
ایران،افغانستان نیست.ایران جامعهای آموزش دیده، بافرهنگ و با تمدن است.جدیترین مبارزات تاریخی در این کشور به قرن نوزدهم باز میگردد.فراموش نکنیم که ایران در میان کشورهای خاورمیانه حتی دارای احزاب کمونیست نیز بوده است.گربههای ایرانی بهمن قبادی نشان میدهد که جوانهای ایرانی نمیتوانند در مقابل اتفاقات و تحولات کشورشان بیتفاوت باشند.
فیگارو / 7 فوریه
ترجمه: زهرا خدایی
نظر شما