به گزارش میراث آریا، ماتئو بورینی، کاشف اسکلت ساحره ونیزی، با اشاره به بی اطلاعی مردم از چگونگی تجزیه اجساد گفت: باور وجود ساحره‌ها در قرون وسطی بیشتر به دلیل عدم دانش کافی از چگونگی تجزیه اجساد بوده است.
وی با بیان اینکه بدن در حال تجزیه اجساد مایعاتی قرمز رنگ را از قسمت‌های بینی و دهان خارج می‌کند افزود: نمایان شدن اجساد درحال تجزیه ساحران و مایعات بیرون زده شده از آنها در حال حفر مقبره‌ها و قبرهای دسته جمعی در زمان شیوع بیماری‌های واگیر دار قرون وسطی در اروپا مخصوصا ایتالیا، این باور را میان مردم به وجود می‌آورد، که خون ساحره‌ها دلیل اصلی تمام بیماری‌ها بوده است.
وی خاطر نشان کرد، پاره بودن قسمت بالایی و نزدیک به دهان کفن‌های این اجساد که هنوز هم رطوبت حاصل از این مایعات را در خود حفظ کرده بودند، تصور جویده شدن پارچه را توسط اجساد به وجود آورده و از اینرو مردم باور می‌کردند که ساحره‌ها مسبب اصلی بیمار کردن افراد بوده اند.
بدین ترتیب وبرای دفع شیوع بیماری، آجر یا تخته سنگی را به منظور جلوگیری از پاره کردن کفن داخل دهان جسد ساحره‌ها قرار می دادند.
نظر شما