افتتاحیه‌ای به سبک ایرانی

احمد عطارزاده: دیروز در میان خیل دوستداران کتاب، نمایشگاه کتاب به طور رسمی افتتاح شد. وزیر ارشاد هم طی سخنانی  آغاز به کار این دوره را به تمام فرهنگیان و اهالی کتاب شاد باش گفت؛ اما درست هنگام سخنرانی و مراسم افتتاحیه بیش از نیمی از نشرهای حاضر در نمایشگاه، مشغول به باز کردن کارتن‌های کتاب و یا حتی درست کردن نمای غرفه‌هایشان بودند. باید از مسولان سوال می کردیم که چند روز وقت داشتید برای انجام این کارها؟ بهتر نیست نمایشگاه روز افتتاحیه آماده باشد برای بازدید اهالی خاص و خارجی که اساساً برای همین نمایش خاص است که روز افتتاحیه را بدون حضور عمومی مردم برگزار می‌کنیم.

از لابه لای عجله مسئولین و تمرکزشان برای برگزاری هرچه بهتر مراسم افتتاحیه، تا اینجا دستمان آمد که ناشران کوتاهی می‌کنند، زیاد هم بی‌انصاف نباید بود چرا که برخی از غرفه​ها تمام و کمال آماده بودند. این خود دلیل خوبی است برای کم کاری ناشران؛ اما با وجود این چیزی از مسئولیت ناظران برگزاری کم نمی‌شود که نظارت جدی و کاملی بر روند کارها نداشته‌اند.


از غرفه‌ها که بگذریم و تقصیر را متوجه ناشران بدانیم که زیاد هم بی‌راه نرفته‌ایم، به چادرهای سفید نمایشگاه می‌رسیم. چادرهایی که دیروز گل سر سبد سوژه‌های انتقادی نمایشگاه بودند.  قرار نیست که  ما هم حرف​های رسانه‌های دیگر را تکرار کنیم که در این صورت دیگر دلیلی برای نوشتن و خرج بیت​المال وجود ندارد. آن چیزهایی که دیگران یا نمی‌بینند یا می‌بینند و به روی خودشان نمی‌آورند؛ یکی از همین چیزها چادرهای سفیدی است که دیروز یا به عبارت بهتر  دیشب در دار شدند. 

اگر مسئولین را در این ده روز پیدا کردیم و زیاد سرشان گرم کارهای جدی تر نبود حتما می‌پرسیم که این همه متر چادر چقدر هزینه داشته است و از مسئولین هواشناسی هم در مورد هوای این ده روز سوال می کنیم که روزهای  ابری و بهاری  زیر این چادرها نمانیم. دیروز برای نیم ساعت باد که می وزید چهار ستون چادری که ما زیرش بودیم می لرزید و از دوستان چه پنهان که ما هم مثل همه ترسیده بودیم.

این حرفها اما گفتن ندارد، شاید کسی ناراحت بشود، برای همین می‌گوییم فقط چادر ما می‌لرزید و یکی از غرفه داران به شوخی گفت: «اگر صدا زیاد شد، فقط فرار کنید، غرفه فدای سرتون».

اما اگر کسی پیدا شد حتما می‌پرسیم که اگر قرار بود چادر بزنیم، چرا مصلی؟ این همه زمین باز و مناسب  برای چادر زدن هست توی تهران.  آیا همین که شبستان مصلی را توی دوربین‌ها نمایش بدهیم و مراسم افتتاحیه و اختتامیه را در نمای زیبای شبستان برگزار کنیم  دلیل کافی برای برگزاری چنین نمایشگاه بزرگی در مصلی می‌شود؟  این ده روز را با خیلی ها قرار گذاشتیم که حرف بزنیم و امید که جوابهای خوبی هم برای برخی از این سوالات و سوالهای دیگر پیدا کنیم.