در ادامه مهم ترین بخش این گفت و گو را می خوانید.
♦در رشته علوم انسانی فارغ التحصیل و برای ادامه تحصیل به آمریکا سفر و در مدرسه پزشکی به تحصیل ادامه دادم.
♦بعد از گذراندن تمام دوره های روانپزشکی سال 1346 به ایران برگشتم و درتهران کلینیک مشغول به کار شدم.
♦هر هفته با همکاران دور هم جمع می شدیم و به مشکلات رسیدگی می کردیم همه همکاران متعهد بودند.
♦روابط بین پزشک و بیمار مهم ترین اصل در روان درمانی است.
♦یک روانپزشک حتما باید به جزئیات صحبت های اولیه بیمار توجه کند و در جلسات بعد آن را بیان کند همین باعث ارتباط مثبت بین بیمار و پزشک می شود.
♦درواقع باید پزشک با بیمار همدلی داشته باشد و با او یکی شود.
♦هر فردی که نمی تواند با فردی بیمار همدلی کامل داشته باشد نباید به هیچ عنوان رشته روانپزشکی را انتخاب کند زیرا این رشته نیاز به یک روحیه قوی دارد و هر کسی نمی تواند آن طور که باید با بیمار ارتباط برقرار کند.
♦اگر روانپزشک نتواند یک ارتباط خوب با بیمار برقرار کند به هیج عنوان روان درمانی به خوبی انجام نمی شود و بیمار بدون درمان می ماند.
♦سن بازنشستگی برای روانپزشکان مطرح نیست و ما معتقدیم بهترین روانپزشکان بعد از 70سالگی است زیرا تا این سن درحال کسب تجربه است و بعد از آن می تواند به خوبی بیمار را درک کند.
♦30 سال پیش پرونده پزشکی به بیمار نشان داده نمی شد اما در زمان حال بیمار هر زمانی که بخواهد می تواند پرونده خود را مطالعه کند و این می تواند اعتماد را بین بیمار و پزشک به وجود آورد.
1717
نظر شما