ضرورت احیای سرمایه‌ها

 عدم هوشیاری، عدم مدیریت کارآ، عدم هماهنگی، عدم آموزش و عدم رهبریت فراگیر موجب خسارت‌های فراوانی برای ما شده است.  در شرایطی که از هر نظر توسط تصمیم‌سازان و تصمیم گیران ورزش دنیا که علیرغم شعار عدم دخالت سیاست در ورزش ، هرگونه که بخواهند ورزش را سیاسی کرده و بهره برداری سیاسی از آن می کنند و ما را با محرومیت‌ها و محدودیت‌های گسترده و فراوان درگیر می کنند، گاهی به دلایلی که عرض شد خودمان هم کمک به عقب ماندگی خودمان می کنیم. 
این نداشتن مدیریت جامع و همه قبول و نبود بزرگی که جز بدنبال منافع ملی نباشد ، حرف آخر را بزند و همه هم خود را ملزم به پذیرش حرف او بدانند، فقط درد بی درمان ورزش نیست. 
ما به موجب این ضعف و کاستی در دیگر حوزه ها هم از جمله موسیقی، سینما، شعر، علم و امثال آن مبتلا به چنین بلایی بوده و سرمایه های گزافی را از دست داده ایم. 
نمونه در مباحث پیش پا افتاده ای که بین برخی مشاهیر ادبی، فرهنگی، هنری، علمی و ورزشی ما با متولیان امر رخ داده یا ایجاد کرده اند و به دلایلی که عرض شد ریشه دار شده و در نهایت به قهر یکی از سرمایه های کشور منتهی شده، در حوزه های مختلف فراوان است که جز خسارت، چه از نظر سرمایه ای و چه از نظر ابعاد بین المللی و روانی برای کشور و شادی و بهره برداری مخالفان پیشرفت مملکت ، عایدی دیگری برای ما نداشته است. 
محروم کردن جامعه از چهره های اثر گذار که محبوبیت ملی یافته اند نه تنها حلال معضل بی مدیریتی در حوزه های اجتماعی نخواهد بود که تنها تلاشی در جهت پاک کردن صورت مسئله و نادیده انگاشتن ضعف موجود است. 

یقینا با شهرت و معروفیت، غرور، تکبر و خودستایی هم عارضه ای است که خصوصا اگر در سن جوانی باشند دامنگیر انسان‌ها خواهند شد.
مدیریت این بحران ها برای حفظ سرمایه های ملی هنری بزرگ، مهم و حیاتی است و کشوری هنرمندانه از این بحران‌ها خارج شده و بهره آن را می برد که مدیریت بحران‌های اینچنینی را فرا گرفته باشد. 
ما هم از بیرون کشور با انواع ترفندها و حیله ها برای ایجاد اختلاف و تضعیف نظام روبرو هستیم و هم متاسفانه از درون. افرادی که بدلیل ضعف خودشان تلاش می کنند تا آدم‌های موفق را از میدان به در کنند، چون احساس می کنند با بیرون کردن این آدم‌ها خودشان تثبیت می شوند ، تمام همت خود را پنهان و آشکار به کار می گیرند تا از کاهی، کوهی بسازند و آدم‌های مورد توجه و علاقه جامعه را با تحریک موقعیت و جوانی شان در مقابل منافع کشور قرار دهند و از محل اختلاف بوجود آمده چند صباحی بیشتر در جایگاهشان بمانند. 
گذشته از نمونه ها و مثال‌های حوزه های مختلف که فراوان داریم و متاسفانه به آسانی سرمایه های برآمده و پرورش یافته از صرف هزینه های هنگفت داخلی را از دست داده و گاهی هم در مقابل نظام قرار داده ایم، شاید در خاطره کوتاه مدت ذهنمان بتوان از شجریان و فردوسی پور نام ببریم که یقینا به دلیل سوءتفاهم و سوءبرداشتی در مسائل فی‌مابین و پس از آن حرف و حدیث های راست و دروغ اطراف به معضل و بعد موضعگیری و جدایی منجر شده است. اگر شجریان با همه اختلافات پیش آمده وصیت می کند که در ایران دفنش کنند ، و یا فردوسی پور به همه پیشنهادات وسوسه کننده رسانه های بیگانه پاسخ منفی می دهد و خدمت در کشور را ترجیح داده و غیرتمندانه نیروی بیگانه شدن را نمی پذیرد حداقلش آن است که وطن پرست و دوستدار کشورشان هستند و هنر ما باید جذب حداکثری و دفع در صورت اضطرار و ناچاری باشد. 

چه بخواهیم و چه نخواهیم افرادی به هویت و نماد کشور در حوزه های مختلف تبدیل می شوند و باید از آنها به شدت و با حساسیت مراقبت کرد تا مایه وحدت و انسجام ملی باشند. 
شاید گاهی مقابله با پدیده بازیکن سالاری یا هنرمند سالاری توجیهی برای گذر از سرمایه ملی باشد ، اما اولا مهمترین هدف از ایجاد بخش هماهنگی حفظ سرمایه ها ، جلوگیری از ایجاد چنین عارضه ای است ، ثانیا در بسیاری از موارد اصلا مسئله بازیکن سالاری نیست، سوءتفاهمی پیش می آید و عده ای به آن دامن می زنند و به دلیل نبود پشتیبان حل مشکل ، از هیچ ، بغرنج غیر قابل حل می سازند. 
این روزها مهدی طارمی از آخرین آن‌ها بود که ظاهراً حل مشکل شده و امیدواریم آخرین آن‌ها از این دست باشد. موضوعی که از هیچ برآمد و می رفت تا موجب بروز خسارت برای کشور و خود طارمی بشود. 
طارمی بلاشک یکی از اثرگذارترین بازیکنان تیم ملی تا قبل از خط خوردن از تیم در بازی‌های یکی دوسال اخیر بوده است. چه مسئله ای موجب بروز اختلاف شده که می رفت دودش هم به چشم تیم ملی که در شرایط فعلی واجب است تا در کانون توجه مفید و مثبت اخبار جهانی و خار چشم آنهایی باشد که نمی خواهند ایران در عرصه بین المللی مطرح باشد، و هم به چشم طارمی برود. 
حضور بازیکنان ایرانی در تیم‌های مطرح باشگاهی در جهان از سویی می تواند از بهترین دستاوردهایی باشد که کشور فارغ از فشار تحریم‌ها بدان دست یافته و همانند امور جهادی دیگر در زمینه های علمی، فن آوری، نظامی، سیاسی و امثال آن مایه سرافرازی و اقتدار کشور شود و از سوی دیگر به تقویت تیم ملی و موفقیت آن در عرصه های بین المللی بیانجامد که دستآورد بسیار مهمی است. 
کنار زدن و حذف سرمایه های ملی و مایه های تقویت بنیان‌های شهرت و آوازه کشور آب در آسیاب بدخواهان ریختن است. مدیریت کلان ورزش کشور لازم است چاره ای اساسی در ایجاد اطاق فکری از شخصیت‌های قابل قبول، برجسته و کاریزماتیک ورزشی صورت دهد تا جلوی این ناهنجاری‌ها گرفته شود، همانگونه که لازم است این پدیده را در حوزه هنر ، اقتصاد، علم ، فن آوری و مبانی دیگر صورت دهند تا جلوی اینگونه ناهنجاری‌ها گرفته شود تا سرمایه های ملی را به آسانی از دست ندهیم. البته اگر این چالش‌ها در حریم خطوط قرمز کشور باشد موضوع متفاوت است اما در اکثر موارد ، موضوعات بسیار پیش پا افتاده ، ساده و قابل رفع و حل است. 

قطعا تیم ملی از نبود طارمی لطمه می خورد اما آسیبی که طارمی از این اتفاقات دیده بسیار بیشتر از تیم ملی است. 
دقت در بازی‌های چند هفته اخیر وی در لیگ پرتغال و لیگ قهرمانان اروپا نشان از افت شدید این بازیکن پس از چالش‌های وی با تیم ملی دارد. آنچه مسلم است این بحران‌های دست ساخته از نظر روحی و روانی اثر بسیار نامطلوبی روی چهره های ملی هم خواهد گذاشت که آنها را از روند رو به رشد و موفقیتشان در خارج از کشور باز خواهد داشت. 
بازیکنی که آقای گل دو فصل فوتبال ایران ، برترین گلزن لیگ برتر پرتغال در فصل ۲۱-۲۰ ، بهترین پاسور گل در لیگ برتر پرتغال در آن فصل، نامزد دریافت جایزه پوشکاش فیفا در سال۲۱-۲۰ و موثرترین بازیکن باشگاهی تیم اروپایی خود بوده، در چهار هفته اخیر ، پایش به گلزنی باز نشد و در بازی اخیرش در مقابل اتلتیکو مادرید بدترین بازیکن تیمش لقب گرفت. عدم موفقیت طارمی، آزمون، جهانبخش، بیرانوند و امثال آن‌ها در تیم‌های مطرح باشگاهی جهان، به نفع ما، فوتبال ما، سیاست ما و مبارزه ما با همه فشارها برای محدود کردن مان نیست. 
اجازه ندهیم سرمایه های ملی به آسانی از کف بروند و بدخواهانمان شاد شوند.  از دست دادن سرمایه های حتی اندکمان در شرایط فعلی، هیچ توجیهی ندارد.