محمد مایلی‌کهن:من هم مهاجرت می‌کنم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ انتقادات از تیم ملی فوتبال ایران همچنان ادامه دارد اما در کنار موضوع تیم ملی و شکست آن در جام ملتهای آسیا، مسئله بحران دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به سوژه های اصلی این روزهای فوتنبال ایران تبدیل شده است.

محمد مایلی‌کهن در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی «اطلاعات آنلاین» پیرامون انتقاداتی که این روزها علیه برخی نفرات تیم ملی می‌شود اظهار داشت: این فضاها مگر تازگی دارد؟ همیشه بوده است. یک جاهایی باید بپذیریم خودمان هم مقصر بودیم. اینکه یک روز یکی را بت می‌کنیم و یک روز خاکش می‌کنیم زشت است. منِ مربی و منِ بازیکن هم مقصریم. الان با توجه به وجود لشکر سایبری شما کار خوب هم بکنید چشم تان را در می‌آورند. فوتبال مگر همیشه برد است، خب باخت هم دارد. اگر ما جای ژاپن بودیم که قبل از بازی با ما بهترین نتایج تاریخش را داشت فکر می‌کنم همه را اعدام می‌کردیم. این اسمش فوتبال است؛ محبوب‌ترین رشته ورزشی دنیاست. من هم قبول دارم در ایران همه چیزمان متفاوت است با جاهای دیگر دنیا. وقتی می‌بریم حرفی از کمبودها نمی‌زنیم و وقتی می‌بازیم دائم می‌گوییم این را نداشتیم و آن را نداشتیم.

به نقل از اطلاعات آنلاین مایلی‌کهن گفت: الان همه کاسه کوزه‌ها را سر یکی دو نفر می‌شکنیم. یک روز مایلی کهن می‌شود سوژه حمله و یک روز بیرانوند و طارمی و ... مگر طارمی کم برای تیم ملی گل زده است؟ ما اینجا فوتبال نداریم، «شوتبال» داریم! زمین تمرین هم نداریم. البته این دوره تیم ما شرایط خوبی داشت از نظر امکانات. من دلم برای فوتبال می‌سوزد. الان همه چیزمان شده سیاهکاری و نمایش و ...

وی پیرامون صحبت های برخی از مربیان تیم ملی و دفاع از عملکرد تیم ملی در جام ملتها گفت: این‌ها دفاع نکنند چکار کنند؟ یکی نفرشان که پوست من را کند. به من گفتند تو چه می‌گویی؟ من غیر منصفانه حرف زده بودم؟ در طول بازی‌ها حرفی زدم که ذهن اعضای تیم مشوش شود؟ دوستی که تنها سه سال از پسر من بزرگتر است گفته تو چه می‌گویی بابا؟ ایشان در ابتدای راه هستند. اگر بر اساس نتایج بخواهیم حرف بزنیم که کارنامه ایشان مشخص است. ما که لشکر سایبری نداریم. لشکر یک نفره هستیم.

وی درباره ادامه کار کادر فنی تیم ملی تا جام جهانی گفت: این به من ربطی ندارد. فکر می‌کنم کشورهای دیگر بدون سر و صدا فکر می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند. اگر به نفع فوتبال است این کادر ادامه دهد. چیزهایی که من از نزدیکان آقایان شنیدم مشکلات زیادی داشتند؛ مخصوصا بین بازیکنان خصوصا در بحث کاپیتانی. این عاملی می‌شود که نتیجه نگیریم.

مایلی‌کهن درباره موضوع جوانگرایی در تیم ملی که این روزها درباره آن صحبت می‌شود به «اطلاعات آنلاین» گفت: وقتی تیم می‌برد همه چیز خوب بوده و وقتی می‌بازیم موضوع دیگری را مطرح می‌کنیم. این واژه جوانگرایی منسوخ شده است. در فوتبال بازیکنی که صد سالش هم باشد باید دعوت شود و برود داخل زمین. این بحث به نظر انحرافی است. این بر می‌گردد به اینکه می‌خواهیم فرار کنیم از واقعیت فوتبال.

وی درباره سکوت رییس فدراسیون فوتبال گفت: امیدوارم این سکوت به گونه‌ای باشد که تنها ما می‌بینیم و بین خودشان سکوت نکنند و بنشینند فکر کنند و برای تیم ملی تصمیم درستی بگیرند.

سرمربی اسبق تیم ملی درباره پرسپولیس و شرایط این روزهایش گفت: من بازی اول را ندیدم، اما در کل پرسپولیس را نمی‌توانید جدای از سایر مشکلات فوتبال و کشور بدانید. دو باشگاه بزرگ ما هر دو مشکل دارند. حالا پرسپولیس باخته و مشکل دارد، استقلال که صدر جدول است چرا با این مسایل درگیر است؟ اختلافات در استقلال بیشتر از پرسپولیس است. چرا؟ دلیل اصلی اش این است که چیزی به نام فوتبال و باشگاه و مدیر نداریم.

وی افزود: وقتی من مدیر باشگاه حقوق بگیر هستم برای از دست ندادن این مزایا سعی می‌کنم خودم را هر طور که شده حفظ کنم. چه دلیل دارد بعد از بازی استقلال که این تیم برده آقای نکونام همه را مورد حمله قرار دهد؟ از آن طرف همه می‌گویند ما عاشق استقلال و یا پرسپولیس هستیم. پارسال ۱۲ میلیارد قراردادشان بوده امسال شده ۲۴ میلیارد. لابد عشق شان بیشتر شده است . هیچکدام شان، از مربی و بازیکن آنقدر که پول می‌گیرند وقت نمی‌گذارند. دل ما می‌سوزد که چرا کشوری با این همه استعداد و جوان خوب اسیر این مسایل است و ورزش آن پیشرفت نمی‌کند.

مایلی‌کهن درباره شایعاتی اخیر مبنی بر برکناری مدیران دو باشگاه استقلال و پرسپولیس گفت: مگر تا امروز کم مدیر آمده و رفته است. هر کسی آمده قبلی را محکوم کرده است. کدام این آقایان دو ریال باقی گذاشته اند. تا از ریشه درست نشود یقین بدانید تفاوتی نخواهد کرد. وقتی منِ مایلی کهن که در هیچکدام از رویاهایم نمی‌دیدم یک روز بشوم مدیرعامل استقلال و یا پرسپولیس را می‌آورند چه توقعی دارید؟ اینگونه باید مشکلات حل شود؟

پیشکسوت پرسپولیس در پایان گفت: من کشورم را دوست دارم. من هم می توانستم بروم. با همه بدی ها و خوبی های کشورم جای دیگری نمی توانم زندگی کنم. همینکه در کوچه و خیابان چند نفر ما را خجالت می دهند از هر چیزی مهمتر است. در مترو دو نفر بلند می شوند تا من بنشینم؛ این محبت ها مرا زنده نگه نداشته است. من هم مهاجرت می کنم اما به آن دنیا نه کشوری دیگر.

257 251