به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آنگونه که جماران روایت کرده، از ویژگی های برجسته و بارز در وجود امام خمینی (س) که همگان به آن اذعان داشتند و دارند، بزرگداشت و تکریم علما و بزرگان است، هر چند که مردان خدا همه صفات در وجودشان به حد اعلا رشد می کند و تجلی می یابد. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند:
«مَن استَقبَلَ العُلَماءَ فقَدِ استَقبَلَنی... و مَن جالَسَ العُلَماءَ فَقَد جٰالَسَنی و مَن جالَسَنی فَکأنَّمٰا جٰالَسَ رَبّی»[۱].
هر که به استقبال دانشمندان رود، مرا استقبال کرده است و هر که با دانشمندان نشیند با من نشسته است و هرکه با من نشیند چنان است که با پروردگار من همنشینی کرده باشد.
حضرت امام برای افراد مُسن به ویژه علما و بالاخص کسانی که با ایشان سابقۀ همنشینی علمی داشتند، احترامی خاص قائل بودند. امام معمولاً کارهای دفتر را مقدّم می کردند و همیشه بعد از انجام کارهای دفتر و مهر شدن قبض ها، افراد دیگر را به حضور می پذیرفتند. یک روز، هنگامی که اعضای دفتر در خدمتشان مشغول کارهای روزمره بودند، فرمودند: «ببینید آقایان آمده اند یا نه؟».
منظورشان از آقایان، چهار نفر از علمای معمّر و قدیمی تهران بود که قرار بود آن روز به ملاقات بیایند. هنگامی که به عرض رسید که آقایان به در حسینیه رسیده اند، خطاب به اعضای دفتر فرمودند: «کارها را بگذارید برای بعد، آقایان معطل نشوند».
در فاصله ای که آقایان علما آهسته آهسته به اتاق ایشان می آمدند، معظم له نیز برخاستند و لباس کامل، شامل قبا، عبا و عمامه را پوشیدند. محاسنشان را مقابل آیینه شانه زدند و برای ورود آقایان آماده شدند...
وقتی که آقایان وارد شدند، امام تمام قامت بلند شدند و با آنان روبوسی کردند و برای اولین بار دیده شد که روی صندلی خودشان ننشستند و با جمع آقایان روی زمین نشستند و با آنان گفتگو کردند[۲].
برشی از کتاب سبزتر از سبز؛ ص ۳۳-۳۴
۱. میزان الحکمة، حدیث ۱۳۹۰۲.
۲. در سایه آفتاب، ص ۱۰۱.
۱۷۲۱۸
نظر شما