روزى از روزهاى زمستان كه برف سنگین مى بارید براى حضور در مجلس درس دو دل بودم ، هم به لحاظ مراعات حال استاد و هم حال خودم .
سرانجام روى شوق تحصیل به راه افتادم تا به در خانه استاد رسیدم . مدتى كنار در خانه مكث كردم . سپس كوبه در را زدم . چون به حضور استاد رسیدم عذرخواهى كردم كه در چنین سرماى سوزان مزاحم شدم .
استاد فرمود: از مدرسه تا بدین جا كه آمدى آیا گدایانى كه روزهاى گذشته در كنار خیابانها و كوچه ها مى نشستند و گدایى مى كردند، امروز تعطیل كرده بودند؟ عرض كردم : بازار كسب و كار آنان در چنین روزهایى گرم است . فرمود: وقتى گداها دست از كارشان نكشیدند ما چرا تعطیل كنیم ؟
هنگامى كه در خدمت آیه الله شعرانى بودم در طول سال تعطیلى نداشتیم . بنده یادم نمى رود سالى بر ما گذشت كه دو روز را تعطیل كردیم یكى روز عاشورا بود و دیگر روز شهادت حضرت امام مجتبى علیه السلام ، و بقیه روزها را درس خواندیم .
چه بسا پیش آمده بود كه بین الطلوعین خدمت ایشان مى رفتم و همچنان درس ادامه داشت تا اینكه مى دیدم اذان ظهر را مى گویند. آیت الله آخوند ملا علی معصومی از عالمانی بود که هیچ گاه و تحت هیچ شرایطی کلاس درس خود را تعطیل نکرد.
/6262
نظر شما