تقریبا 4 - 5 سالی هست که زمزمه های پیری جمعیت و بالا رفتن سن ازدواج مسئولان را به فکر ارایه راه حلهای سریع الاثر انداخته است.
در همین راستا کمیسیون فرهنگی مجلس طرحی را ارایه داده است که بر اساس آن اولویت استخدام با مردان متاهل فرزند دار سپس متاهل بعد زنان متاهل فرزند دار و بعد زنان متاهل و در آخر از همه مجردان قرار دارند.
این مسئله گرچه در نگاه اول جزو سیاستهای تحکیم خانواده و افزایش جمعیت به حساب می آید اما در باطن خود برنامه ای به شدت ضد خانواده است.
قصد نداریم در این چند خط تاریخ عشق ورزی در خانواده قداست این مفهوم در کشور ما و نقش علاقه در تحکیم خانواده را کالبد شکافی کنیم اما بر صاحبنظران پوشیده نیست که طرحهایی این چنین در بهترین حالت اگر بتواند موجب افزایش تعداد خانواده ها و فرزندان آنها شود در باطن خود مفاهیم ارزشمند خانواده نظیر وجود عشق و علاقه را زیر سئوال می برد.
مثال بارزی که وجود دارد کشورهای اروپایی باسیاستهای افزایش جمعیت هستند در پاره ای از این کشورها زوج هایی که هیچ الزام مذهبی و قانونی به ثبت زندگی مشترک و حتی فرزندآوری احتمالی ندارند به شرط ثبت ازدواج و تشکیل خانواده قانونی از مزایای قانونی بسیاری بهره مند می شوند این امکانات گرچه باعث افزایش تعداد ازدواجها در آن جوامع می شود اما اتفاقی که می افتد کم رنگ شدن نقش عشق و علایق زناشویی در قالب یک قرار داد اجتماعی است.
در حقیقت این قرار داد سود آور اجتماعی باعث شده است که خانواده هایی بدون عشق متقابل و تنها با مفهومی آماری در اروپا دست و پا شود که بازرسان اداره امور اجتماعی هر از چند گاهی برای اطمینان از زندگی مشترک باید در خانه آنان را بزنند و پرس و جو کنند.
در کشور ما مشکلات اقتصادی عنان از عشق ورزی و زندگی عاشقانه بریده است به قول سعدی چنان قحط سالی افتاد اندر دمشق/که یاران فراموش کردند عشق
در این میان آمار تجرد و سن ازدواج بسیار بالا رفته است اما نباید فراموش کرد که همین افراد مجرد هستند که در صورت داشتن شغل مناسب و در آمد کافی به فرد دیگری علاقه مند شده و ازدواج می کنند آن هم ازدواج واقعی نه بر اساس یک قرار داد منفعت بر اجتماعی.
این سیاست در صورت تصویب و عمومی شدن در جامعه ازدواج را به یک مکانیسم نفع بری اجتماعی تبدیل خواهد کرد که فرد برای رسیدن به شغل و پله های ترقی اجتماعی باید از آن بگذرد در حالی که در جامعه ما ازدواج موفق و با عشق خود باید یک هدف والا تلقی شود.
هستند روسای سازمانهای دولتی و نیمه دولتی که گویا با مجردان سرجنگ دارند و به محض ورود مدیریت به سازمانی برای کارمندان ضرب الاجل تعیین می کنند که یا ازدواج کنید یا اخراج ....حال در نظر بگیرید این ازدواج کارمند مربوطه در ضرب الاجل چگونه ازدواجی خواهد بود هکذا که فرزند را هم به این شروط اضافه کنیم.
در شرایط اقتصادی امروز ما که حیات اقتصادی - اجتماعی جوانان بسیار بیش از دیگر گروههای اجتماعی تهدید می شود این چنین طرحهایی نه تنها در آینده جمعیت ما تاثیر گذار نخواهد بود بلکه در بلند مدت حیات معنوی خانواده ها و نظام ارزشهای حاکم بر آن را به شدت تهدید خواهد کرد.
30145
نظر شما