به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین پیش از این درباره مشکلات مردم در ایجاد پیاده راه مطالعه نشده 17 شهریور واقع در شرق تهران، گزارش های زیادی در سرویس مشکلات مردم منتشر شد. (اینجا) و (اینجا) و (اینجا) و (اینجا) را بخوانید.
اکنون که این پیاده راه باز شده است، رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران به رفع مشکلات مردم واکنش نشان داده و با بیان اینکه توسعه پیادهراه در پایتخت باید متناسب با بافت شهری هر منطقه صورت گیرد، گفته: تجربه ۱۷ شهریور باید چراغ راه شهرداری و شورا در پروژه های پیاده راه سازی آتی باشد.
مجتبی شاکری در ادامه گفت: کم تحرک یا فلج کردن بخشی از شهر و ایستادن مقابل ساکنان و کسبه محله توجیه منطقی ندارد؛ کمااینکه سالهای اخیر هزینههای هنگفتی به منظور تبدیل بافت محور 17 شهریور به یک بافت فرهنگی صورت گرفت اما ثمربخش نبود. بنا بود تغییر وضعیت بین بد و خوب باشد اکنون مدیریت شهری برای خاتمه دادن به اعتراضات به حق شهروندان ناچار شد بین بد و بدتر دست به انتخاب بزند و بازگشتن از راه رفته یعنی گشایش دوباره پیاده راه به روی خودروها را انتخاب کند.
این عضو شورای شهر تهران در ادامه سخنانش گفت: روند طی شده نشان از سنجش نادرست مدیریت شهری در قبال تصمیمگیریهای کلان با محوریت تغییر گسترده در کالبد شهر دارد و از این رو در مورد پروژههای مشابه باید پیش از هر اقدام عملی و هزینه کرد ریالی از بودجه، پیوست های مطالعاتی بی طرفانه تدوین و درباره ضرورت اجرای پروژه داوری شود.
شاکری با بیان اینکه پیاده راه سازی در محورهای تاریخی فلسفه و کارکردی متفاوت با بافت های مسکونی و تجاری دارد، توضیح داد: پیاده راه سازی در بافت های تاریخی با هدف حفظ ابنیه میراثی از خوردگی ناشی از انتشار آلاینده خودروها و نیز فراهم کردن فضایی برای بهره مندی شهروندان از راسته ها و اماکن میراثی صورت می گیرد.
او با انتقاد از سیاستهای شهرداری تهران در ایجاد پیاده راه در پایتخت گفت: اگر قرار است شهرداری در خارج از بافت تاریخی صرفا با هدف فراهم کردن فضایی برای پیاده روی شهروندان نهضت پیادهراهسازی را کلید بزند، بهتر است به جای این کار نهضت بهرهبرداری از دو هزار و 170 بوستان محلهای، منطقه ای و فرامنطقه ای پایتخت را جایگزین کند و شهروندان را به استفاده از امکانات پیادهروی این بوستانها هدایت کند.
شاکری در پایان سخنانش گفت: پیادهراهسازی در بافت تجاری نیز تنها در صورتی علمی و منطقی است که شهروندان به امکانات حمل و نقل عمومی برای جابجایی دسترسی داشته باشند. به عبارت دیگر مدیریت شهری نباید شهروندان را مجبور به پیاده روی در یک محور کند و از این جهت تنها در صورتی که مسیرهای جایگزین و وسایل نقلیه برای نقل و انتقال آنها پیش بینی شده باشد، امکان تبدیل یک محور به پیاده راه وجود دارد.
46231
نظر شما