کمک خلبانی که 12 سال شهردار تهران بود و هر از گاهی هوای پاستور به سرش می زد؛ امسال با کمربند انتحاری وارد گود انتخابات شد و به بدترین شکل هم از انتخابات کنار رفت و هم از صحنه سیاسی کشور.
به او گفته بودند بهترین دفاع، حمله است اما فراموش کردند یادآوری کنند بازی انتخابات با زمین فوتبال متفاوت است و حمله گازانبری از سوت آغاز بازی تا لحظه خداحافظی، جواب عکس می دهد.
او در منظر مردم، هم اخلاق را به بدترین شکل باخت و هم در ارائه کارنامه 12ساله خودش ناتوان بود، آمده بود برای باختن و چه بهتر که در سقوط آزادش، انتقام 92 را نیز از روحانی بگیرد. بی خبر از اینکه، کارنامه ناموفق و آلوده، نمی توانست برای او رای جمع آوری کند که این برگ برنده در ماجرای املاک نجومی و دروغ واگذاری به رفتگران زحمتکش، عیان شد. طرقبه و لوله و...بماند!
حالا و در پایان رای گیری، او نه تنها دیگر دهقان فداکار انتخابات نیست و غبار تمجیدهای پرطمطراق رسانه‌های زنجیره ای هم فرونشسته، بلکه بازگشت او به عرصه سیاسی با این حجم بداخلاقی های غیرمنطقی و غیرقابل اغماض، خیلی سخت و غیرمحتمل به نظر می رسد.
او حالا بدون شفاف سازی در خصوص هزینه های سنگین انتخاباتی اش، بدون توضیح درباره سرنوشت دو سامانه اینترنتی که راه اندازی و اطلاعات مردم را ضبط کرد، بدون توضیح درباره تهمت هایی که به رئیس جمهور قانونی و مستقر جمهوری اسلامی ایران زد، بدون عذرخواهی از تفرقه درصدی مضحکی که در جامعه ایجاد کرد...از صحنه سیاسی کشور محو شد و دیگر بعید است هیچ صنف و حزب و چهره سیاسی، در حمایت از او جلو بیاید!
قالیباف حتی نشان داد که ظرفیت پذیرش دموکراسی را هم ندارد و بعد از دو شکست سنگین _ کناره گیری و باخت _ تبریک به رقیب را هم خیلی خفیف و با عصبانیتی نهفته در پیامش اعلام کرد.
باید منتظر ماند و دید او هم به سرنوشت احمدی نژاد دچار می شود و یا بازهم شانس خود را در سال 1400 امتحان میکند.
نظر شما