خیابانی که هتل محل اقامت ما در آن واقع شده ، با آنکه به نام "حبیب بورقیبه" رئیس جمهور اسبق تونس( که در سالهای 1957 تا 1987 در راس قدرت بوده) است اما گفته می شود به شکل و شمایل خیابان شانزه لیزه پاریس ساخته شده. نفوذ استعمار فرانسه در این کشور را شاید بتوان از همین شباهت ، دریافت کرد. و جالب اینکه سفارت فرانسه نیز در انتهای همین خیابان واقع شده.(قبلا توضیح دادم که ساختمان سفارت فرانسه توسط نیروهای مسلح متعدد و چند زرهپوش تامین می شود.)
خیابان شانزه لیزه روزها بسیار پر تردد است و عرض زیاد آن و پیاده روهای نسبتا پهن ،فرصت این را داده است که شهروندان و گردشگران اوقات خود را در آن بگذرانند. از جمله مغازه هایی که در این خیابان به چشم می خورد، چندین قهوه خانه است که صندلی های خود را در پیاده رو می چینند و مشتریان پرشمار را پذیرایی می کنند. به جز این خیابان، در جای جای شهر می توان حجم انبوه قهوه خانه را مشاهده کرد. آنجا بود که شنیدیم ضرب المثلی است بین تونسی ها که:" بین هر دو تا قهوه خانه حتما یک قهوه خانه هست".
در قهوه خانه ها هم قهوه عرضه می شود و هم چای.طبعا چون قهوه تلخ است باید برای نوشیدن،شیرین تر مصرف شود اما گویی قهوه سهم شکر خود را به چای بخشیده است.
***
تونسی ها مردمی آرام به نظر می رسند.علاوه بر آنکه هیچ کس برای رسیدن به مقصد عجله ندارد، از تنش و درگیری بین مردم هم خبری نیست. روزنامه ها هم یا صفحه حوادث ندارند و یا اگر دارند به حوادث سایر نقاط دنیا می پردازند؛ هر چند گاه و بیگاه اتفاقاتی هم در رسانه ها بازتاب می یابد.
با این حال، پدیده ای در این کشور وجود دارد که خبرش بی اهمیت تر از حوادث نیست و آن نرخ بالای طلاق و میزان ناچیز ازدواج است. ظاهرا کمرنگ شدن ارزشهای اخلاقی و نفوذ فرهنگ غرب در پیدایش این رخداد تاثیر فراوانی دارد.
نظر شما