غول‌ها تنها در لابه‌لای کتاب‌های افسانه‌ای وجود ندارند، بلکه دانشمندان دانشکده پزشکی و دندان‌پزشکی لندن با انجام تحقیقاتی بر روی پدیده غول‌آسایی یا گیگانتیسم در ایرلند شمالی دریافتند که غول‌ها نه موجوداتی افسانه‌ای، که واقعی و محصول نوعی بیماری ژنتیکی هستند.
به گزارش خبرگزاری مهر به‌نقل از ایندیپندنت، نتایج این تحقیقات نشان داد افرادی که از غول‌آسایی رنج می‌برند، دارای جهشی ژنتیکی هستند که موجب می‌شود تومور خوش‌خیمی از کودکی در هیپوفیز مغز آنها رشد کند. این تومور کوچک در پایه مغز موجب می‌شود که هورمون رشد بیش از حد طبیعی تولید شود. در صورتی‌که تومور در بزرگ‌سالی توسعه یابد، به رشد غیرعادی پیشانی، آرواره، دست‌ها و پاها منجر می‌شود که در این صورت به این بیماری آکرومگالی گفته می‌شود.
این محققان با مشاهده اسکلت فرد غول‌آسایی به نام «چارلز بارین» به دنبال ریشه‌های ژنتیکی و ارثی این بیماری گشتند. چارلز بارین که با عناوین «غول ایرلند» و «چارلز او برایان» نیز شناخته می‌شود، در قرن هجدهم می‌زیست و با 2 متر و 54 سانتی‌متر قد، نمونه‌ای واقعی از پدیده غول‌آسایی در زمان خود بود. وی در 21 سالگی به لندن آمد و به دلیل متفاوت بودنش، شهرت بسیاری کسب کرد، هرچند که تنها یک سال بعد از اوج شهرتش مرد.
دانشمندان با مطالعه بر روی دی.ان.ای این اسکلت، جهشی ژنتیکی شبیه به جهش ژنتیکی دیده‌شده در 4 خانواده دیگر اهل ایرلند شمالی کشف کردند که دارای افراد مبتلا به گیگانتیسم بودند. به نظر می‌رسد این ژن احتمالا از 1500 سال قبل شکل گرفته است.
محققان گفتند: «این مقایسه بسیار دشوار بود. ما اطلاعات کمی درباره جغرافیای ایرلند شمالی داشتیم، اما بعد از این‌که این جهش ژنتیکی در اولین خانواده دیده شد، به غول ایرلند فکر کردیم و مطالعات خود را آغاز کردیم. سپس خانواده‌های دیگر را بررسی کردیم و زمانی که به خانواده چهارم رسیدیم، قادر بودیم بلافاصله به بیمار مبتلا به غول‌آسایی بگوییم که خانواده‌اش ریشه ایرلند شمالی دارند».
تاکنون دانشمندان می‌دانستند که گیگانتیسم در اثر تولید بیش از حد هورمون رشد در دوران قبل از بلوغ و آکرومگالی در اثر ترشح زیاد هورمون رشد در دوران پس از بلوغ ایجاد می‌شود؛ اما جهش ژنتیکی مرتبط با این پدیده و ریشه‌های ارثی آن تاکنون شناسایی نشده بود.
50
نظر شما