آذرجزایری: تحلیل های فنی نفت خام جهان و مقایسه آن با ایران گواه این نکته است که نفت ایران هیچ جایگزینی در بازار جهانی ندارد و قطع صادرات ایران تهدیدی جدی برای بازار بین المللی تلقی خواهد شد.
مساله ای که به راحتی با تحلیلی از انواع مختلف نفت خام و مقایسه نوع و ترکیبات نفت خام ایران با کشورهای نفت خیز به دست می آید.قطعا موسسات بین المللی نیز به این تحلیل ها رسیده اند اما آنکه چرا اینگونه جلوه داده شده که کشورهایی چون عربستان و عراق می توانند کمبود نفت خام ایران را جایگزین کنند قطعا ناشی از ترس اروپا از قطع صادرات نفت توسط ایران است.
نفت خام هر کشور براساس درجه API و میزان سولفور آن یا همان درصد گوگرد موجود در نفت شناخته می شود. درجه API نفت خام هرچه بالاتر باشد نشان می دهد نفت سبک تر است و هرچه پایین تر حکایت از سنگین تر بودن نفت خام دارد.
اما مساله اصلی این است که هر پالایشگاهی در دنیا براساس فرآورش یک نوع نفت خام با درجه API و درصد سولفور مشخصی طراحی شده است.در اینصورت هر نفت خامی را نمی توان در هر پالایشگاهی فرآورش کرد مگر آنکه با سرمایه گذاری های هنگفت این امر صورت بگیرد.
همانند همان کاری که ما در زمان آغاز سوآپ نفت ترکمنستان به ایران برای تحویل به پالایشگاه تبریز و تهران انجام دادیم.درآن زمان ما ناچار شدیم برای فرآورش نفت خام ترکمنستان با درجه API مشخص پالایشگاه های خود را توسعه دهیم و برای این امر سرمایه گذاری هنگفتی صورت گرفت.این مساله در زمان توقف سوآپ در بخش ضررهای ناشی از این توقف بسیار مورد بحث قرار گرفت.ضرری که میرکاظمی با تصمیم نادرست خود به کشور تحمیل کرد.
به هرحال در شرایط فعلی با بررسی های خبرآنلاین به این نتیجه می رسیم که هیچ نفتی در دنیا نمی تواند جایگزین 2 میلیون و 100 هزار بشکه نفت خام صادراتی ایران برای کشورهای دریافت کننده شود مگر با توسعه پالایشگاه ها در این کشورها!
چراکه اگرچه برخی از کشورها چون لیبی،روسیه،ویتنام،گابون،کلمبیا،آذربایجان،نیجریه،امارات،عراق،عربستان،کویت و ونزوئلا نفت خام هایی دارند که با کمی تفاوت به درجه API نفت خام ما نزدیک هستند و می توانند بازاری مناسب برای خریداران نفت خام ما باشند اما به دلیل تفاوت بالای میزان سولفور نفت خام های این کشورها با ایران قطعا این امر ممکن نخواهد بود.
براساس تحلیل کارشناسان در گذشته اگر میزان سولفور موجود در نفت خام ها در حد یک درصد تغییر داشت امکان فرآورش آن در پالایشگاه فراهم بود اما در شرایطی که پالایشگاه های امروزی با تکنولوژی های روز و حساس تری فعالیت می کنند بنابراین این میزان به زیر یک درصد کاهش یافته و عملا این امر محقق نخواهد بود.
البته در مورد درجه API گفته می شود اگر تفاوت در حد یک تا دو درصد باشد می توان نفت خام را در پالایشگاه فرآورش کرد اما تنها در صورتیکه سولفور آن با سولفور نفت خام قبلی که پالایشگاه برای فرآورش آن طراحی شده حدودا برابری کند.
بنابراین با بررسی میزان سوالفورو درجه API نفت خام کشورهای عضو اوپک و کشورهای غیز اوپکی که امکان تولید مازاد را دارند نشان می دهد که علی رغم آن ظرفیت مازاد تولید 5 تا 6 میلیون در بازار جهانی وجود دارد اما این میزان به هیچ وجه نمی تواند جای تولید نفت خام ایران را بگیرد.
به عنوان مثال یک پالایشگاه در ژاپن در حال حاضر روزانه حدود 300 هزار بشکه نفت خام از ما خریداری می کند که در صورت تن دادن مسوولان این کشور به تحریم های نفتی ایران فعالیت این پالایشگاه متوقف خواهد شد مگر آنکه با سرمایه گذاری هنگفت برای فرآورش نفت خام دیگر توسعه داده شود.
بنابراین با این استدلال به پاسخ این سوال می رسیم که چرا آمریکا برای تحریم بانک مرکزی ایران مردد است.چراکه پول نفت خام ایران مستقیم به خزانه وارد می شود و در صورت تحریم بانک مرکزی ما صادرات نفت خام متوقف خواهد شد و این یعنی شروع یک بحران جدی در دنیا!
31/221
نظر شما