بر مشوران تا شود این آب صاف/انتخابات ریاست جمهوری ؛ بازگشت سرمایه اجتماعی

برخی گروه ها و افراد هستند که عینک بدبینی و دوبینی بر چهره زده اند. طبیعی است که برای این گروه باید دعا کرد که روزی این عینک را از دیده برگیرند و به قول حافظ بزرگ غبار ره را بنشانند تا بتوانند نظر کنند. البته گروهی اندک هم هستد که به هیچ طریق و طرقی درمان پذیر نیستند که مصداق این بیت اند؟

آنکس که نداند و نخواهد که بداند

باید کمکش کرد که در جهل بماند

میانه:انتخابات جمعه، جدای از برخی مشکلات و مسائلی که در ابتدای مسیر وجود داشت( همانند رد صلاحیت آیت الله هاشمی رفسنجانی که با منش و بزرگواری او ختم به خیر شد)،در کلیتش بازی برد برد نظام و مردم بود. پیش از برگزاری انتخابات و شمارش آراء مردم در تردید و دودلی به سر می بردند. گوهر اعتماد که مهمترین سرمایه اجتماعی یک نظام به شمار می رود، در ماجرای انتخابات گذشته ، ترک های اساسی برداشته بود و امنیتی کردن فضا و محتسب مزاجی برخی نهادها، فضا را به جای تعامل و گفت وگو  برای حل آن بحران، به سمت ستیز و درگیری کشاند و آسیب هایی بر مردم و کشور وارد ساخت که مهمترین آن به حداقل رسیدن اعتماد میان شهروندان با حکومت بود. در این انتخابات اما نشانه هایی بروز و ظهور یافت که از ترمیم این شکاف خبر می داد. نقش و مدیریت مقام معظم رهبری در این ماجرا غیر قابل انکار است. ایشان گام های جدی برای تالیف قلوب شهروندان و کشاندنشان به میدان انتخابات برداشتتند. از همان سخنرانی ابتدای سال مشهد،تا دعوت از تمامی افراد وگروه ها برای شرکت در انتخابات و باز گذاشتن دست صدا و سیما برای برگزاری مناظره های جدی و پرهیز دادن از امنیتی کردن فضا، و در نهایت دعوت از حتی منتقدان نظام برای شرکت در انتخابات، و از همه مهتر سخنانشان در روز رای گیری و تاکیدشان بر اینکه به هیچ نامزدی نظر ندارند و حتی خانواده و فرزندانشان هم از رایشان بی خبرند و تاکید چندباره در این زمینه  و در نهایت،تحذیر دست اندرکاران انتخابات بر شمردن آرای مردم و حق االناس دانستن آن ، تمامی، کوشش هایی بود که مسیر را برای برگزاری یک انتخابات نسبتا پاکیزه فراهم ساخت. تغییر قانون انتخابات،اختیار دادن به نامزدها برای داشتن یک نماینده در سر صندوق و حتی در ستاد مرکزی، از جمله تمهیداتی بود که پیش از این اندیشیده شده  و همه آنها برای ترمیم این گوهر اعتماد و مرهم نهادن بر آن زخم بود.حتی تاخیربیش از اندازه ای که تاب و حوصله اهل حوصله را هم به سر آورده بود، باز در نهایت در مسیری برای ثبات بخشیدن به نتایج بود. برخی انتقادات و ایراداتی که در دوره گذشته وجود داشت( عدم صدور کارت برای برخی از نمایندگان نامزدها آقایان موسوی، و کروبی،قطع موبایل ها در روز رای گیری،و برخی حرکت های شائبه برانگیز دیگر چون اعلام رای پیش از اعلام از سوی نهادهای رسمی از سوی برخی رسانه های جریان اقتدارگرا)نیز در این دوره تقریبا یا از بین رفت یا به صفر نزدیک شد. بر چنین بنیادی بود که وقتی نتایج شمارش آراء اعلام شد،کمتر کسی تردید کرد و در یک روز تا شب کل ماجرا ختم به خیر شد و سرمایه ای بزرگ برای مردم و نظام فراهم آمد.

انجام:اکنون برای پاسداشت چنین سرمایه ای( اعتماد) باید حرکت رو به جلو داشت. به گمانم سخنان آقای روحانی که منش و سلوکشان در مبارزات انتخاباتی ضمن شجاعانه بودن، با رعایت ادب نقد و احترام به طرف مقابل همراه بود،و البته پیام رهبری نظام، فضایی برکت خیز را برای حراست و به جلو راندن این سرمایه اجتماعی فراهم ساخته است. اکنون بر ماست که با رعایت ادب و احترام به تمامی کسانی که در انتخابات شرکت کردند و تمامی طرف های دیگر رئیس جمهور منتخب،فضا را برای یک آشتی ملی مهیا کنیم. به یاد داشته باشیم.مایی که پیروز این انتخابات شدیم نباید بر خود غره شویم و این پیروزی را چماقی کنیم بر سر شکست خوردگان. مطالبات از رئیس جمهور منتخب هم باید معقول و متناسب باشد. ما سرمایه های بزرگی چون آیت الله هاشمی و آقای خاتمی را در پیشانی این حرکت اجتماعی داریم. دو بزرگواری که به قول مرحوم مطهری درباره آنهایی که فکر بزرگ دارند و  مشی و منش اصلاح طلبانه ، در برابر تخریب ها و توهین ها گوشی ناشنوا دارند و در مقابل حساسند در برابر تضییع حقوق مردم.حوادث این سالها  به خصوص چهار سال اخیر و شکیبایی وصبر وبردباری آنان هر دوی این بزرگواران را در کوره حوادث آبدیده ساخته است . این سرمایه می تواند در سایه گفت وگو و تعامل بر سر مسائل مهمی که گریبانگیر مردم است( اقتصاد و تحریم و بیکاری و ... تا سیاست خارجی و حقوق اساسی شهروندان  و ...)و البته با کلید تدبیر و امید به پیش برود. به یاد داشته باشیم که تمدن میلیمتری ساخته می شود و نباید از همان ابتدا همه چیز را با هم خواست.  باید اجازه دهیم هر چیزی با خصلت بیولوژیکش پرداخته وساخته شود و به جلو رود .آنهاییکه آرمانی فکر می کنند و همه چیز را یکجا می خواهند، قطعا به هیچ چیزی نخواهند رسید و دستشان کوتاه خواهد شد و خرما بر نخیل.

بر مشوران تا شود این آب صاف

ماه و اختر را ببین اندر طواف