دکتر زیباکلام نوشته است : ظرف 17، 18 ماه گذشته و دقیقتر گفته باشیم از پشت حوادث بعد از اعلام نتایج انتخابات 22 خرداد 1389، حرکت قطع روابط دیپلماتیک با انگلستان در دستور کار این نمایندگان قرار گرفته است. البته فقط این دست نمایندگان نیستند که در صدد قطع یا کاهش جدی سطح روابط دیپلماتیک با انگلستان هستند. بیرون از مجلس نیز شماری از چهرهها و شخصیتهای جناح راست به همراه مطبوعات وابسته به دولت خواهان این حرکت میباشند. دلیل یا دلایلی که اینان ارائه میدهند خیلی روشن و مشخص نیست. بیشتر به نظر میرسد کلی گویی و در بر گیرنده یک ژست سیاسی است تا حرف و استدلالی قابل فهم.
وی ادامه داده است: اتهامات علیه انگلستان و فشار بر دولت به منظور قطع یا کاهش روابط دیپلماتیک با لندن تا حدودی فروکش کرده بود که در آذر ماه یادداشت و اظهار نظر سایمون گس همچون شکستن سدی شد که بمدت چند هفتهای از هر طرف به انگلستان شلیک شد. رفتار و عملکرد انگلستان از قرن نوزدهم به این سو مورد واکاوی قرار گرفت و رسانههای وابسته به دولت شرح مبسوط و غم انگیزی از توطئهها، دسایس و خنجر از پشت زدنهای انگلستان به ملت و مردم ایران را برای چندمین بار به استحضار مردم شجاع و قهرمان ایران رسانیدند. حاجت به گفتن نیست که یادداشت سایمون گس چه موجی از خشم در "انگلیس ستیزان" جناح راست به راه انداخت.
زیباکلام درباره این حرکت اظهار کرده است : اینکه عدهای خواهان کاهش روابط دیپلماتیک با انگلستان هستند نه موضوع تازهای است و نه چنین خواستهای برای نخستین بار است که مطرح میشود. اما عنصر جدیدی که این بار وارد هجمه انگلیس-ستیزان شده عبارتست از تقاضا و فشار از جانب جریانات راست برای بازگرداندن دانشجویان ایرانی شاغل در انگلستان بالاخص فرزندان مسئولین. در ابتدا استدلال مسئولان این چهرهها و شخصیتهای سیاسی آن بود که این امر تهدیدی برای امنیت ملی کشور به شمار میرود. و در ادامه توضیح میدادند که آنان (فرزندان شاغل به تحصیل در انگلستان) ممکن است دارای اطلاعات و اسراری باشند و به انگلیسیها منتقل نمایند.
ظاهراً در عصر اینترنت و ماهواره نمیشود اطلاعات را از طریق فضا و فیبر نوری منتقل نمود و برای دادن اطلاعات به دشمن میبایستی حضوراً به لندن رفت و در ضمن تحصیل در آن کشور آن اطلاعات را به مقامات MI6 یا MI5 انتقال داد. اما بعداً این دلیل کنار گذارده شد. و گفته شد که اصرار برای قطع ادامه تحصیل فرزندان مسئولین در انگلستان بواسطه تبعات و تهدیدات بلند مدت است.
وی در ادامه عنوان کرده است : شخصاً همه مطالب، تحلیلها و استدلالهایی را که طرفداران قطع رابطه با انگلستان ظرف 17، 18 ماه گذشته مطرح کردهاند را تعقیب کردهام اما هنوز نتوانستهام بفهمم که اولا خبط و خطای انگلستان که بواسطه آن روابط ما با آن کشور میبایستی تقلیل پبدا کند یا اساساً قطع شود کدام بوده است؟ انگلستان و سفارت آن کشور در تهران دقیقاً کدامین دخالتها را در امور ایران انجام دادهاند یا مقامات سفارت در تهران مرتکب کدامین عمل یا اعمال خلاف شئونات دیپلماتیک شدهاند که میطلبد لندن آنان را از تهران فراخواند؟ سایمون گس کدام عمل خلاف عرف دیپلوماتیک را در طی قریب به 2 سال مسولیتش در ایران مرتکب گردید که این همه مورد غضب و بی مهری اصولگرایان قرار گرفت ؟ ایا مقامات بلند پایه و دیپلمات های ما پیرامون کشورها و رژیم های دیگر بعضا با زشت ترین و بی نزاکت ترین ادبیات اظهار نظر، یا حتی بالاتر، ابراز مخالفت نمیکنند؟. ایا در خصوص همین دولت بریتانیا برخی از مسولین ما غیر دیپلماتیک ترین ادبیات را بکار نمی برند؟ آیا این دلیلی میشود که آن کشور با ما قطع رابطه نماید یا به ما بگوید که سفیرتان را از کشور ما فرا بخوانید؟
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما