تولید کننده صنایع غذایی بدون جایگاه

محمد هیراد حاتمی: بحران اقتصادی جهان هنوز به مراحل پیچیده خود نزدیک نشده بود که برخی از کارشناسان اقتصادی به صراحت اعلام کردند جنگ آینده جنگ غذا است و برای 7 میلیون نفر غذا در جهان وجود ندارد. با گسترش آشفتگی اقتصاد در جهان بحران تامین مواد غذایی نزد بسیای از دولتمردان جهان کاهش پیدا کرد. " در یکی دو سال اخیر افزایش قیمت‌های جهانی همه دولت‌ها را ناچار کرده است برای تنظیم بازار داخلی واردات کالاهایشان را اولویت قرار دهند اما خوشبختانه بحران کمبود مواد غذایی فرو کش کرده است. "

ابولحسن خلیلی، دبیر کل کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی در گفت و گو با خبرآنلاین ضمن بیان مطلب فوق گفت: " صنایع غذایی جزء صنایعی است که هر روز با مردم در تماس است؛ بنابراین حساسیت‌های خاصی را به دنبال خودش دارد. این حساسیت‌ها را می توان در بخش های کنترلی و قیمت گذاری، بخش بهداشت و در بخش حضور هر روزه در بازار مشاهده کرد. این سه موضوع تقریبا مشخصه‌های صنعت غذا است."

دبیر کل کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی ادامه داد: " هنگامیکه یک صنعتی این فراگیری را دارد؛ یعنی بخش‌های متعددی را برای ارتباط با مصرف کننده دارد سبب می شود تا مصرف کننده یک نگاه قیمتی، نگاه سلامتی و نگاه دسترسی به موضوع داشته باشد."

وی آسیب پذیری صنایع غذایی را به بخشنامه هایی که در هنگام افزایش قیمت ها از سوی وزارت بازرگانی برای صنایع عذایی صادر می شود گره زد: " با خصوصیاتی که صنایع غذایی دارد هم می تواند  فشارهای زیادی را این صنعت تحمل کند و هم امکان بروز فشار را به خودش ایجاد  می کند. در بخش اول  زمانی که قیمت‌ها روند افزایشی داشته باشند و یا کاهشی داشته باشد شما همواره می‌بینید که اکثر بخشنامه‌های وزارت بازرگانی متوجه صنعت غذا است. "

خلیلی افزود: "بنابراین چه در شرایط افزایش قیمت های جهانی و چه در شرایط کاهش قیمت های جهانی یک نگاه سومی همیشه به طرف مصرف کننده متمایل می‌‌شود و به یک تولیدکننده صنعت غذایی فشار می آورد. "

دبیر کل کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی به فضای رقابتی در صنایع غذایی اشاره کرد و گفت: "  برای تولید کننده صنعت غذا، فضا یک فضای رفاقتی است. یعنی باید با رقابت کالای خودش را تولید کند. شاید این یکی از شاخصه‌هایی است که  صنعت غذا را از سایر صنایع یک مقدار متمایز تر می‌کند. در این فضا تولیدکننده صنعت غذا می خواهد با یک اولویتی به آن نگاه شود."

وی در رابطه با فشار هایی که از سوی بانک ها به تولید کنندگان صنایع عذایی اعمال می شود اینگونه توضیح داد: " منابع بانکی اگر قرار است مورد انقباض قرار بگیرند تولیدکننده صنعت غذا تمایل دارد در مرحله آخر دستورالعمل‌های انقباضی قرار بگیرد، اما متاسفانه اولین جایی که برخوردها و فشارهایی اعمال می شود بر کارخانجات تولیدکننده مواد غذایی است. در بخش کنترل قیمت هم صنعت غذا می خواهد که نگاه دولت در موارد تنظیم بازار و قیمت‌گذاری نگاه عادلانه و منصفانه باشد. به طوریکه می توان گفت تولید کننده صنعت غذا می خواهد با رعایت حقوق مصرف‌کننده رعایت حقوق تولیدکننده هم صورت بگیرد اما عموما طوری شده است که صرفا حقوق مصرف‌کننده لحاظ می شود و برای تولیدکننده به عنوان تولیدکننده سلامتی کشور هیچ جایگاه و نقشی را مشاهده نمی کنیم. "

خلیلی در ادامه گفته های خود صنایع غذایی را با صنایع دیگر مقایسه کرد و گفت کم ترین حمایت ها از تولید کننده مواد عذایی صورت می گیرد: "  شما اگر نگاهی بیندازید تولیدکننده‌‌های صنعتی ما در قالب تعرفه‌ها بیشترین حمایت‌ها از آنها صورت می‌گیرد. تولیدکننده‌های خودرو در اولویت این حمایت‌های تعرفه‌ای هستند. اما تولیدکننده صنعت غذا هرگاه  خواست از حقوق خودش دفاع کند تعرفه و دیوار حمایتی دولت به عنوان  عامل تحت فشار استفاده شد. "

دبیر کل کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی ادامه داد: " در رابطه با تعرفه می توان گفت که نه تنها از آن به عنوان یک حمایت دولتی نام برده می‌شود بلکه همواره به عنوان یک اهرمی است  که هر زمان تولیدکننده اگر بخواهد تقاضای حق خودش را بیان کند آژیر خطر آن موضوع را به صدا درمی‌آوردند. در این حالت دیوار تعرفه‌ها فرومی‌ریزد و سیل واردات کالاهای ساخته شده به کشور ایجاد می‌شود."