عمده ملاک سایت رنه در نقشه تهیه شده در ماه نوامبرش تعداد تنوع اینترنت در مرزهای بین المللی یک کشور (تعداد درگاه اینترنتی) است که ملاک قطع شدن بیشتر و یا کمتر عنوان شده است.
بدین معنا که اگر مثلا کشوری فقط از یک یا دو کانال بین المللی به اینترنت وصل است امکان قطع شدن اش زیادتر از کشوری است که درگاه بین المللی اینترنت اش مثلا بالای 10 تا است.
بر این اساس کشورهایی مانند تونس، سوریه، الجزایر، ترکمنستان، لیبی، اتیوپی، ازبکستان، میانمار، یمن و ... که فقط از یک یا دو کمپانی بین المللی سرویس اینترنت بین الملل می گیرند، امکان قطع شدن شان و یا قطع کردنشان بیشتر از سایر کشورهاست. در این طبقه بندی 61 کشور جهان همان طور که در نقشه نشان داده شده است، جای می گیرند.
در طبقه بندی دوم تعداد درگاه های بین الملل زیر ده و بالای دو است که 72 کشورجهان از جمله ایران، پاکستان، روآندا، اوگاندا، قزاقستان، عمان، بنین ، ارمنستان و ... در این لیست جای می گیرند. مصر در زمان مبارک در این دسته جای داشت اما سرانجام خاموش کنندگان اینترنت موفق می شوند (دولت حسنی مبارک علیه انقلابیون).
در طبقه بندی سوم کشورهایی هستند که بالای ده درگاه بین الملل و زیر 40 درگاه را در اختیار دارند و ریسک قطع شدن کم خواهد بود. البته اینترنت قطع می شود اما به طور کلی خاموش نمی شود. در این طبقه بندی 58 کشور جهان از جمله هند، شیلی، ویتنام، چین، بحرین و ... جای می گیرند. حکومت مرکزی افغانستان نیز در این رده قرار دارد. این کشور علاوه بر داشتن خطوط ترانزیت ایران و ازبکستان و پاکستان در کشور خود؛ تنوع اینترنت ستلایت و ماهواره ای هم دارد که زیر نظر حکومت مرکزی همیشه نبوده و این عامل باعث شده تا اینترنت در افغانستان (در مقایسه با سوریه که خاموش کردند) خاموش نشود.
و اما در طبقه بندی آخر کشورهایی هستند که بالای 40 درگاه بین الملل داشته و احتمال قطع شدن شان بسیار کم است. 32 کشور از جمله امریکا و هلند و کانادا و .. جای می گیرند.
منبع: رنه
5656
نظر شما