باز هم هومن سیدی یک فیلم«16-» ساخت!

فیلم دوم، «عاشق‌ها ایستاده می‌میرند» شهرام مسلخی بود که در بخش نگاه نو به نمایش درآمد و بنده شخصاً متوجه نگاه نوی این فیلم نشدم. غیر از سکانس شروع‌اش، فیلم چیزی نداشت مگر آشپزخانه سینمای ایران در سی و خرده‌ای سال که گذشت و به هرحال دل‌چسب هم نبود نه در بازی سروش صحت و نه در فیلمنامه و نه در حوزه کارگردانی.

فیلم سوم یعنی «گنجشکک اشی‌مشی» ساخته‌ی اپیزودیک سه نفر بود غلامرضا رمضانی و وحید نیکخواه آزاد و مسعود کرامتی و فیلمی بود درباره کودکان نه برای کودکان و چه در لحن و چه در تشخیص مخاطب، میان دو گزینه‌ی یادشده نوسان داشت؛ با این همه به گمان من فیلم به دلیل فضای انسانی و واقع‌گرایی مسلط و ایده‌های جذاب‌اش، از گیشه جواب می‌گیرد و اگر کمی ویرایش شود در هر سه اپیزود و برخی دیالوگ‌های توضیحی و شعاری حذف شوند و ملودرام به شدت اشک‌انگیز بعضی سکانس‌ها، از درام تأثیرگذار و مسلط بر فضای هر سه اپیزود، پیروی کند، فیلم خوبی خواهیم داشت با بازی‌های خوب.

فیلم چهارم،بازسازی فیلم مشهور الیا کازان بود که براساس نمایشنامه معروف تنسی ویلیامز، شکل گرفته بود:اتوبوسی به نام هوس. «بیگانه» بهرام توکلی، تماشاگرش زیاد بود و چهره‌های مشهور از ابراهیم حاتمی‌کیا گرفته تا مانی حقیقی در سالن کاخ جشنواره بودند. فیلم، در بومی‌سازی داستان موفق بود هرچند این را در پخش و چینش متوازن وقایع در کل داستان نمی‌توان گفت. بازی‌های خوبی را در فیلم دیدیم که البته مقایسه شدند با بازی‌های دریادماندنی اثر کلاسیک کازان. در مجموع، به گمانم این فیلم هم از گیشه جواب خوبی می‌گیرد.

فیلم پنجم، بهترین فیلم روز نخست و البته همچون ساخته‌ی پیشین ِ به شدت تحسین‌شده‌ی کارگردان‌اش«آفریقا»، یک فیلم «16-» بود. فیلمی که به نظر می‌رسد دقایق پس از رسیدن پلیس به آپارتمان نوجوان داستان‌اش، سفارشی بوده برای کاستن از تلخی آن و خانوادگی کردن فیلم که ضربه زده به اثر. می‌خواهم کمی تخیل کنم و بگویم که حرف اسپانسر خبرساز فیلم«سیزده» در این مورد پیش رفته است و کاش پیش نمی‌رفت. به هر حال، حتی با محدوده سنی بالای 16 سال خود هم می‌تواند یکی از فیلم‌های موفق اکران سال آینده، در گیشه باشد.