در دیدار با اصحاب رسانه ، مایل بودیم از نکاتی آگاه شویم. از جمله اینکه" میزان آزادی بیان و قلم چقدر است؟"، " تیراژ و تعداد مخاطب رسانه چه مقدار است؟"،"وضع معیشتی روزنامه نگاران چگونه است؟" و ... . ضمن اینکه برایمان جالب بود بدانیم خبرهای مربوط به ایران را از چه منابعی نقل می کنند؟
از همین آخری شروع می کنم: متاسفانه اخبار ایران غالبا از طریق رسانه های غربی و عربی با گرایشهای ضدایرانی منتشر می شوند. با اینکه تلاشهای رایزنی فرهنگی ایران در تونس قابل تقدیر است و اهتمام به آموزش زبان فارسی در آن کشور ارزشمند است اما رسانه های دوطرف، ارتباط چندانی با هم نداشته اند. وقتی حتی خبرگزاری رسمی تونس، از منابع غیر ایرانی برای انتشار اخبار جمهوری اسلامی استفاده می کند، حساب بقیه روشن است. شاید ارتباطات گسترده تر رسانه ای های 2کشور بتواند این مشکل را حل کند.
فهم همین موضوع از طرف هیات ایرانی موجب شد به طرف های تونسی یادآوری شود که آمادگی اطلاع رسانی از سوی رسانه های ایرانی وجود دارد. همکاران تونسی از این پیشنهاد استقبال کردند و امید می رود با مساعدت آقای مهدی نبیونی وابسته مطبوعاتی ایران در سفارت تونس که آشنایی خوبی با رسانه های آن کشور دارد و حسن خلق و زبان خوشش می تواند مار را هم از سوراخ بیرون بکشد، این مهم به انجام برسد.
***
روزنامه نگاران تونسی می گویند بعد از انقلاب 6سال پیش و سرنگونی زین العابدین بن علی، رسانه های کشور کاملا آزادند و هیچ سانسور و فشاری اعمال نمی گردد.آنها همچنین تاکید می کنند که آزادی بعد از بیان هم دارند!
بررسی اینکه آیا آزادی، زیانهای جبران پذیر و جبران ناپذیر هم برای کشور داشته یا نه، در طول سفر کوتاه ما مقدور نبود اما نگاهی به صفحات برخی روزنامه ها نشان می داد عبور از خط قرمزها دست کم در حوزه اخلاق، چندان پررنگ نیست. همین که بعد از انقلاب، تغییرات و تحولات سیاسی سرعت زیادی داشته و آزادی رسانه ها کمکی به ناآرامی نکرده نشان می دهد آزادی، آنگونه که برخی از عزیزان ایرانی ما از آن واهمه دارند لولو نیست و خیلی زود بستر خود را پیدا می کند.
آنچه نوشتم یک ادعای اولیه است و دوست دارم آن را با جامعه شناسان آشنا به سیاست در میان بگذارم.
***
تیراژ روزنامه در تونس هم مانند ایران ما، از رازهای مگوست. هرکس هم این راز را برملا کند باید در صداقتش شک کرد! مثلا من روزنامه ای را در همین تهران خودمان می شناسم که رقبایش تیراژ آن را طبق کنتور چاپخانه اش 12000 نسخه می دانند اما مدیرش آن را در 10 ضرب می کند!
مورد مشابه را در تونس دیدیم. روزنامه ای تیراژ خود را 50تا75هزار نسخه اعلام می کرد حال آنکه رقیبش معتقد بود حداکثر تیراژش 15هزار نسخه است.
مدتهاست نه در ایران و نه جاهای دیگر بدنبال کشف تیراژ نیستم و دانستن آن را به "یوم تبلی السرائر" وانهاده ام.ضمن اینکه آنچه از تیراژ مهمتر است میزان تاثیرگذاری رسانه است. چه بسا مطبوعاتی که پول بیت المال را با تیراژهای بالا تلف می کنند و بود و نبودشان فرقی ندارد.
***
هرچند مدیر خبرگزاری دولتی تونس، رقم غیرقابل باور 1000 دلار را به عنوان متوسط در آمد اهالی رسانه اش بیا می کرد، در دیدار با دیگر رسانه ها معلوم شد که میزان دریافتی همقطاران ما معدل 500 تا حداکثر 1500 دینار تونسی است.(ارزش دینار تونس تقریبا 1700 تومان است) .
این رقم هر چند در مقایسه با میزان حداقل حقوق که در تونس 325 دیناراست شاید قابل قبول به نظر برسد اما در مقایسه با هزینه ها نشان از مشکل معیشتی روزنامه نگاران دارد.
نظر شما