-
بدمستی در برابر مست عشق
سینمایک رسانه خبری با بیدقتی مدعی شده است که در دولت گذشته با ساخت فیلم «مست عشق» مخالفت شده بود و از دادن پروانه ساخت به آن خودداری کرده بودند. این ادعا از اساس نادرست است و مثل خیلی دیگر از خبرسازیها و تفسیرهای سوگیرانه به جز تحریف وقایع خاصیت دیگری ندارد.
-
سریال سازان «حزب الهی» که بلد نیستند سریال بسازند محترمانه کنار بروند
تلویزیوندر دوره ای احساس میشد نیروهای معتقدتر به اهداف انقلاب اسلامی، میتوانند با طی دورههای آموزشی وارد عرصه فیلمسازی شوند و بر این اساس مورد حمایت جدی قرار گرفتند اما به مرور زمان، تولیداتشان نشان داد اینها، فیلمساز یا سریال سازیی نیستند که بتوان به تولیدات شان "اثر هنری" و یا "فیلم ماندگار" نامید بلکه تولیداتی تصویری هستند که فقط، مورد خوشایند عده ای قرار میگیرد که نیاز ایدئولوژیک شان برآورده می شود.
-
درباره «بی بدن» و «قویدل»/ پروندههای واقعی، اشکها و لبخندها
سینمادر حالی که گیشه سینماها را اکران کمدیهای عامه پسند رونق داده نمایش دو فیلم «بیبدن» و «قویدل» فضایی تازه برای دوستداران سینما ایجاد کرده است.
-
شهید آمریکایی راه مشروطه
رسانههوارد باسکرویل راه دور از نبراسکا تا تبریز را آمد تا شامگاه ۳۰ فروردین ۱۲۸۸ در حالی که در محاصره شنب غازان بین مجاهدان و نیروهای دولتی پیروزی با آنها بود کشته شود. صادق رضازاده شفق از اعضای گروه نجات و یاران باسکرویل نوشته : از سنگرهای اطراف فریاد بلند شد: «آمریکایی را زدند» ... باسکرویل را افتاده و به خونی که از سینهاش بالا میزد، آغشته دیدیم.
-
درباره مینیسریال «Onorthodox»/ مبارزهات را زندگی کن!
سینماسکانس پایانی را که میبینی، بغضت را قورت میدهی. نگاه میکنی به تصویر دختری که میان انبوهی از باورهای سنتی و خشک، رفته چند قدم آنور ایستاده و میخواهد «زندگی» کند. او متفاوت است و این تفاوت بهایش گران است.
-
نگاهی به رمان «اسبها اسبها از کنار یکدیگر» اثر محمود دولت آبادی
ادبیاتپریشانی و تنهایی و بی کسی به وسعت در این رمان نمایان است و خواننده را با احساس بی هویتی و بلاتکلیفی رها میکند. اما ...
-
مهاجرت معکوس با طنینهای سیاسی
موسیقیبیش از چهار دهه است، که از دو قطبی سازی فضای موسیقی در داخل کشور سپری می شود. یک مرزبندی عجیب که توسط مسئولان فرهنگی وقت کشور صورت گرفت و آن را به دو دسته موسیقی « مجاز» و « غیر مجاز » یا همان « وطنی» و « لس آنجلسی» به ویژه در سبک موسیقی پاپ تقسیم بندی نمودند.
-
نگاهی به مسابقه «پانتولیگ»
خلاقیت در ساختار؛ بلوغ در اجرا
تلویزیونایرج قادری شاید هیچ وقت فکرش را نمیکرد که زمانی کشف سینماییاش از یک گروه موسیقیایی، علاوه بر تبدیل شدن به یگانه سوپراستار سینمای ایران، مجری موفقی نیز در صدا و سیما و نه تلویزیونهای خصوصی خواهد شد.
-
تلنگر نجیبانه سینما به الهیات پشت صندلیهای کلیسا
سینماجامعه برف (Society of Snow)، فیلمی در ژانر فاجعه و بقا به کارگردانی خوان آنتونیو بایونا و ساخت شرکت نتفلیکس است؛ فیلمی که ماجرای تراژیک سقوط پرواز شمارهی ۵۷۱ نیروی هوایی اروگوئه را بهانهای میکند برای بازنگری در الهیات اجتماعی مسیحیت و قراردادهای اجتماعی، اخلاقی و حقوقی منبعث از آن.
-
روایتی درجه یک از عشقِ فوتبال های دنیا
سینمااگر از شیفتگان دنیای توپ گرد هستید، احتمالاً از تماشای مستند "داستان های فوتبال"، محصول مرکز مستند سوره، به تهیهکنندگی وحید پناهلو و با روایت متن حمید محمدی حظ وافر خواهید برد. مستند جذابی که در فصل سوم آن، داربی ها یا شهراوردهای معروف به زیر ذره بین دست اندرکاران برنامه رفته و به مرور جامعی بر پیشینه و مهم ترین اتفاقات مهم رخ داده در این شهر آوردها می پردازد. جالب اینجاست که شهرآوردهای مورد اشاره در این برنامه تنها به بازی های شناخته شده و پر بیننده ی اختصاص ندارد.
-
آقای قربانی با صدای شما عاشق شدیم...
موسیقیدر روزگاری که هم قافیه بودن کلمات و ظاهر زیبا بنای این میشود تا به هرکسی بگوییم خواننده و آنهایی که روی صحنه میروند هم شومنی میکنند هم به دنبال حرکات نمایشی و هیجانی هستند.
-
خداحافظ مرد آرام کت شلواری باوقارِ خوش پوش
موسیقیهمه ما از کودکی اِلمان ها و اجسامی را داشته ایم که از بین نمی روند و بعد از مدتی به نمادی نوستالژیک تبدیل می شوند، از چینی گل سرخی مادر ها گرفته تا آچار فرانسه و انبردست پدرها که برای سالیان دراز در جعبه های آچار آن ها هستند و بعد از مدتی وقتی به آنها نگاه می کنیم، می بینیم چقدر با آن ها خاطره ها داریم و حس آن خاطره ها حس خوبی و خوشی روزهایی را می دهد که گویی تکرار ناپذیر شده اند.
-
رژه چهرهها در برنامههای شبکه خانگی و درخشش برنامهای خاص
تلویزیوندر روزگاری که تلویزیون جذابیت خود را از دست داده و کمتر کسی دیگر جذب برنامههای سرگرم کننده آن میشود، پلتفرمهای نمایش خانگی که جای خالی شبکههای خصوصی تلویزیونی را پر کردهاند، توانستهاند تا حدود زیادی رغبت عامه را به خود جلب کرده و جایگاه ویژهای در بین خانوادههای ایرانی به دست آورند.
-
چگونه صدا به زندگی ما بازگشت/از گوشه ی ساکت تر یک آپارتمان
سینمادر سال های اخیر و در پی کاهش تمایل به کسب داده و اطلاعات از راه خواندن و چشم، به ده ها دلیل ریز و درشت، خوب و بد، درست و غلط که موضوع این یادداشت نیست،
-
درباره فیلم اوپنهایمر ساخته کریستوفر نولان
داستانِ گناه در باران
سینماریتم سرعتی، لحنِ دراماتیک، نماهای مسلسلوار، موسیقی کوبنده، صداهای رگباری و بازنمایی تئاتریکال؛ از ویژگیهای اصلی «اوپنهایمر» است؛ درامی، سه ساعته که داستانِ یک نابودی است! «کریستوفر نولان»؛ در فیلم آخرش؛ به سراغ زندگی سازندهی بمب، رفته است. اما داستان؛ شرحِ ویرانگری بمب، نیست. تفسیرِ ویرانی سازندهاش است!
-
به بهانهی انتشار کتاب «راه خون»؛ یادداشتهای شهید غلامرضا صالحی؛
هرچه به آخر جنگ نزدیک میشویم، نقطهچینهای سانسورشده بیشتر میشود
رسانهکتاب «راه خون» [یادداشتهای شهید غلامرضا صالحی] زمستان ۱۴۰۲ با پشتکار و پیگیری احمد دهقان منتشر شد... به گفته احمد دهقان «نهادها و افراد ناظر» - که کسی نمیداند اینها چه کسانی هستند؟ - بیش از ۱۰۰ مورد در متن یادداشتها دست بردند و بخشهایی از آن را حذف و سانسور کردند. اتفاقا هرچه به آخر جنگ نزدیک میشویم، {…} نقطه چینهای سانسورشده بیشتر میشود، بهویژه بعد از عملیات کربلای ۵ تا پایان جنگ.
-
شروع توفانی امیدوارکننده و ترمیم رابطهای که هیچ وقت حسنه نبود
تلویزیونرابطه فیلمساز و منتقد در ایران هیچگاه رابطه حسنهای نبوده و در بسیاری موقع حتی خصمانه بوده است! به ویژه در یک دهه اخیر که برنامههای تلویزیونی از جنس هفت و ... آتش این اختلاف را شعله ورتر کرده اند. فیلمسازان زیادی را سراغ داریم که نقل مشهوری مبنی بر اینکه منتقدان فیلمسازان شکست خورده هستند را برای پایین آوردن عیار کار نقد به کار میبرند.
-
وقتی که در باز است/ فیلم
سینماسکانسی از فیلم (هفتتیرهای چوبی)شاهکار فرهنگی مرحوم شاپور قریب در نقد تاثیر مخرب هالیوود و رویای امریکایی بر فرهنگ هر جامعه یک دستگاه تلویزیون، با انبوه فیلم ها از جمله کابویی وارد روستایی در شمال ایران میشود.
-
نگاهی به جهان فکری «یورگوس لانتیموس» در فیلم بیچارگان؛
دنیا در چشمِ یک یونانی اصیل
سینما«یورگوس لانتیموس» از متفاوتترین فیلمسازانِ روزگار است. «پدیده پنجاه ساله» یونانی؛ نگرشی خلافِ جهت جریانِ روز دارد. او، این روزها با «Poor Things» موجودات فقیر/ بیچاره، بر سر زبانهاست. اثری که در ادبیاتِ رسانهای ایران، با نام «بیچارگان» شهرت دارد. بیچارگان؛ ادامهی نوعِ «نگاهِ لانتیموسی» به هستی و یک «ضد پیرنگ» سینماییِ ناب است. کارگردان؛ در ۷ فیلم قبلیاش، همین رویکرد را دنبال میکند.
-
چه کسی مقصر است؟! مالک ۲۷ ساله کوروش کمپانی، سلبریتیهای تبلیغ کنند یا مالباختگان
رسانهحتما ماجرای کوروش کمپانی را شنیدهاید؛ مجموعهای که با وعده فروش گوشی های موبایل ارزان قیمت، مردم را به صف های طویل کشانده و حال مالباختگان به دنبال مقصر این ماجرا میگردند.
-
در نقد فیلترینگ دوبارهی سایتهای عرضهکنندهی فیلم!/ چرا منِ بالغ باید آثارِ هنری را از نگاه ممیز ببینم؟!
رسانهدوباره فیلتر، و حتی هک و نابود کردن سایتها و تارنماهایی که فیلمهای سینمایی خارجی را بدون سانسور ارائه میدهند شروع شده است... چرا منِ بالغ ــ حتی اگر کاری با نویسندگی و فرهیختگیِ برخی مخاطبان هم نداشته باشیم ــ باید آثار هنری را از نگاهِ یک ممیز یا مدیرش که حداکثر در اندازهی مدیرانِ شبکههای تلویریونِ رسمی است ببینم و قدرت انتخاب نداشته باشم؟
-
یادداشتی دربارهی فرار از اسارت عراقیها با نگاهی به فیلم «شماره ۱۰»؛
تنها فرار موفق دو رزمندهی ایرانی از اردوگاههای عراق/ یکی از آنان از سال ۸۲ از خانه خارج شده و هرگز بازنگشته است
رسانهفرار محمدرضا عبدی و هماردوگاهیاش زاگرس میرانی در اول فروردین ١٣۶٢ از اردوگاه موصل، تنها فرار موفق اسیران ایرانی از اردوگاههای عراقی بود... زاگرس میرانی در سکوت و در حالی که با بیماریهای جسمی و روحی ناشی از شکنجههای دوران اسارت دست و پنجه نرم میکرده در یکی از آخرین روزهای بهار ١٣٨٢ از خانهاش خارج شد و دیگر بازنگشت و حتی جنازهای هم از او یافت نشد.
-
تفکر فرار به جلو به دنبال تخریب سینما و سینماگر است
سینماحال که جشنواره برلین، به فیلم "کیک محبوب من" جایزه نداد برخی پیروزمندانه گفتند : دیدید برلین چه جشنواره فهیمی است که به فیلم مبتذل ایرانی جایزه نداد !! این نگاه فرار به جلو ، همیشه به سینمای ایران ضربه زد.
-
میکرو تئاتر و فضای منحصر به فردش
تئاترنمایش دویست و هشتادمین شب سال ، روایت جوان غواصی است که در عملیات کربلای چهار به شهادت رسیده است. این نمایش به روش آنچه در ایران به نام میکروتأتر شناخته میشود اجرا شده است.
-
استفاده از کتابخانه مجلس هم خالصسازی شد
سینمامن از سال ۸۹ یکی از مراجعان پر و پاقرص کتابخانه مجلس هستم؛ اما امروز دوشنبه ۷ اسفند ۱۴۰۲به کتابخانه راهم ندادند.
-
نگاهی به رمان «ماه و بلوط» محسن مومنی شریف
«ماه و بلوط» از منابع غنی تاریخ شفاهی بهره برده است
رسانهکتاب با انباشتگی شدید دادهها و اطلاعات مواجه است. دادههایی که از دل رویدادهای اقلیم کردستان در دامنه زمانی نیمقرن فراهم آمده است... ویژگی متمایز «ماه و بلوط» از دیگر رمانهای ایرانی این است که یا مستقیم از منابع غنی تاریخ شفاهی بهره برده است، یا به منابع مکتوب اینگونه تاریخنگاری از پایین نگاه داشته است.
-
مصاحبه «زن روز قبل از انقلاب» با اولین زن مجتهد!
رسانهاواسط دهه هفتاد که روزنامه نگاری را با موسسه کیهان شروع کردم جدای از اتفاقات داغ سیاسی آن روزها که تازه داشت جریان اصلاح طلبی متولد می شد، همکاری با موسسه ای که نقش پررنگی در زندگی ام داشت برایم جالب بود.
-
درباره جشنواره فجر و لحظات غریبش؛ پوشیدن لباس ناامیدی
سینمافرض کنید که یک جشنواره سینمایی مطرح مثل جشنواره کن تصمیم بگیرد دیگر از فیلمسازان مشهور برای اکران فیلمشان دعوت نکند.
-
نگاهی به دنیایِ مارتین اسکورسیزی در فیلم آخرش؛
لالاییهای قدیمی نمیمیرند
سینمااینروزها؛ مارتین اسکورسیزی را کمی «ریاضیوار» میبینند. اغلب؛ تعداد دَه نامزدیش در اسکار، شمارش میشود! گویی؛ یک ماشینحسابِ نامرئی درحالِ ضرب و تقسیم، است! لحظهای، او را در ذهن مخاطبان جمع میزنند؛ لحظهی دیگر، منهایِ «نولان» و «لانتیموس»، پاکش میکنند!
-
جای سینمای کودک و نوجوان در بخش جوایز کجاست؟/سیمرغی که از کودک فراری است
سینماچهل و دومین جشنواره فیلم فجر عصر ۲۲ بهمن ماه برگزیدگان خود را میشناسد و سیمرغها هر کدام به پرواز در میآیند تا به دست صاحبانشان برسند.