نخست وزیر ترکیه در سخنانی در کنفرانس بین المللی استانبول سازمان ملل و شورای امنیت را به "بی‌کفایتی" و "عدم توانایی در تصمیم گیری‌های مهم" در قبال سوریه متهم کرده است. [ اینجا ]
این اظهارات بیانگر عمق نگرانی ترکیه از همراه نشدن شورای امنیت و تا این لحظه ناتو با برنامه های احتمالا نظامی گرایانه ترکیه در قبال سوریه است.
در یادداشت چند روز پیش [اینجا] به برخی از گزاره هایی که در ارتباط با شرایط کنونی ترکیه در قبال سوریه می توان بیان کرد اشاره کردم. این اظهارات خشم آلود اردوغان درستی برخی از این گزاره ها را به خوبی نشان می دهد.
واکنش گلایه مندانه ترکیه به همراه نشدن شورای امنیت با جنگ علیه سوریه نشان می دهد که گزاره تنها ماندن ترکیه در برابر بحران سوریه دست کم تا کنون کاملا صحیح است.
به زودی ممکن است نخست وزیر ترکیه همین مواضع را در قبال ناتو اتخاد کند و این پیمان را به کم کاری و یا دست کم به بی توجهی به آنچه که در سوریه اتفاق می افتد متهم کند. درست است که ترکیه تا کنون رسما و علنا از ناتو انتقادی نکرده است اما به خوبی روشن است که از مواضع ضعیف این پیمان در حمایت از ترکیه ناخشنود است.
از این رو موضعگیری اردوغان نسبت به شورای امنیت منبعث از دریافت یک حقیقت تلخ است که اگرچه در گذشته نیز قابل تصویر و تصور بود اما اکنون بیشتر به منصه ظهور رسیده است و آن اینکه قرار نیست تحولات سوریه به موضوعی فراتر از یک بحران منطقه ای تبدیل شود و آنکارا نباید انتظارات نامعقول از ناتو و شورای امنیت داشته باشد.
از این منظر برغم همه تلاش های صورت گرفته توسط ترکیه و شرکای منطقه ای خود یعنی عربستان و قطر، قدرت های بزرگ جهانی از جمله آمریکا، ناتو و سایر کشورهای اروپایی تمایلی به ورود نظامی به موضوع سوریه ندارند و همه کمک های خود را نهایتا به همانچه که تا کنون بوده است محدود خواهند ساخت.
عصبانیت ترکیه که بزودی ممکن است علنی و یا غیر علنی متوجه ناتو نیز بشود ناشی از درک همین موضوع است که آنها این پیام را به آنکارا داده اند که بحران سوریه صرفا یک منازعه منطقه ای است و نه جهانی و اردوغان مختار است بدون چشم داشت کمک مستقیم نظامی از سوی سایر کشورهای فرامنطقه ای از بین سه گزینه 1- تحمل وضعیت موجود 2- تلاش برای خاموش کردن آتشی که خود در کشور همسایه افروخته است و 3- دامن زدن به آن از طریق حمله نظامی به سوریه یکی را انتخاب کند.
4949
نظر شما