در ابتدای برنامه فرهنگ شریف گفت: «این شب‌های زیبا که با حضور عزیزان و علاقمندان موسیقی توام شده، به قدری باعث تشویق من بوده که من افتخار می‌کنم که برای این مردم موسیقی اصیل خودمان را اجرا می‌کنم».
وی درباره قطعه‌های این اجرا گفت: «قطعه‌ای در این اجرا دارم که هنوز اسمی برای آن انتخاب نکرده‌ام، اما یک قسمت آن را فعلا رویاهای شریف نام نهادم و قسمت دیگر آن را رویای ناپایان نهادم. یک قسمت آن در حال التماس است و قسمت دیگر در حال خشم است». وی سپس آن تار خوش صدای یحیای خود را به دست گرفت و درآمد شوشتری را نواخت.
شریف را همگان یکی از صاحبان سبک حوزه تارنوازی در نیم قرن اخیر می‌دانند که دارای سونوریته شیرین و شفاف است. بداهی نوازی ایشان در شوشتری بیانگر همان چهره واقعی شریف بود؛ جمله‌بندی، سنوریته، سکوت‌ها و در کل بافت موسیقی وی مناسب بود.
در ادامه وی ضربی زیبایی را در مایه شوشتری نواخت که با مدولاسیونی به دستگاه سه‌گاه رفت. طبق نظر صاحب‌نظران، مدولاسیون‌های وی منحصر به فرد است. عمده ضربی و چهار مضراب‌های شریف در این اجرا شنیدنی و البته خاطره‌انگیز بود. قطعاتی که با اندکی تغییر بیشتر اجرا شده بود.
یکی از بخش‌های شنیدنی این اجرا ضربی مخالفی بود که دارای ملودی خوبی بود که در ادامه به چهار مضراب تبدیل شد و سپس ریتم دوچهارم فرود آمد.
در پایان شریف در گوشه‌ای مخالف و چهار مظراب مخالب بداهه‌نوازی کرد. استقبال از شریف نسبت به دیگر اساتید، خیلی بیشتر به نظر می‌آمد و این همه به خاطر حس خاطره‌انگیز وی و نواخت وی است.
نظر شما