*بامداد دیروز جمعه 11 بهمن، فریدون خوشابافرد، یکی از تکنیسین‌های باسابقه و هنرمند سینمای ایران در عرصه صدا درگذشت.
همزمانی فوت این انسان شریف و سینماگر برجسته با روزهای آغازین جشنواره فیلم فجر برای من تداعیگر مفاهیم عمیق‌تری است و اندوه فقدان او را مضاعف می‌کند.
واقعیت این است که فریدون خوشابافرد به عنوان یکی از باسابقه‌ترین صداگذاران این سینما حق بزرگی بر گردن سینمای ایران و به طور مشخص جشنواره فیلم فجر دارد و هرگز نمی‌توانم فراموش کنم که هرسال بابت مسئولیت آماده کردن و رساندن فیلم‌های متعددی که قرار بودند در جشنواره نمایش داده شوند، چه میزان استرس و فشار فراتر از حد تحملی را بر روح و جانش روا می‌داشت بی‌آن‌که متوقع سهمی از موفقیت هرکدام از آن فیلم‌ها باشد که معمولاً نصیب عوامل درجه اول می‌شود. سال‌های سال شاهد بودم که با نزدیک شدن ایام جشنواره چگونه خواب و خوراک را بر خود و همکارانش حرام می‌کرد و برای روزهای متمادی حتی قید سر زدن به خانه و خانواده‌اش را می‌زد و فقط به استراحت و چرت‌های کوتاه‌مدت پشت میز کارش اکتفا می‌کرد تا چراغ جشنواره روشن بماند و از ناحیه مسئولیتی که به او محول شده آسیب و خللی متوجه برگزاری این رویداد نشود.
با آن که در کارنامه‌اش فهرست طویلی از فعالیت و همکاری با فیلم‌سازان و سینماگران مطرح و سرشناس داشت، بیش از همه به دوستی و همکاری تنگاتنگ و درازمدتش با امیر نادری افتخار می‌کرد و از سال‌های کار با او خاطرات فراوانی داشت و آرزومند بود روزی نادری برای ساختن فیلمی به وطن بازگردد. میزان اعتماد نادری به توانایی‌های او به حدی بود که حتی خارج از حیطه تخصصش یعنی صداگذاری، تدوین دو مستند ماندگار خود در اوایل انقلاب یعنی «جست‌وجو»ی 1 و 2 را هم به خوشابافرد سپرده بود.
با آن‌که برای رونق جشنواره فیلم فجر زحمت بسیار کشید، هیچ‌گاه مورد تشویق قرار نگرفت، نه برنده جایزه‌ای شد و نه حتی نامش در فهرست نامزدها آمد. با آن که به زعم بسیاری توان، استعداد و مهارتش بسیار بیشتر از بسیاری دیگر بود، بنا به طبع و روحیه انزواطلبانه‌ای که داشت. هرگز تلاش نکرد که خودش را از حاشیه به متن بکشاند و هیچ‌کس هم یادش نیفتاد که جای واقعی خوشابافرد در حاشیه نیست؛ بنابراین برای حضور در زیر نورافکن‌ها از او دعوت نکردند. مرگ او هم مثل زندگی‌اش آرام و بدون هیاهو و حاشیه بود، انگار نمی‌خواست مزاحم کسی شود. حالا دیگر میان ما نیست که از این بابت دلگیر و دلخور باشد. نماند تا ببیند آن‌هایی که باید، بالاخره یادشان می‌افتد که در اختتامیه امسال از او یادی کنند و از زحماتش سپاس‌گزار شوند.
یکشنبه 13 بهمن ساعت 30/10 صبح، مصادف با سومین روز جشنواره پیکر او را از مقابل خانه سینما تشییع می‌کنند... روح شاد. از او که گذشت، دیگران را دریابیم.
نظر شما