روزنامه تهران امروز گفت‌و‌گویی با محمدعلی بهمنی منتشر کرده که اهم آن از این قرار است:
* در طول تاریخ ادبیات غزل را یک قالب شعری تصور کرده و شرایط حاکم بر تعریف‌مان از این قالب را به غزل تحمیل کرده‌ایم و چه آسیب‌هایی که تاکنون این نگرش نداشته است! من این دیدگاه را نمی‌پذیرم و دوست ندارم چرا که قالب حدود تعیین و هنر را به ویژگی‌ها و تعاریفی از پیش تعیین شده محدود می‌کند.در حالی که بزرگی چون مولانا غزل زیبایی دارد و زیبایی‌اش مرهون گذشتن از این حدود و خطوطی است که ما طرح می‌کنیم؛ جوانان هم الان در حال گذر از این قید و بندها و تعاریف دست‌وپاگیر هستند و فراتر از تعریفی که تاکنون از قالب غزل داشته‌ایم غزل می‌گویند و حرف‌شان را فارغ از قالب‌ها بیان می‌کنند.
* مکتب‌بندی‌های ادبی در گذشته نیز به شکل درستی انجام نشده است. به همین علت وقتی می‌گوییم سبک هندی، بسیاری آن را به‌عنوان مکتب نپذیرفته‌اند و معتقدند شیوه هندی داریم نه سبک هندی. به همین دلایل با نگرش حاکم بر موضوعی به‌نام مکاتب ادبی مشکل دارم و به صراحت می‌گویم این نامگذاری‌ها را قبول ندارم.
* پست‌مدرن برای پیدایش خود تعاریفی دارد که زیبا هستند و در موقعیت خودشان و کشوری که آن را لمس کرده مطلوب به نظر می‌آیند، اما اگر همان تعاریف و فضا در جامعه پیاده شود ممکن است نتایج مطلوبی نداشته باشد.
* برای شعرهایم تاریخ نمی‌گذارم. بدم می‌آید تاریخ شعرهایم معلوم باشد. کلا تاریخ معلوم کردن و قالب مشخص کردن را دوست ندارم.
* الان دیگر حسرت 68 سالگی را دارم، این یک واقعیت است و فکر می‌کنم این حسرت‌ها در همه ما وجود دارد و همه در پیری ناخودآگاه این حسرت‌ها را تکرار می‌کنیم. انگار انسان بخشی از پیری‌اش را به پشیمانی می‌گذراند.
* مجموعه‌ای با نام «تنفس آزاد با محمدعلی بهمنی» که شامل اشعار آزاد من است، در حال حاضر به ارشاد فرستاده شده و در انتظار اخذ مجوز انتشار است. این مجموعه شعر شامل 70 قطعه شعر آزاد است و نشر نسل پنجم آن را منتشر خواهد کرد. تعدادی از اشعارم را نیز خوانده‌ام که به‌زودی روی لوح فشرده منتشر می‌شود.