متاسفانه چالش‌ها و موانع زیادی از دیرباز در مورد حضور بانوان در صحنههای اول اجتماعی و مشارکت‌های سیاسی وجود داشته است و علی‌رغم این که قانونگذار شرایطی مساوی را برای حضور آقایان و بانوان در همه عرصه‌ها از جمله شوراها، مجلس و ... گذاشته، اما به اعتقاد من موانع فرهنگی باعث می‌شوند جامعه در رای دادن، آقایان را اولی‌تر دیده و به سمت حضور قوی‌تر مردان حرکت کند.
با این‌که اصول 3 و 20 قانون اساسی به برابری حقوق زن و مرد اذعان داشته و بند 8 اصل 3 همین قانون می‌گوید: «هیچ تبعیضی بین زنان و مردان در تعیین سرنوشت سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نیست» و همچنین اصل 20 «همه افراد ملت اعم از زن و مرد را در حمایت قانون یکسان دانسته و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردار معرفی می‌کند» اما زنان برای حضور در محافل سیاسی مدیریتی کشور دائم در اقلیت مطلق و زیرذره‌بین عملکردی قرار دارند و به نوعی حتی به آنها فرصت آزمون و خطا نیز داده نمی‌شود.
اما دراین میان به دلیل عدم جدیت برای فرهنگ‌سازی در جهت مشارکت سیاسی زنان در ترازهای اول مدیریتی کشور و از سوی دیگر عدم باور زنان برای ایجاد این فرهنگ و شاید به نوعی نفوذ روحیه عدم رقابت با مردان برای نشان دادن توانایی‌ها برای ساختن کشور، مشارکت سیاسی زنان را در سطح بسیار پایینی قرار داده است.
وبه نظر می‌رسد در دهه اخیر میزان این حضور به دلیل تفاوت‌های زیادی که در نگرش‌های مسوولان به وجود آورده و افزایش سطح زنان تحصیلکرده و دامنه بیش از 60 درصدی ورودی آنها به دانشگاه‌ها، حضور زنان را در ترازهای اول مدیریتی و سیاسی کشور در آینده‌ای نزدیک، چندان دور از ذهن نکرده است. به طوریکه هم‌اکنون شاهد افزایش حضور زنان در صحنههای اجتماعی و مسائل کلان کشور هستیم؛ در حالی که در گذشته حضور زنان در جایگاه‌های مسئولیتی، محدود بود.
از طرفی مهم‌ترین نهادی که می‌تواند به عنوان نهاد مادر، فراهم‌کننده حضور جدی زنان در عرصه‌های سیاسی و مدیریتی کلان باشد مجلس است که به عنوان یک نهاد کاملا مردمی، اما سیاسی، امکان مشارکتی زنان در اداره کشور را به صورتی عینی به رخ می‌کشد و این مساله‌ای است که در سال‌های اخیر بیش از پیش موجب تغییر زاویه نگاه‌ها به این نهاد و به قولی تمرکز بر آن برای افزایش سرمایه‌گذاری زنان و یافتن روزنه‌ای به منظور اثبات وجودی خودشان شده است.
البته در دولت نهم در استانداری ها قسمت مدیر کل امور بانوان و خانوده به وجود آمد و بسیاری از مشاوران رئیس جمهور از زنان بودند. اکنون علاوه بر حضور یک وزیر زن در کابینه، معاون حقوقی و پژوهشی و فن آوری رئیس جمهور هم زن هستند و این نشان دهند توانمندی زنان در عرصه علم و پژوهش است.
همچنین در دولت دهم شاهد ایجاد فرصتی برای ارتقای زنان در پست‌های مدیریتی هستیم و مرکز زنان ریاستجمهوری و کمیسیون بانوان فرمانداری‌ها نقش فعالی را ایفا می‌کنند. این دولت با انتخاب یک وزیر زن توانایی و استعدادهای زنان ایرانی را به کار گرفت و همانطور که شاهد هستیم تنها وزیر زن کابینه بسیار موفق عمل می‌کند.
نکته جالب توجه عدم باور زنان به حضور مثمر ثمر و قدرت ایفای نقش‌های اول در مجلس به جای نقش‌های دست آخر و در حد ایجاد ائتلاف برای ارائه نظرات است، در حالی که زنان، قدرت ارائه طرح‌هایی بسیار فراتر از مسائل حاشیه‌ای را دارند و این در شرایطی است که بسیاری از زنان نماینده با این‌که از برخی همکاران مرد خود مدارک تحصیلی بالاتری داشته و به نوعی از تخصص خوبی برخوردارند، انتظارات جامعه را از این بابت برنتافته و از عملکرد خود در مجلس احساس رضایت می‌کنند.
باید توجه داشت که در آیات و روایات اسلامی اگرچه بزرگ‌ترین و مهم‌ترین وظیفه زنان سلامت خانواده خوانده شده است، اما این به معنای نفی دیگر وظایف و نقش‌های اجتماعی و حتی سیاسی برای بانوان نیست. شارع مقدس، زن را در قبال حوادث جامعه بی‌تفاوت قرار نداده است و توصیه‌های کتاب و سنت در این زمینه، مرد و زن را شامل می‌شود. حضرت امام(ره) به عنوان معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران بر این باور بودند که زن باید دارای حقوق مساوی با مرد باشد.
ما معتقدیم دیانت ما عین سیاست ما و سیاست ما عین دیانت ما است و رهبر معظم انقلاب نیز در سیاست‌های ابلاغی برنامه پنجم توسعه بر حضور زنان در تمامی عرصه‌ها در جهت استیفای حقوق شرعی آنها تاکید کرده‌اند که به نوعی این حضور می‌تواند در تمامی عرصه‌ها باشد و بنابراین بحث حضور در سیاست و قانونگذاری‌ها هم به همین شکل است.
باید تاکید کنم اگر 2 عامل خودباوری و همچنین فرهنگ‌سازی برای مشارکت گسترده بانوان به منظور تغییر ایفای نقش‌های درجه دوم به درجه اول توسط آنها صورت نگیرد، هیچ گاه با وجود ورودی‌های گسترده به دانشگاه‌ها و ربودن سهم تحصیلات عالیه از جامعه آقایان نمی‌توان از این پتانسیل اجتماعی بسیار قابل تامل که نیمی از جمعیت جامعه ایرانی را تشکیل می‌دهند برای اعتلای ایران و محکم‌تر گام نهادن در مسیر پرفراز و نشیب توسعه استفاده کرد.
عضو فراکسیون زنان
42/134