به گزارش خبرآنلاین، رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری گفت «چند جلسه‌ای است که من و آقای ضرغامی گفت‌وگو با برخی اصلاح‌طلبان از جمله محمدرضا عارف را آغاز کرده‌ایم، البته هیچ مأموریتی از طرف اصولگرایان برای حضور در این جلسات نداریم و عارف هم به نمایندگی از اصلاح‌طلبان در این نشست‌ها حضور ندارد. فعلا گعده است و اگر منسجم و مرتب شود یک نفر به عنوان سخنگو، گزارشی را در خصوص آن اعلام خواهد کرد».
حالا خبرآنلاین با اشاره به تجارب ناموفق گذشت، از مخاطبان خود پرسید «آیا گفت‌وگوی ملی در میان سیاسیون شکل می‌گیرد، چرا؟»
محدودیت‌ها و موانع ساختاری
برخی پاسخ شان به این سئوال منفی بود و معتقد بودند گفت‌وگوی ملی شکل نمی گیرد چون جمعیت ها و گروهای سیاسی مختلف موجود در کشور راه و هدفشان از یکدیگر جداست و موضوع اختلافی آنها فقط روش سیاسی نیست بلکه در ماهیت و هدف و ساختار اداره کشور با یکدیگر اختلاف اساسی دارند. در کشورهای پیشرفته با ثبات سیاسی، نهایت اختلاف در روش اداره دولت و یا امور اجرایی کشور است و در نوع ساختار و سیستم سیاسی کشور اختلاف نظر وجود ندارد و ممکن است دولتی کنار برود و دولت دیگری سر کار بیاید و حزبی که کارکرد بهتری دارد، جای حزب دیگری را در تصدی مسئولیت اداره کشور بگیرد ولی در کشور ما اختلاف سلیقه فرع بر قضیه است و اختلاف در مبنا و ساختار سیاسی کشور وجود دارد که جز با یک انقلاب و دگرگونی و بازنگری اساسی در ساختارهای سیاسی مطابق نظر نخبگان سیاسی و دانشگاهی بی طرف و عادل و سپس رأی مستقیم مردم این اختلافات سیاسی حل و فصل نخواهد شد.
عیارسنجی همت و از خودگذشتگی جناح ها
برخلاف این دیدگاه گروهی نیز مسئله گفت‌وگوی ملی را شدنی می دانند، البته به شرط داشتن نگاه ملی و همت و از خود گذشتگی. مثلا کاربری نوشت «این ادبیات سیاسی نیازمند طراحی و ساختارسازی بر اساس منافع مشترکه که امیداورام عقلای قوم ما چنین عمل کنند».
تشکیک در توانایی طرف‌های گفت‌وگو
کاربرانی هم به توانایی طرف های گفت‌وگو شک داشتند. یکی از نظردهندگان نوشت « گفت‌وگوی ملی برای کشوری است که سیاستمداران ملی گرا داشته باشد که هریک سعی دارند باسلیقه و علم خود بهترین ها را برای ملت و کشور خود ارائه دهند. درکشور ما ملی گرائی چیزی شبیه جرم سیاسی است ولذا گفت‌وگوی ملی صورت نخواهد گرفت . ممکن است دست اندر کارانی که امروزه بنام سیاستمدار. زمام امور دستشان است باهم گفت‌وگو کنند ولی گفت‌وگوی منافع و تقسیم قدرت خواهد بود نه گفت‌وگوی ملی» و مخاطب دیگری هم اظهار کرد « خیر انجام نمیشود اول اینکه سیاسون ما به معنای واقعی کلمه سیاسی نیستن دوم اینکه این به اصطلاح سیاسیون گفت‌وگو بلد نیستن هر کسی به منافع خودش فکر میکنه».
بدبینی درباره نیت جناح ها
آنچه در میان نظرات مختلف جلب توجه می کرد، کنایه ها و انتقادهای افراد به نیت جناح های سیاسی بود. این گروه اساس گفت‌وگوی ملی را بی فایده به حال مردم می دانستند. مثلا کاربری نوشت «حالا گیریم که گفت‌وگو هم بکنند. نتیجه اش چه فایده ای به حال مردم خواهد داشت؟ سیاسیونی که کمترین دغدغه آنها مشکلات مردم است، چه گفت‌وگو بکنند و چه همچنان به جان هم بیفتند، فرق زیادی برای مردم نمیکند». هم نظر با او فرد دیگری نوشت «مگر ما جناح سیاسی داریم یک فرقه متشکل از پنچ هزار خانواده و همه با هم فامیل سختی کار تقسیم غنایم است که چهل ساله باهم به توافق رسیدند و مشکلی ندارند ما مردم با انها مشکل داریم سرمون بی کلاهست فقط حرف کاسب شدیم».
همچنین مخاطب دیگری اظهار کرد «گفت‌وگوی ملی کجا بود یه عده محدودی هستن چهل ساله قدرت رو گرفتن دستشون و از این پست به اون پست و از این منصب به اون منصب جابجا میشن... اینها هرگز به دنبال منفعت ملی و مردم ایران نبودن و فقط دعوا سر تقسیم غنائمه»
۲۱۴۲۱۴