یکی از راهکارهای مهم برای خروج از این وضعیت تعاملات دو جانبه و چند جانبه میان کشورهاست . ایران می تواند در تعاملات دو جانبه و چند جانبه خود دیوار تحریم علیه اقتصاد را فروبریزد از این رو موقعیت تازه ای را برای خود فراهم آورد . این در حالی است که روابط دو جانبه و چند جانبه نیز ذیل پیمان‌های بین المللی و قواعدی که بر روابط میان کشورها حاکم است، معنا می‌یابد.
در حقیقت برای روشن تر شدن بحث باید تاکید کنیم که می تواند با دیگر کشورها قرارداد دو جانبه یا چند جانبه منعقد کرد اما اگر این ارتباطات در مناسبات جهانی معنا و مفهوم نداشته باشند، سودی برای کشور به همراه نخواهد داشت.
ایران هنوز تکلیف خود را در قبال FATF روشن نکرده است.واقعیت اینجاست که اگر ایران تصمیم به عدم پذیرش FATF داشته باشد ، نمی‌تواند حتی منفعتی از قراردادهای دو جانبه خود ببرد چرا که مناسبات جهانی در این قالب تعریف شده است.
پس باید با نگاهی اگاهانه و دقیق و به دور از برخوردهای جناحی و سیاسی، واقعیات را بازگو کرد، اینکه در شرایط کنونی حتی ورود به پینان های منطقه‌ای ، دو جانبه و چند جانبه راه حل مشکلات ایران نیست و باید همزمان با قدم‌هایی که در جامعه جهانی برای حل مشکلات ایران برداشته می‌شود،ما نیز خود برای برون رفت از این بحران گام هایی عملی برداریم.
به عبارت دیگر حتی عملی شدن اینستکس و راه اندازی این کانال مالی نیز مستلزم پیوستن ایران به اف ای تی اف است . به عبارت دیگر روابط بین المللی ایران به شکل تنگاتنگی در گرو پیوستن به این نهاد و رعایت استانداردهای آن است در غیر این صورت اوضاع می تواند در مراودات خارجی بیش از پیش سخت تر شود.
* عضو هیات علمی پژوهشکده پولی و بانکی
۲۲۳۲۲۳