علیرضا جوادی: جام ملت‌های آفریقا با قهرمانی الجزایر به پایان رسید و این تیم توانست دومین قهرمانی خود را این رقابت‌ها به‌دست آورد. الجزایری‌ها در مسیر قهرمانی، تیم‌های بزرگی مانند سنگال، ساحل‌عاج و نیجریه را پشت سر گذاشتند و توانستند بعد از 29 سال جام قهرمانی را به خانه ببرند. نکته قابل توجه درباره قهرمانی جنگجویان صحرا این بود که آن‌ها در خانه مصر، رقیب سنتی‌شان موفق شدند به جام طلایی دست یابند و به‌نوعی دشمن دیرینه‌شان را تحقیر کنند.
جشن قهرمانی در قلب اروپا
قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا فقط باعث برگزاری جشن قهرمانی در استادیوم بین‌المللی قاهره نشد و چهار هزار کیلومتر دورتر از قاهره و در قلب اروپا هم الجزایری‌ها هم به شادی و پایکوبی پرداختند. الجزایری‌های ساکن در فرانسه با هر پیروزی این تیم به خیابان‌ها می‌ریختند و برد تیم ملی کشورشان را جشن می‌گرفتند. البته این جشن گرفتن به مذاق گروه‌های راست‌های افراطی فرانسوی خوش نمی‌آمد و حتی یکی از سیاست‌مدارهای راست افراطی اعلام کرد که تماشاگران الجزایری باید به کشورشان برگردند، پلیس فرانسه هم بعد از برگزاری هر جشن، تعدادی از هواداران الجزایری را دست‌گیر می‌کرد تا با آن‌ها برخورد کند. شادی الجزایری‌ها هم بی‌دردسر نبود و زمانی که هواداران این تیم جشن صعود به نیمه‌نهایی را برگزار می‌کردند، یکی از طرفداران این تیم کنترل ماشین خود را از دست داده و یک زن فرانسوی را کشته. تمام این مشکلات و مسائل اما مانع شادی طرفداران تیم قهرمان آفریقا نشد و آن‌ها بعد از پایان بازی فینال در خیابان شانزه لیزه و دیگر خیابان‌های فرانسه، جشن قهرمانی را برگزار کردند.
قهرمانی در خانه دشمن
تنها دلیل خوشحالی الجزایری‌ها فقط پایان حسرت 29 ساله نبود و قهرمانی در خانه دشمن هم شادی الجزایری را چند برابر کرد. مصر، میزبان رقابت‌ها، دشمن اول جنگجویان صحرا در فوتبال محسوب می‌شود و ریشه این دشمنی به دهه‌های قبل برمی‌گردد. در مقدماتی جام جهانی 1990 ایتالیا در آفریقا یک تراژدی رقم خورد، جایی‌که مصر و الجزایر در پلی‌آف صعود به جام جهانی با یکدیگر بازی کردند و این مصری‌ها بودند که در دو دیدار رفت‌وبرگشت موفق به کسب صعود به این جام جهانی شدند. بازی رفت در الجزایر با تساوی بدون گل به اتمام رسید و در بازی برگشت در قاهره، آتش نفرت در فوتبال آفریقا شلعه‌ور شد. پنج ساعت پیش از شروع مسابقه، حدود صد هزار تماشاگر در استادیوم بین‌المللی شهر قاهره حاضر شدند تا صعود تیم ملی کشورشان را جشن بگیرند. در انتهای آن بازی مصری ها موافق شدند، الجزایر را شکست دهند، اما رقابت با سوت داور به پایان نرسید و درگیری میان دو تیم شروع شد. در جریان این درگیری‌ها پزشک تیم ملی مصر، یک چشمش را از دست داد تا کینه در قلب مردم دو کشور رخنه کند.
آتش جنجال‌ها و کینه تا چندین سال فروکش کرد، اما با شروع مقدماتی جام جهانی 2010 و رویارویی دو تیم در پلی‌آف آتش دشمنی بازهم برافروخته شد. بازی‌های دو تیم در مجموع دو دیدار رفت‌وبرگشت مساوی تمام شد و تیم‌ها در یک زمین بی‌طرف و قرار شد تیم‌ها در سودان به مصاف یکدیگر بروند. دو روز قبل از بازی طرفداران تیم ملی الجزایر با سنگ به تمرین تیم ملی مصر حمله کردند و امنیت بازیکنان مصر را از بین بردند. سودانی‌ها برای تامین امنیت این بازی، پانزده هزار پلیس را آماده کردند و سفارت‌خانه‌ها برای تامین امنیت اتباع خود به آن‌ها خود توصیه کردند که به محل برگزاری بازی نزدیک نشوند. این بازی با تمام مشکلاتش به پایان رسید و الجزایر موفق شد به جام جهانی برسد، اما زخم میان این دو کشور عمیق‌تر شد و با تغییر میزبان جام ملت‌های آفریقا و میزبان شدن مصر، انگیزه‌های الجزایری برای قهرمانی چند برابر گذشته شد. بازیکنان این تیم می‌دانستند که درصورت قهرمانی در قامت ابرستاره‌ها در کشورشان ستایش می‌شوند و با پشت سر گذاشتن تک تک رقبای خود توانستد، دومین قهرمانی خود را در این رقابت‌ها به‌دست آورند.
مسیری که برای قهرمانی طی شد
الجزایری‌ها در دور گروهی کار را پرقدرت آغاز کردند و با کسب سه پیروزی مقابل سنگال، کنیا و تانزانیا، تمام امتیازات را جمع‌آوری کردند و خیلی راحت موفق شدند به‌عنوان صدرنشین راهی مرحله بعد شوند. آن‌ها در مرحله یک‌هشتم به مصاف گینه رفتند و خیلی راحت با برتری سه گله موفق به شکست این تیم شدند تا آماده رویارویی با ساحل‌عاج شوند. بازی با ساحل‌عاج برای آن‌ها خوب پیش نرفت و آن‌ها به‌سختی و در ضربات پنالتی از سد این تیم گذشتند. در نیمه‌نهایی نوبت به درخشش ماحرز تا با گل‌زنی از روی ضربه کاشته، الجزایر را بعد از 29 سال به فینال جام ملت‌های آفریقا برساند. در فینال هم بغداد بونجاح، ستاره السد قطر، تیر آخر الجزایر را شلیک کرد تا این تیم برای دومین بار در این جام، موفق به شکست سنگال شود و قهرمانی را در خانه دشمن کسب کند.
الجزایری‌ها حالا با این قهرمانی بر بام فوتبال آفریقا ایستادند و می‌توانند تا سال‌های سال بر فوتبال این قاره حکمرانی کند. طرفداران آن‌ها شور زیادی را به فوتبال تزریق می‌کنند، استعدادهای زیادی دارند و با نتایجی هم که در زمین می‌گیرند لایق لقب بهترین تیم آفریقا هستند.
255 43