بیتا الهیان کارگردان نمایش «لابی» با نگاهی اجتماعی به سراغ زندگی یک تکواندوکار زن رفته است.

آیه کیانپور: نمایش لابی به کارگردانی بیتا الهیان و نویسندگی آرش عباسی در بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به صحنه رفت. این نمایش در قالب داستانی امروزی، نگاهی نقادانه به مسائل روز ودغدغه​های اجتماعی دارد.

موضوع نمایش روایت زندگی یک قهرمان تکواندو کار زن است. موضوعی که به واسطه تازگی جذابیت خاصی نیز دارد. در اجرای این نمایش نکتهای که بیش از هر چیز نظر بیننده را جلب میکند، شیوه کارگردانی نمایش است.زیرا که تا بخش پایانی نمایش، بازیگر اصلی پشت به تماشاچی به ایفای نفشش می​پردازد.به نظر می​رسد کارگردان با تاکید بر جنین میزانسنی به دنبال این است که نشان دهد، قهرمان نمایش می​تواند هر کدام از تماشاچی​های داخل سالن باشد.

طراحی صحنه نمایش هم به شکل محفظه​ای آهنی با سطح شیبدار است و درتمام مدت اجرا بازیگر اصلی در قسمت پایینی این سطح است و بازیگران دیگر که در بالای این سطح و روبه تماشاچی قرار دارند، مدام در حال محکوم کردن ویا مجبور کردن او به کاری هستند.

این نوع میزانسن چه برای کارگردان وچه برای بازیگر اصلی (نسرین نصرتی) ریسک بزرگ و کار دشواری​ست که ظاهرا نه کارگردان از آن واهمه​ای داشته و نه بازیگر. نسرین نصرتی به خوبی توانسته در سه چهارم نمایش، فقط با صدا ولحن گفتارش بازی و تماشاگر را با خودش همراه کند.

نمایش درباره یک تصمیم است. زن قهرمانی که در مسابقات فینال ناگهان تصمیم می گیرد از مسابقه کناره​گیری کند.تصمیمی که او به تنهایی می​گیرد و قهرمانانه پای عواقبش می​ایستد. توهین وتحقیر و توبیخ و تهمت را می​پذیرد، اما کم نمی​آورد .صحنه نمایش که توسط ویشکا آسایش طراحی شده، از سویی نمایانگر لابی یک هتل است و از سوی دیگر مثل قفسی آهنی دورقهرمان نمایش کشیده شده . در کنار همه اینها می توان این صحنه را نمادی از رینگ مسابقه هم دانست.

اگرچه به نظر می رسد که شیوه بازی رئالیستی وکم اغراق به درستی برای این نمایش انتخاب شده، اما به غیر از بازیگر نقش اصلی، بازی سه بازیگر دیگر نمایش از یک جنس نیست و این تاحدودی مخاطب را آزار می​دهد.

این نمایش دومین تجربه حرفه ای بیتا الهیان در مقام کارگردان است. او پیش از این با نمایش جنایات فلب اثر بت هنلی در جشنواره بانوان حاضر شد وعلاوه برکسب جایزه اول کارگردانی، توانست در رشتههای دیگر چون بازیگری اول ودوم زن وطراحی لباس نیز مقام کسب کند. لابی اثری متفاوت با نمایش قبلی کارگردان است چه به لحاظ موضوع و چه شیوه اجرایی اما دغدغه او را به عنوان یک کارگردان زن ایرانی مطرح می​کند.
52

منبع: خبرآنلاین