این یک کار منطقی بود که سهراب مرادی انجام داد. هر چند که پزشکان معالج او نگرانی بیش از اندازه داشتند اما مرادی این پروسه سخت را به پایان رساند و حالا سه – چهار ماهی زمان دارد برای اینکه خودش را برای مسابقات جام فجر که به میزبانی تهران یا رشت برگزار می شود آماده کند. حالا با مهار وزنه 220 کیلوگرمی در مجموع سهراب می تواند امیدوار به آینده باشد و نوری که از سرزمین تابان، میزبان رقابت های 2020 المپیک می تابد را با چشم ببیند.
اما کیانوش رستمی. هر طور که شده خودش را به سوئیس رساند. به او گفته بودند که می تواند وزنه بزند اما هرگز امتیازی برایش حساب نخواهد شد. کیانوش یک فرصت می خواست برای اثبات. برای اینکه به همه بفهماند در وزن جدیدش هم می تواند مدعی باشد و می تواند دوباره مدال بگیرد اما چند وقتی است که بخت و اقبال پشتش را به رستم ایران کرده است. او وزنه های به مراتب سنگین تر 165 کیلوگرم را در تمرینات جابجا کرده است اما اصلا مشخص نیست که روی تخته چه اتفاقی می افتد که رستمی وزنه ها را می اندازد.
خودش پس از رقابت های سوئیس مصاحبه کرد و گفت که نیازمند حمایت مردم است و اگر حمایت ها و دعاهای آنها نباشد او همچنان استرس دارد! شاید استرس همان نکته کلیدی ماجرا باشد که خودش هم می گوید. پس از سه بار اوت کردن در رقابت های مهم احتمالا همان استرس است که بلای جان رستمی شده است. او حالا در سوئیس وزنه زده و فقط باید منتظر یک اتفاق باشد. اتفاقی از جنس معجزه. آیان و سایر مسئولان فدراسیون جهانی مخالف هر گونه تغییر در روند تصمیمی که گرفته اند هستند اما خود کیانوش این را باور دارد که شاید این اتفاق افتاد و شاید رستم وزنه برداری ایران به مرادش رسید!