علایی نوشته است : اگر قذافی و امیر بحرین هم به دنبال فرار بن‌علی و حسنی مبارک بر اثر اعتراضات گستردة مردم سرنگون شوند، می‌توان سال 1389 را سال سقوط دیکتاتورها نامید. متأسفانه سالیان درازی است که مردم خاورمیانه اسیر رؤسای جمهوری مادام‌العمر، شاهان موروثی و رهبران خودخوانده‌ای چون قذافی هستند که عامل اصلی عقب ماندگی ملت‌های خود شده اند.
وی در ادامه به فرار شاه ایران اشاره کرده و نوشته است : شاه رفت و 32 سال بعد مردم کشورهای عربی جملة ارحل(برو) را خطاب به طاغوت‌های حاکم بر خود سر دادند و امروز زیباترین شعار در تمامی کشورهای دیکتاتورنشین کلمة «برو» هست.آنها فهمیده‌اند که مرگ گفتن بر این و آن چاره‌ساز نیست، بلکه باید شعاری وحدت‌آفرین که همان «برو» هست را سر داد.
علایی درباره شیوه برخورد حاکمان این کشورها عنوان کرده است : این حاکمان همیشه وجود مخالف در کشور را نفی کرده و هرگونه صدای مخالفت و اعتراضی را به طرح و برنامة بیگانگان نسبت داده‌اند. همگی آنها شیوة یکسانی را هم در برخورد با تظاهرات‌های مسالمت‌آمیز مردم در پیش گرفته اند... ولی مردم فریب نخوردند و در خیابان‌ها ماندند و در میادین آزادی اجتماع کردند و سقوط نظام فاسد را خواستار شدند.
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.