ترسی که موجب خلاقیت در بچه‌ها می‌شود
نویسنده مجموعه داستان «با لبان بسته» در پاسخ به این سوال که داستان‌های ترسناک چه تاثیری در ذهن و روح بچه‌ها دارد، می‌گوید: من هیچ‌وقت به سراغ آثار ترسناکی که صحنه‌هایی مانند خون و خونریزی، قطع کردن دست و پا و ... دارند و تعدادشان در سینما و ادبیات هم زیاد است، نرفته‌ام. ژانری که من کار می‌کنم فرق می‌کند. دلهره و ترسی که در آثار من وجود دارد از آن جنس نیست و باعث خلاقیت در بچه‌ها می‌شود و می‌تواند پاسخی باشد به هیجاناتی که دارند. چندی پیش یکی از دوستانم می‌گفت بچه که بودم همیشه از موجودات خیالی که برای خودم درست می‌کردم، می‌ترسیدم. شاید اگر آن زمان کتاب‌های مناسبی در این حوزه می‌خواندم، انرژی من تخلیه می‌شد.
خالق «خانه‌ای در تاریکی» می‌افزاید: از آن مهم‌تر موقعیت‌هایی است که نوجوانان شخصیت‌های ترسناک لزوما شخصیت‌های منفی نیستند، بلکه شخصیت‌های خاکستری، سیاه و سفیدی هستند که عمق دارند و باعث عمق بخشیدن به شخصیت‌های اصلی داستان می‌شوند
در این کتاب‌ها با آن‌ها مواجه می‌شوند و می‌تواند موقعیت‌های فوق‌العاده‌ای برایشان باشد. آن‌ها در این آثار زندگی‌ای را تجربه می‌کنند که هرگز در موقعیت عادی تجربه نکرده‌اند و این موضوع سبب می‌شود که اگر رمانی عمیق باشد آن‌ها را به فکر کردن وادارد.
گلشیری با بیان اینکه در این رمان‌ها شخصیت‌پردازی می‌کند، می‌گوید: شخصیت‌های داستانم برایم اهمیت زیادی دارند. باید توجه داشت که شخصیت‌های ترسناک لزوما شخصیت‌های منفی نیستند، بلکه شخصیت‌های خاکستری، سیاه و سفیدی هستند که عمق دارند و باعث عمق بخشیدن به شخصیت‌های اصلی داستان می‌شوند.
این نویسنده در ادامه به استفاده از کهن الگوهای موجود در ادبیات فارسی در شخصیت‌پردازی داستان‌هایش اشاره می‌کند و می‌گوید: من در داستان‌هایم از کهن الگوهای ایرانی خیلی بهره می‌گیرم. به طورکلی وقتی درحال نوشتن هستم هم آثار خارجی در ذهنم هست، هم آثار گوتیک و هم آثار کلاسیک ایرانی، و نوشته‌ام تلفیقی از این‌ها می‌شود. همه این‌ها در خلق اثر به من کمک می‌کند و شاید همین موضوع تلفیق فرهنگ‌های مختلف سبب شود که بچه‌ها بتوانند با این آثار ارتباط برقرار کنند.
۲۴۱۲۴۱